Postanowienie z dnia 1999-12-17 sygn. II CZ 147/99

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 147/99

POSTANOWIENIE

Dnia 17 grudnia 1999 r.

Sąd Najwyższy Izba Cywilna w składzie następującym:

Przewodniczący: Prezes SN - T. Ereciński

Sędziowie: SN - M. Wysocka (spraw.)

SN - Z. Świeboda

po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 1999 r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Banku Spółki Akcyjnej - Oddziału w

przeciwko i przy uczestnictwie 

o egzekucję świadczenia pieniężnego, na skutek zażalenia uczestników C na postanowienie Sądu Okręgowego w Łodzi z dnia 11 sierpnia 1999 r., sygn. akt III Cz 8/99

postanawia:

oddalić zażalenie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 1999 r. Sąd Okręgowy w Łodzi odrzucił kasację M od postanowienia tegoż Sądu z dnia 19 kwietnia 1999 r. - jako spóźnioną, wniesiono ją bowiem w dniu 10 sierpnia 1999 r., czyli po upływie miesiąca od daty doręczenia odpisu postanowienia z uzasadnieniem, którego dokonano w dniu 8 lipca 1999 r.

W zażaleniu na to postanowienie skarżący - zarzucając, iż zapadło ono z naruszeniem art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 328 § 2 k.p.c. oraz art. 139 k.p.c. - wnoszą o jego uchylenie

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Z uzasadnienia zażalenia nie wynika, w czym skarżący upatrują naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 § 2 k.p.c., co uniemożliwia odniesienie się do tych zarzutów. Zarzucając naruszenie art. 139 k.p.c. skarżący nie wymienia, która z dyspozycji tego przepisu - normujących różne zagadnienia -miała ulec naruszeniu. W uzasadnieniu zażalenia w istocie kwestionuje się prawidłowość przyjęcia przez Sąd, że skuteczne doręczenie stronie odpisu postanowienia z uzasadnieniem nastąpiło w dniu 8 lipca 1999 r. Argumenty zażalenia nie są jednak trafne.

Doręczenie skarżącym pisma nastąpiło w trybie art. 139 § 1 k.p.c. Dowody doręczenia odpowiadają wszystkim wymogom określonym w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 15 grudnia 1970 r. w sprawie doręczania pism sądowych przez pocztę (Dz.U. Nr 31, poz. 266), obowiązującego w dacie doręczenia. Powoływane w zażaleniu rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 czerwca 1999 r. w sprawie szczegółowego trybu doręczania pism sądowych przez pocztę w postępowaniu cywilnym (Dz.U. Nr 62, poz. 697) weszło w życie dopiero w dniu 6 sierpnia 1999 r.; pozostaje to zresztą bez znaczenia, bowiem doręczenie odpowiada również wymogom określonym w nowym akcie prawnym, w tym wskazuje przyczynę niedoręczenia pisma osobiście adresatowi.

Prawidłowy pocztowy dowód doręczenia pisma stronie jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 k.p.c., zaświadczającym fakt i datę doręczenia, korzystającym z domniemania prawdziwości. Skarżący trafnie przywołując stanowisko Sądu Najwyższego o możliwości obalenia tego domniemania ( por. orzeczenia Sadu Najwyższego z dnia 18 września 1969 r.-II CR 308/69 - OSN 1970, z. 7-8, poz. 139 oraz z dnia 30 kwietnia 1998 r.-IIICZ 51/98 - OSNC 1998, z. 11, poz. 189), pomija iż do obalenia domniemania nie wystarczy samo oświadczenie strony kwestionujące fakt doręczenia. Osoba, która twierdzi, że doręczenia dokonano w innej dacie, powinna tę okoliczność, stosownie do art. 252 k.p.c., udowodnić ( por. drugie z wymienionych orzeczeń SN). Tymczasem w sprawie niniejszej, co jasno wynika z treści pisma skarżących z dnia 14 lipca 1999 r. , na które powołują się oni w zażaleniu, teza skarżących o braku doręczenia oparta została wyłącznie na ich oświadczeniu.. Dysponując z jednej strony prawidłowym dowodem doręczenie, a z drugiej strony takim jedynie oświadczeniem - bez nie tylko jego udowodnienia, ale nawet uprawdopodobnienia - Sąd miał podstawy do uznania, że kasacja wniesiona została po upływie ustawowego terminu. Wbrew zresztą wywodom zażalenia, w wypadku wykazania nieprawidłowości w doręczeniu, kwestia nie polega na braku winy strony w „niezachowaniu terminu”, lecz na tym, że skuteczne doręczenie w ogóle nie następuje. Przy rozpoznawaniu zażalenia na postanowienie odrzucające środek odwoławczy z powodu uchybienia terminowi znaczenia prawne ma tylko kwestia dochowania terminu, a nie przyczyn jego niedochowania. Wreszcie, wbrew odmiennemu przekonaniu skarżących, późniejsze ponowne doręczenie stronie pisma, uprzednio skutecznie doręczonego, nie otwiera ponownie terminu do wniesienia środka odwoławczego i z tego punktu widzenia jest pozbawione skutków prawnych.

Z omówionych względów zażalenie, jako nieuzasadnione, podlegało oddaleniu stosownie do art. 393¹⁹ k.p.c. w zw. z art. 385 k.p.c. i art. 397 § 2