Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KK 78/10

 

W Y R O K

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2010 r.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Ewa Strużyna – przewodniczący

SSN Tomasz Grzegorczyk (sprawozdawca)

SSN Jacek Sobczak

Protokolant Teresa Jarosławska

w sprawie M. F.

skazanego z art. 292 § 1 k.k.

po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w dniu 15 kwietnia 2010 r.

kasacji Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego

od wyroku nakazowego Sądu Rejonowego w T.

z dnia 8 stycznia 2009 r., sygn. akt V K […]

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Rejonowemu

w T. do ponownego rozpoznania

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem nakazowym Sąd Rejonowy w T. uznał M. F. winnym tego, że w październiku 2008 r. nabył od M. N. telefon komórkowy marki N. o wartości 250 zł, co do którego na podstawie towarzyszących okoliczności powinien przypuszczać, że został on uzyskany za pomocą czynu zabronionego, które do zachowanie zakwalifikowano z art.292 § 1 k.k., skazując oskarżonego na karę 70 stawek dziennych grzywny po 10 zł każda. Wyrok ten uprawomocnił się bez zaskarżania w dniu 23 stycznia 2009 r. W lutym 2010 r. zaskarżył go kasacją na korzyść skazanego Prokurator Generalny, zarzucając obrazę art. 292 § 1 k.k. przez błędne przyjęcie, że przypisany oskarżonemu czyn stanowi przestępstwo, podczas gdy ze względu na wartość przedmiotu czynności wykonawczej, która nie przekraczała 250 zł, stanowi on tylko wykroczenie z art. 122 § 2 k.w. Wywodząc w ten sposób skarżący wnosił o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w T. do ponownego rozpoznania.

Rozpatrując tę kasację Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Skarga ta jest zasadna w oczywistym stopniu, stąd i jej rozpoznanie na posiedzeniu w trybie określonym w art. 535 § 5 k.p.k. Ani prokurator występując z aktem oskarżenia, ani sąd nie zauważyły, że paserstwo w obu swych postaciach należy w Polsce do tzw. czynów przepołowionych, a kryterium rozgraniczenia przestępstwa i wykroczenia jest tu wartość przedmiotu czynności wykonawczej, która jeżeli nie przekracza 250 zł oznacza, że czyn jest wykroczeniem (art. 122 § 1 lub 2 k.w.), a w razie przekroczenia tej wartości przestępstwem (art.291 lub 292 k.k.), chyba że przedmiotem takiego czynu jest broń, amunicja lub materiały albo przyrządy wybuchowe, kiedy to stanowi on zawsze i tylko przestępstwo (art. 130 § 1 k.w.). Na gruncie art. 122 k.w. istotne jest, aby przedmiot nabywany przez pasera został uprzednio uzyskany „za pomocą kradzieży lub przywłaszczenia”, przy czym jak zasadnie wskazuje się w orzecznictwie pod pojęciem „kradzieży” należy tu rozumieć także kradzież w włamaniem, a nie jedynie kradzież, o jakiej mowa w art.119 k.w. (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lipca 2004 r., V KK 104/04, OSNKW – R 2004, poz. 1362, s. 661-662). W sprawie niniejszej telefon N., jako przedmiot czynu pochodził właśnie z kradzieży z włamaniem i znalazł się w rękach osoby zbywającej go w ramach zamiany oskarżonemu przez uprzednie nabycie go od współoskarżonego M. K.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, że sąd uznając oskarżonego winnym paserstwa odnośnie przedmiotu o wartości 250 zł, przez zakwalifikowanie tego zachowania z art. 292 § 1 k.k. i skazanie go tym samym za przestępstwo zamiast za wykroczenie rażąco obraził wskazany przepis prawa karnego, co miało wprost wpływ na treść zaskarżonego wyroku. Dlatego Sąd Najwyższy wyrok ten uchylił i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w T. do ponownego rozpoznania w pierwszej instancji. Przy tym rozpoznawaniu Sąd winien mieć na uwadze, że można orzekać w sprawie o wykroczenie także w oparciu o prokuratorski akt oskarżenia zarzucający przestępstwo, jeżeli okoliczności sprawy wskazują, iż dane zachowanie stanowi tylko wykroczenie, a przy tym prokurator jest także w sprawach wykroczenia uprawniony do oskarżania oraz że przy ponownym rozpoznaniu sprawy stosuje się odpowiednio także art. 442 k.p.k. (art. 109 § 2 k.p.w.).

Mając to wszystko na względzie orzeczono jak w wyroku.