Postanowienie z dnia 1994-08-26 sygn. I CO 40/94

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I CO 40/94

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia 26 sierpnia 1994 r.

Przewodniczący: sędzia SN K. Kołakowski.

Sędziowie SN: A. Gola, C. Żuławska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 22 lutego 1994 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Adama M. przeciwko Krystynie M. o rozwód, toczącej się w Sądzie Wojewódzkim w Opolu, sygn. akt (...) w przedmiocie wniosku pozwanej o wyłączenie sędziów Sądu Apelacyjnego w W.

postanowił oddalić wniosek.

Za stosunek osobisty w rozumieniu art. 49 k.p.c. nie można uważać każdej osobistej znajomości - jak się to potocznie określa - w tym zawodowych kontaktów sędziego z biegłym sądowym.

Uzasadnienie

W sprawie o rozwód z pozwu Adama M. przeciwko Krystynie M., rozstrzygniętej nieprawomocnym wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Opolu, pozwana wniosła o wyłączenie wszystkich sędziów Sądu Apelacyjnego w W. od rozpoznawania sprawy w drugiej instancji. Wniosek ten pozwana uzasadniła powołaniem się na okoliczność, że powód jest znany zarówno sędziom Sądu Wojewódzkiego w O., jak i Sądu Apelacyjnego w W. - jako biegły sądowy z zakresu rzeczoznawstwa samochodowego; przed objęciem bowiem w 1992 r. obecnie wykonywanej funkcji burmistrza w N. przez wiele lat występował w roli biegłego w sprawach sądowych zarówno cywilnych, jak i karnych. Dodatkowy argument pozwana wyprowadzała z faktu, że w N. podjęto działania wstępne w celu utworzenia Sądu Rejonowego, co - zdaniem pozwanej - zacieśniło stosunki między powodem a Prezesem Sądu Wojewódzkiego w O. Potwierdzenie zarzutu stronniczości sędziów Sądu Wojewódzkiego w O. pozwana znajduje w swoich niepowodzeniach procesowych przed tym sądem i wyprowadza z tego wniosek, że z podobną "stronniczością" spotka się w Sądzie Apelacyjnym w W.

W aktach sprawy znajdują się imienne oświadczenia 27 sędziów Sądu Apelacyjnego w W., w których stwierdzają oni, że nie znają żadnej ze stron niniejszej sprawy rozwodowej, a także, że w sprawie nie zachodzi żadna z przesłanek wyłączenia sędziego, szczegółowo określona w art. 48 i 49 k.p.c.

Rozpoznając wniosek o wyłączenie Sąd Najwyższy uznał, że jest on pozbawiony jakichkolwiek podstaw faktycznych i oddalił go.

"Stosunek osobisty", jaki na podstawie art. 49 k.p.c. pozwala wyłączyć sędziego od rozpoznawania danej sprawy, musi mieć tego rodzaju charakter, że - na podstawie doświadczenia życiowego - mógłby uzasadniać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Z reguły jest to więc stosunek zabarwiony emocjonalnie, choć nie można wykluczyć także innego rodzaju powiązań między sędzią a stroną lub jej przedstawicielem, jak np. powiązania gospodarcze. Nie można jednak za "stosunek osobisty" uważać każdej "osobistej znajomości" - jak to się potocznie określa, a tym mniej - kontaktów zawodowych sędziego z m.in. biegłym sądowym. Kontakty takie charakteryzują się tym, że zarówno sędzia, jak i biegły mogą nawet nie pamiętać wzajemnie swoich nazwisk, czym prawdopodobnie tłumaczą się oświadczenia sędziów, że nie znają Adama M., mimo że - jak twierdzi pozwana - był on biegłym sądowym. Nie bez znaczenia jest też fakt, że w czasie, kiedy powód pełnił funkcje biegłego, nie było Sądu Apelacyjnego, o którego wyłączenie - w osobach wszystkich jego sędziów - wnosiła pozwana.

OSNC 1995 r., Nr 1, poz. 19