Postanowienie z dnia 2001-04-12 sygn. II CZ 132/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 132/00

Postanowienie

Sądu Najwyższego

z dnia 12 kwietnia 2001 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Antoni Górski.

Sędziowie SN: Stanisław Dąbrowski (sprawozdawca), Tadeusz Domińczyk.

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Mariana S. przy uczestnictwie Jadwigi S. o podział majątku wspólnego, po rozpoznaniu w Izbie Cywilnej w dniu 12 kwietnia 2001 r. na posiedzeniu niejawnym zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 25 października 2000 r., oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 25 października 2000 r. odrzucił kasację wnioskodawcy od postanowienia tegoż Sądu Okręgowego z dnia 26 maja 2000 r. Jednocześnie odrzucił wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji.

W uzasadnieniu Sąd Okręgowy stwierdził, że orzeczenie z dnia 26 maja 2000 r. z uzasadnieniem zostało doręczone pełnomocnikowi z urzędu wnioskodawcy w dniu 26 czerwca 2000 r. W wyniku kolejnych wniosków wnioskodawcy o zmianę pełnomocnika z urzędu ostatecznie, 26 czerwca 2000 r., pełnomocnikiem tym została ustanowiona adwokat Ewa W., o czym dowiedziała się 29 sierpnia 2000 r., po czym 22 września 2000 r. wniosła kasację, wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu.

Sąd Okręgowy wniosek o przywrócenie terminu uznał za spóźniony. Zgodnie z przepisem art. 169 k.p.c. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu należy wnieść w ciągu tygodnia od momentu ustania przyczyny uchybienia terminowi. Zdaniem Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie pełnomocnik po otrzymaniu wiadomości o fakcie ustanowienia go adwokatem z urzędu w ciągu 1-2 dni powinien zasięgnąć informacji na temat sprawy i konieczności podjęcia czynności procesowej, po czym w ciągu tygodnia wystąpić z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania czynności dla których termin już upłynął.

Jako podstawę prawną odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu Sąd Okręgowy powołał art. 171 k.p.c. w zw. z art. 391 k.p.c. Odrzucenie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia kasacji, skutkuje odrzucenie tej kasacji na podstawie art. 393⁵ k.p.c. jako wniesionej po terminie.

Na postanowienie o odrzuceniu kasacji pełnomocnik wnioskodawcy wniosła zażalenie. W uzasadnieniu zażalenia podniosła, że ustawodawca przewidział miesięczny termin do wniesienia kasacji. Jest to szczególny środek odwoławczy wymagający pewnego nakładu pracy, dlatego niesłuszne jest stanowisko Sądu drugiej instancji, że pełnomocnik strony winien niezwłocznie wnieść kasację.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie nie jest zasadne. Przepis art. 393⁴ k.p.c. przewiduje miesięczny termin do wniesienia kasacji, liczony od dnia doręczenia orzeczenia stronie skarżącej. Miesięcznego czasu na sporządzenie i wniesienie kasacji nikt nie kwestionuje. Rzecz w tym, że kasacja została wniesiona po upływie terminu. Problem dotyczy kwestii przywrócenia terminu do wniesienia kasacji. Nie ulega wątpliwości, że jeżeli adwokat z urzędu został wyznaczony po upływie terminu do wniesienia kasacji, to ze względu na przewidziany w art. 393² k.p.c. przymus adwokacki, uznać trzeba brak winy strony w uchybieniu terminu. Nie oznacza to jednak, że adwokat ma na sporządzenie kasacji i wniosku o przywrócenie terminu miesiąc czasu od chwili, gdy dowiedział się o swoim umocowaniu. Do przyjęcia takiej tezy nie byłoby żadnej podstawy prawnej.

Wedle przepisu art. 169 § 1 k.p.c. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu w którym czynność miała być dokonana w ciągu tygodnia od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Zgodzić się można, że stanowisko Sądu Okręgowego co do czasu w którym adwokat powinien dokonać uchybionej czynności procesowej jest zbyt rygorystyczne, gdyż sporządzenie kasacji wymaga dość dużego nakładu pracy. Jeden lub dwa dni mogą nie wystarczać. Jednakże w konkretnej sprawie pełnomocnik wnioskodawcy dowiedziała się o wyznaczeniu jej adwokatem z urzędu 29 sierpnia, a wniosek o przywrócenie terminu złożyła dopiero 22 września. Nie chodzi więc o kilka dni lecz o trzy i pół tygodnia. Jest to za długi okres czasu i Sąd Okręgowy nie naruszył prawa odrzucając wniosek o przywrócenie terminu.

Wobec wniesienia kasacji po terminie i odrzucenia wniosku o jego przywrócenie, kasacja podlegała odrzuceniu na podstawie art. 393⁵ k.p.c. Zatem zaskarżone zażaleniem orzeczenie jest prawidłowe.

Z powyższych względów i na mocy art. 385 k.p.c. w zw. z art. 393¹⁹ k.p.c. Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji postanowienia.