Postanowienie z dnia 2001-02-23 sygn. II CKN 392/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CKN 392/00

Postanowienie

Sądu Najwyższego z dnia 23 lutego 2001 r. 

Przewodniczący: SSN Tadeusz Żyznowski (spraw.)

Sędziowie: SN Elżbieta Skowrońska-Bocian

SA Andrzej Niedużak

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2001 r. na rozprawie sprawy z wniosku Anny C. przy udziale Jana C. o podział majątku wspólnego na skutek kasacji uczestnika od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu z dnia 19 maja 1998 r., sygn. akt II Ca 353/98 postanawia oddalić kasację.

Uzasadnienie

Sąd Wojewódzki oddalił - zaskarżonym postanowieniem - apelację uczestnika postępowania Jana Stanisława C. od postanowienia częściowego, którym Sąd pierwszej instancji rozstrzygnął o przyznaniu na własność wnioskodawczyni Annie C. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego wraz z wkładem i zasądził na rzecz uczestnika postępowania spłatę. Wymieniony Sąd drugiej instancji aprobował dokonane ustalenia stwierdzające, że wymieniony lokal mieszkalny nabyty został za kwotę 30.000 zł z czego 20.000 zł. stanowiło odrębny majątek wnioskodawczyni a dalsze 10.000 zł pochodziło z dorobku małżonków A i J. C. Kasację wniósł uczestnik postępowania Jan C.

Skarżący z powołaniem się na art. 393 KPC zarzucił zaskarżonemu postanowieniu naruszenie art. 233 § 1 KPC oraz art. 244 KPC przez odmowę uznania wiarygodności dokumentu urzędowego i oparcie rozstrzygnięcia o dowód z zeznań świadków przeprowadzony z naruszeniem art. 247 KPC, a nadto naruszenie art. 317 § 1 KPC przez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy żądanie objęte rozstrzygnięciem częściowym nie zostało dostatecznie wyjaśnione, albowiem Sąd pierwszej instancji nie przeprowadził jakichkolwiek dowodów na okoliczność wiarygodności dokumentu urzędowego.

Wskazując na powyższe skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego postanowienia i postanowienia Sądu pierwszej instancji z przekazaniem sprawy temu sądowi do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania.

Wnioskodawczyni Anna C. wnosiła o oddalenie kasacji.

Sąd Najwyższy - po uwzględnieniu postanowień art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 24 maja 2000 r. o zmianie ustawy -Kodeks postępowania cywilnego (...) (Dz.U. Nr 48, poz. 554) zważył, co następuje.

Obszerne wywody kasacji - w przeważającym zakresie argumentacji - powtórzone za zarzutami podniesionymi w apelacji a dotyczące dokumentu „rozliczenie wkładu” (...) wymagają - w nawiązaniu do zarzutów naruszenia - art. 244 i 247 KPC -wskazania, że źródłem mocy dowodowej tego dokumentu są domniemania ustanowione w art. 252 KPC. Domniemania te są domniemaniami wzruszalnymi i mogą być obalane wszelkimi środkami dowodowymi. Nie budziło wątpliwości zapatrywanie od dawna wyrażane w judykaturze oraz doktrynie stwierdzające, że ograniczenia dowodzenia przeciwko osnowie lub ponad osnowę dokumentu przewidziane w art. 247 KPC nie dotyczą podważania autentyczności dokumentu. Dowód nieprawdziwości dokumentu nie jest bowiem nigdy dowodem przeciwko osnowie lub ponad osnowę dokumentu.

Chybionym jest także - rozstrzygający w okolicznościach tej sprawy - zarzut naruszenia art. 233 § 1 KPC. Taki charakter wskazanego zarzutu wynika z ustaleń Sądu drugiej instancji dotyczących omawianego dokumentu „rozliczenie wkładu” (...) zakończonych konkluzją stwierdzającą, że oczywistym jest, iż kwota uzyskana przez uczestnika postępowania w wyniku likwidacji jego książeczki mieszkaniowej nie mogła zostać przeznaczona na zakup przedmiotowego lokalu. Analizę materiału dowodowego - poza spełnieniem przesłanek w art. 233 § 1 KPC przewidzianych - cechuje wszechstronność, wnikliwość oraz staranność a także zachowanie przez Sądy obu instancji samodzielności i niezależności w toku badania i ustalania oraz wyciągania wniosków końcowych odpowiadających poczynionych ustaleniom a nie eksponowanym przez poszczególnych uczestników postępowania zainteresowanych wynikiem rozstrzygnięcia spornej kwestii na własną korzyść. W pełni zasługują one na aprobatę (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 29 października 1996 r. III CKN 8/96 - OSNC 1997, nr 3, poz. 30). Własna ocena skarżącego oparta na odmiennej interpretacji faktów nie obliguje Sądu Najwyższego jako instancji kasacyjnej do dokonania ponownej oceny obszernego materiału dowodowego, lecz jedynie do sprawdzenia czy wyznaczone - we wskazanym przepisie art. 233 § 1 KPC - granice swobody osądu sędziowskiego nie zostały przekroczone w zaskarżonym wyroku (por. m.in. orzeczenia Sądu Najwyższego wraz z ich uzasadnieniami z dnia 14 maja 1998 r., I PKN 123/98 - OSNAPiUS 1999, nr 10, poz. 344, z dnia 14 stycznia 2000 r., I CKN 1169/99 - OSNC 2000, nr 7-8, poz. 139 i z dnia 10 kwietnia 2000 r., V CKN 17/00 - OSNC 2000, nr 10, poz. 189). Zachodziły zatem okoliczności do wydania postanowienia częściowego (art. 317 § 1 w zw. z art. 13 § 2 KPC). Kasacja uczestnika postępowania jako pozbawiona usprawiedliwionej podstawy podlega oddaleniu (art. 393¹² KPC).