Postanowienie z dnia 2001-02-21 sygn. III KKN 585/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KKN 585/00

Postanowienie z dnia 21 lutego 2001 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Wiesław Kozielewicz.

Protokolant: Joanna Kosmal.

Prokurator Prokuratury Krajowej: Waldemar Smardzewski.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 18 lutego 2000 r. uznał Czesława A. za winnego występku z art. 278 § kk i za to wymierzył mu karę ośmiu miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres trzech lat próby, a także pięćdziesięciu stawek dziennych grzywny ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę dziesięciu złotych (k. 295-295v).

Od tego wyroku apelacje złożyli: oskarżony (k. 316-316v) i oskarżyciel posiłkowy (k. 319-319v).

Po rozpoznaniu tych apelacji Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 30 maja 2000 r. zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego utrzymał w mocy (k. 334-334v).

W kasacji od tego wyroku, która wpłynęła do Sądu Okręgowego w dniu 9 października 2000 r. (k. 346), obrońca skazanego zarzucając:

1. rażące naruszenie przepisów prawa w postaci art. 7 kpk, gdyż ocena dowodów zarówno oskarżenia, jak i dowodów obrony, jest dowolna i sprzeczna z zasadami prawidłowego rozumowania i sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego - i jako taka nie może korzystać z ochrony i nie może być podstawą przyjęcia winy i nie może być podstawą skazania oskarżonego,
2. rażące naruszenie przepisów prawa procesowego mogące mieć istotny wpływ na treść orzeczenia - w postaci art. 5 § 1 i 2 kpk - przez skazanie oskarżonego, mimo że wina jego nie została dostatecznie udowodniona, a nie dające się usunąć wątpliwości rozstrzygnięto na niekorzyść, wniósł o:

- uchylenie zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego bądź

- uchylenie zaskarżonego wyroku, a także wyroku Sądu Rejonowego i przekazanie sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania (k. 346-347).

W odpowiedzi na kasację Prokurator Prokuratury Okręgowej wniósł o uznanie kasacji za oczywiście bezzasadną cyt. "z uwagi na nieuwzględnienie przez obrońcę aktualnego brzmienia art. 523 § 2 kpk" (k. 363).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W dniu 1 września 2000 r. weszła w życie ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy -Kodeks postępowania karnego, ustawy - Przepisy wprowadzające Kodeks postępowania karnego oraz ustawy - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 62, poz. 717). Dokonano nią głębokiej nowelizacji przepisów regulujących postępowanie kasacyjne, w tym też i art. 523 kpk, który określa podstawy kasacji, a także zawiera tzw. przedmiotowe "wyłączenia", tj. wskazuje kategorie spraw, w których kasacja może być wniesiona przez strony na zupełnie odmiennych zasadach niż wynikające z reguły, o której mowa w art. 519 kpk (por. St. Zabłocki - Nowela kpk z dnia 20 lipca 2000 r. Komentarz, W-wa 2000 r., s. 149-201). Zgodnie zatem z treścią art. 523 § 2 kpk (to jest właśnie jedno z nowych wyłączeń) strona (z wyjątkiem uchybienia wymienionego w art. 439 kpk) nie może wnieść kasacji w wypadku wydania wyroku skazującego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na jakąkolwiek inną karę niż kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania.

Na te kwestie zwrócił uwagę Prokurator w odpowiedzi na kasacje, jednakże nie rozważył jej na płaszczyźnie dopuszczalności tego nadzwyczajnego środka zaskarżenia.

Otóż należy stwierdzić, iż niniejsza kasacja w tym układzie procesowym, jaki istnieje w sprawie, "jest niedopuszczalną z mocy ustawy"(art. 429 § 1 kpk, odwołanie do tego przepisu w art. 530 § 2 kpk), a zatem należało wydać zarządzenie o odmowie jej przyjęcia. Skoro jednak tak się nie stało na etapie postępowania "okołokasacyjnego" przed Sądem Okręgowym, to obecnie Sąd Najwyższy, z mocy wymienionego na wstępie art. 531 § 1 kpk, pozostawił ją bez rozpoznania.

Należy przy tym zaznaczyć, że dla oceny dopuszczalności kasacji miarodajny jest moment jej wniesienia (w przedmiotowej sprawie nastąpiło to po dniu wejścia w życie powołanej wyżej ustawy z dnia 20 lipca 2000 r.), nie zaś moment podjęcia pierwszych czynności zmierzających do wniesienia kasacji. Nowelizując kpk ustawodawca nie przewidział żadnej reguły intertemporalnej, poza wynikającą z art. 4 wspomnianej wyżej ustawy (i z art. 5 w odniesieniu do tymczasowego aresztowania). W tej sytuacji nie można więc przyjąć rozwiązania, iż skuteczność złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku sądu odwoławczego (wniosek z dnia 2 czerwca 2000 r. - k. 336) rozciąga się w czasie ponad datą wejścia w życie wspomnianej noweli w tym sensie, iż otwiera drogę do wniesienia kasacji także po tym dniu, choćby w świetle nowych przepisów kasacja była niedopuszczalna.

Kierując się przedstawionymi motywami Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.