Postanowienie z dnia 2001-06-22 sygn. III KKN 579/00

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KKN 579/00

Postanowienie z dnia 22 czerwca 2001 r.

Przewodniczący: SSN Andrzej Konopka. Protokolant: Joanna Kosmal.

Prokurator Prokuratury Krajowej: Krzysztof Parchimowicz.

Uzasadnienie

Kasacje obrońców skazanych są, na podstawie art. 523 § 2 kpk, niedopuszczalne z mocy prawa. Z dniem 1 września 2000 r. weszła w życie Ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz ustawy Kodeks karny skarbowy (Dz. U. Nr 62, poz. 717). Na mocy przepisów tejże Ustawy znowelizowany został m.in. art. 523 kpk. Zgodnie z nowym brzmieniem § 2 tego przepisu, kasacja na korzyść oskarżonego może być wniesiona jedynie w razie skazania oskarżonego za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Ograniczenie powyższe, jak stanowi art. 523 § 4 kpk, nie dotyczy kasacji wniesionych z powodu uchybień wymienionych w art. 439 kpk lub wnoszonych przez Ministra Sprawiedliwości - Prokuratora Generalnego lub Rzecznika Prawa Obywatelskich.

Obie kasacje wniesione zostały na korzyść skazanych, od wyroku orzekającego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, przez ich obrońców, już w okresie obowiązywania znowelizowanych przepisów kpk:

- 28 września 2000 r. wniesiona została kasacja obrońcy Stanisława M.,

- 4 października 2000 r. wniesiona została kasacja obrońca Macieja S., i żadna z nich nie zarzuca uchybień z art. 439 kpk.

Jak więc wynika ze znowelizowanego art. 523 kpk, kasacje obrońców skazanych nie spełniają wymogów w nim określonych. Stosownie więc do art. 530 § 2 kpk w zw. z art. 429 § 1 kpk Przewodniczący Wydziału Sądu Apelacyjnego w Lublinie powinien, zarządzeniem, odmówić ich przyjęcia.

Obrońca skazanego Stanisława M. - adwokat Zbigniewa P., wyraził pogląd, iż końcem postępowania w danej instancji jest złożenie środka odwoławczego, do którego dopuszczalności stosować należy przepisy dotychczasowe, a wniosek o pisemne uzasadnienie wpłynął 21 czerwca 2001 r. (k. 4 akt S.N.), ergo wniesienie kasacji uznać by należało za skuteczne. Rozumowanie takie jest błędne. Trzeba zauważyć, że wniesienie kasacji inicjuje postępowanie w ramach nadzwyczajnych środków zaskarżenia, a nie decyduje o zakończeniu postępowania odwoławczego w rozumieniu przepisów rozdziału 49 kpk, zwłaszcza że złożenie kasacji nie ma wpływu na prawomocność orzeczenia. Niejednokrotnie również podnoszono w orzeczeniach Sądu Najwyższego (por. m.in. postanowienie z dnia 21 lutego 2001, sygn. akt III KKN 585/2000 (niepubl.) oraz postanowienie dnia z 19 kwietnia 2001 r., sygn. akt IV KKN 99/2001 (niepubl.), że dla oceny dopuszczalności kasacji znaczenie ma jedynie moment jej wniesienia, nie zaś moment złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku Sądu II instancji. Nowela kpk z 20 lipca 2000 r. przewiduje tylko dwie reguły intertemporalne, zawarte w art. 4 i 5 Ustawy. Z art. 4 nie wynika jednak, że skuteczność wniesienia wniosku o uzasadnienie wyroku sądu odwoławczego rozciąga się w czasie ponad datę wejścia w życie wspomnianej noweli, a zatem za czynności skuteczne, na zasadzie powyższego unormowania, uznać należy wyłącznie złożenie wniosków o sporządzenie pisemnego uzasadnienia. Przeciwny pogląd autora kasacji pozostawałby w sprzeczności z ogólną regułą prawa intertemporalnego - art. 6 Ustawy Przepisy wprowadzające kodeks postępowania karnego z dnia 6 czerwca 1997 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 556), zgodnie z którą nowe przepisy "chwytają w biegu" toczące się postępowanie, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej; unormowanie to odnieść więc należy do kasacji wniesionych po 1 września 2000 r., które zgodnie z obowiązującym od tej daty artykułem są niedopuszczalne z mocy prawa. Zwrócić również należy uwagę, iż analogicznie problem dopuszczalności kasacji rozstrzygnął Sąd Najwyższy w postanowieniu w przedmiocie dopuszczalności kasacji od postanowienia wniesionej po 1 września 1998 r. wydanego przed tą datą, stwierdzając, że jest ona niedopuszczalna z mocy ustawy (por. postanowienie z 26 lutego 1999 r., sygn. akt II KKN 500/98, Prokuratura i Prawo - dodatek nr 9 z 1999 r., poz. 4). Na marginesie można dodać, że obrońca skazanego mógł skutecznie wnieść kasację zanim doręczono pisemne uzasadnienie wyroku, jeszcze w okresie obowiązywania art. 523 kpk w brzmieniu sprzed nowelizacji, zwłaszcza, że vacatio legis Ustawy o zmianie (...) z 20 lipca 2000 r. wynosiło 30 dni.

Z powyższych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak w części dyspozytywnej postanowienia.