Postanowienie z dnia 2001-06-27 sygn. III KKN 67/01

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KKN 67/01

Postanowienie z dnia 27 czerwca 2001 r.

Przewodniczący: Sędzia SN Dorota Rysińska.

Prokurator Prokuratury Krajowej: Józef Gemra

Sąd Najwyższy - Izba Karna w Warszawie na posiedzeniu w sprawie Andrzeja L. skazanego z art. 86 § 1 k.w., po rozpoznaniu z urzędu formalnych warunków dopuszczalności kasacji wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Okręgowego w T. z dnia 14 kwietnia 2000 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w N. z dnia 29 października 1999 r. po wysłuchaniu wniosku prokuratora na podstawie art. 531 § 1 w zw. z art. 523 § 2 k.p.k. oraz art. 636 § 1 w zw. z art. 518 k.p.k. postanowił;

pozostawić kasację bez rozpoznania;

Uzasadnienie

Ustawa z dnia 20 lipca 2000 r. o zmianie ustawy- Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 62, poz. 717) znowelizowała m.in. treść przepisu art. 523 k.p.k. normującego podstawy kasacji, obecnie zaś łączącego ponadto warunki jej dopuszczalności. W myśl § 2 przytaczanej normy, kasacja na korzyść może być wniesiona przez stronę jedynie w razie skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, gdy w kasacji postawiono zarzut jednego z uchybień wskazanych w art. 439 k.p.k.

Przytaczana ustawa weszła w życie w dniu 1 września 2000 r., zaś treść jej art. 4, będącego normą intertemporalną stanowi, że skuteczne są czynności dokonane przed wejściem w życie ustawy, jeżeli dokonano ich z zachowaniem przepisów obowiązujących dotychczas. Oznacza to, iż oceny kasacji pod kątem jej dopuszczalności oraz dotyczących jej wymagań formalnych, dokonywać należy przez pryzmat przepisów obowiązujących w dacie jej wnoszenia (por. na tle analogicznego stanu prawnego postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 października 1998 r., III Kz 120/98, OSNKW 1998, z. 11-12, poz. 51), gdzie cezurę stanowi data 1 września 2000 r., tj. data wejścia w życie znowelizowanych przepisów normujących przytaczane kwestie.

W sprawie niniejszej kasacja obrońcy skazanego Andrzeja L. wniesiona została w dniu 10 listopada 2000 r., a zatem po wejściu w życie ustawy nowelizacyjnej z dnia 20 lipca 2000 r., co oznacza, iż warunki jej dopuszczalności winny podlegać ocenie na płaszczyźnie art. 523 k.p.k. w jego znowelizowanym brzmieniu. Na uwadze zatem mieć należało, iż wskazanym na wstępie wyrokiem Andrzej L. skazany został na karę grzywny, zaś we wniesionej na jego korzyść kasacji nie podniesiono żadnego z uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k., skutkujących pominięciem ograniczenia wynikającego z przytaczanej treści art. 523 § 2 k.p.k. W takiej więc sytuacji wniesienie na jego korzyść kasacji było z mocy tego przepisu niedopuszczalne.

Wobec tego, iż opisywana kasacja została przyjęta i przedstawiona sądowi kasacyjnemu, na obecnym etapie postępowania należało ją pozostawić bez rozpoznania.