Uchwała z dnia 1970-04-29 sygn. VI KZP 7/70

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 7/70

Uchwała 7 sędziów z dnia 29 kwietnia 1970 r.

Okoliczność, że w sprawie był stosowany areszt tymczasowy podlegający zaliczeniu z mocy prawa na poczet kary pozbawienia wolności, nie stoi na przeszkodzie warunkowemu zawieszeniu wykonania tej kary.

Przewodniczący: Prezes F. Wróblewski. Sędziowie: M. Budzianowski, H. Kempisty (współsprawozdawca), Z. Kubec, J. Matysiak (sprawozdawca), A. Pyszkowski, K. Wagner.

Prokurator Prokuratury Generalnej: T. Guzkiewicz.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu wniosku z dnia 22 stycznia 1970 r. złożonego przez Prokuratora Generalnego PRL i skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego pod rozpoznanie składu siedmiu sędziów o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

"Czy dopuszczalne jest warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności, gdy w sprawie był stosowany areszt tymczasowy podlegający zaliczeniu z mocy prawa na poczet tej kary (art. 83 § 1 k.k.)?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora, na podstawie art. 29 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1962 r. o Sądzie Najwyższym (Dz. U. Nr 11, poz. 54)

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

Ustawa karna wyłącza możliwość warunkowego zawieszenia wykonania kary w razie orzeczenia kary pozbawienia wolności przekraczającej okres lat dwóch w razie skazania za przestępstwo umyślne, a lat trzech w razie skazania za przestępstwo nieumyślne (art. 73 § 1 k.k.) oraz w razie skazania recydywisty (art. 73 § 3 k.k.).

Poza tym warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności jest dopuszczalne (art. 73 § 2 k.k.), przy czym fakt, że w sprawie stosowany był areszt tymczasowy podlegający zaliczeniu z mocy prawa na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności, nie stanowi przeszkody do warunkowego zawieszenia wykonania tej kary. Instytucja bowiem warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności łagodzi skutki kary w dwojakim kierunku, a mianowicie: po pierwsze - przez zwolnienie skazanego od odbywania orzeczonej kary pozbawienia wolności pod warunkami określonymi w art. 73 i 75 k.k. oraz po drugie - przez wcześniejsze niż przewidziane w przepisie art. 111 k.k. zatarcie skazania.

Okoliczność zatem, że skazany na karę pozbawienia wolności przebywał w areszcie tymczasowym, nie może pogorszyć jego sytuacji, skoro dobrodziejstwo wynikające z przepisu art. 73 k.k. nie ogranicza się tylko do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, ale pociąga za sobą nadto ten skutek, że z upływem 6 miesięcy od zakończenia okresu próby skazanie ulega zatarciu z mocy prawa (art. 79 § 1, 2 k.k.).

Mając również powyższe na uwadze, należy przyjąć, że zastosowany w sprawie areszt tymczasowy podlegający zaliczeniu z mocy prawa na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności (art. 83 § 1 k.k.) nie stanowi przeszkody do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

OSNKW 1970 r., Nr 6, poz. 57