Uchwała z dnia 1972-02-17 sygn. VI KZP 78/71

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 78/71

Uchwała 7 sędziów z dnia 17 lutego 1972 r.

Sądem właściwym do wydania wyroku łącznego w przypadku, gdy jeden z wyroków został wydany w I instancji przez sąd wojewódzki w składzie dwóch sędziów i trzech ławników, jest sąd wojewódzki w składzie określonym w art. 19 § 1 k.p.k.

Przewodniczący: Prezes F. Wróblewski. Sędziowie: M. Budzianowski, K. Grzebuła, T. Majewski (sprawozdawca), S. Mirski (współsprawozdawca), A. Pyszkowski, K. Wagner.

Prokurator Prokuratury Generalnej: T. Guzkiewicz.

Sąd Najwyższy w sprawie Tadeusza H. o wydanie wyroku łącznego, po rozpoznaniu przedstawionego w trybie art. 390 § 2 k.p.k. przez Sąd Najwyższy postanowieniem z dnia 2 grudnia 1971 r. do rozstrzygnięcia składowi powiększonemu tegoż Sądu zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Czy Sąd Wojewódzki w składzie jednego sędziego i dwóch ławników jest sądem właściwym do wydania wyroku łącznego w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami sądów różnego rzędu, przy czym jeden z tych wyroków wydany został w I instancji przez sąd wojewódzki w składzie dwóch sędziów i trzech ławników?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

Uzasadnienie

W postępowaniu sądowym o wydanie wyroku łącznego ustawa nie określa expressis verbis składu sądu pierwszej instancji. Jednakże art. 507 § 1 k.p.k. przyjmuje, że wyrok łączny może zapaść tylko po przeprowadzeniu rozprawy, a art. 508 k.p.k. stanowi, że do postępowania o wydanie wyroku łącznego stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu zwyczajnym przed sądem pierwszej instancji.

Zgodnie z art. 19 § 1 k.p.k. regułą jest orzekanie na rozprawie przez Sąd pierwszej instancji w składzie jednego sędziego i dwóch ławników. Wyjątek od tej reguły przewiduje art. 19 § 2 k.p.k. stanowiąc, że w sprawach o przestępstwa, za które ustawa przewiduje karę śmierci, sąd orzeka w składzie dwóch sędziów i trzech ławników. Przez orzekanie "w sprawach o przestępstwo, za które ustawa przewiduje karę śmierci", rozumieć należy rozstrzyganie o winie, o ocenie prawnej i o wymiarze kary za każde z poszczególnych przestępstw zagrożonych najwyższą karą. Problematyka ta nie wchodzi w rachubę w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego nawet wówczas, gdy jeden z podlegających połączeniu wyroków wydany był w składzie przewidzianym art. 19 § 2 k.p.k. Wyrok taki rozstrzygnął już prawomocnie wszystkie kwestie związane ze sprawą o przestępstwo zagrożone karą śmierci.

Postępowanie sądowe o wydanie wyroku łącznego jest postępowaniem sui generis ograniczonym tylko do problemu, w jaki sposób połączyć kary już prawomocnie orzeczone. Stosowanie więc do tego postępowania szczególnego przepisu art. 19 § 2 k.p.k. dlatego, że jeden z łączących wyroków wydany był w składzie określonym tym przepisem, nie miałoby uzasadnienia w ustawie.

OSNKW 1972 r., Nr 4, poz. 60