Postanowienie z dnia 2015-09-25 sygn. II KZ 34/15

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KZ 34/15

Postanowienie z dnia 25 września 2015 r.

Wyznaczenie obrońcy z urzędu przez organ procesowy, który w świetle art. 81 § 1 k.p.k. nie był do tego kompetentny, nie jest, co do zasady, okolicznością wyłączającą uprawnienie tego obrońcy do ubiegania się o przyznanie mu przewidzianych prawem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

Przewodniczący: Sędzia SN R. Malarski (sprawozdawca).

Sędziowie SN: M. Laskowski, B. Skoczkowska.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 25 września 2015 r., w sprawie R. W. skazanego z art. 284 § 2 k.k. i in., zażalenia obrońcy z urzędu na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 23 czerwca 2015 r., w części nieuwzględniającej wniosku adw. С. K. o przyznanie mu wynagrodzenia za sporządzenie kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 2 kwietnia 2015 r., postanowił zmienić postanowienie w zaskarżonej części i z a s ą d z i ć od Skarbu Państwa na rzecz adw. С. K. - Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 442,80 zł, w tym 23% VAT.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy w W., postanowieniem z 23 czerwca 2015 r., nie uwzględnił wniosku adw. С. K., obrońcy z urzędu skazanego, o przyznanie mu wynagrodzenia za sporządzenie kasacji od wyroku tego Sądu z dnia 2 kwietnia 2015 r. W uzasadnieniu wskazał, że wymieniony adwokat, który występował w roli obrońcy z urzędu w postępowaniu apelacyjnym, nie został wyznaczony obrońcą z urzędu w celu ewentualnego sporządzenia i podpisania kasacji.

Wymienione postanowienie zaskarżył zażaleniem adw. С. K., podnosząc, że do opracowania kasacji został uprawniony zarządzeniem Prezesa Sądu Rejonowego w W.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodne z prawdą okazało się to, że Prezes Sadu Rejonowego w W., zarządzeniem z dnia 2 czerwca 2015 r., na podstawie 78 § 1 k.p.k., wyznaczył skazanemu R. W. obrońcę z urzędu w osobie adw. С. K. "celem złożenia w sprawie kasacji". Jakkolwiek autorowi tego zarządzenia uszedł uwagi przepis art. 81 § 1 k.p.k., stanowiący normę kompetencyjną adresowaną do prezesa sądu właściwego dla rozpoznania sprawy, według której uprawnionym organem procesowym do ustanowienia obrońcy z urzędu w konkretnym układzie procesowym był Prezes Sądu odwoławczego, to jednak, choćby wobec nieobecności w polskiej procedurze karnej instytucji nieważności orzeczeń ex lege, nie sposób uznać, że zarządzenie to nie wywołało skutku prawnego w postaci uprawnienia do uzyskania wynagrodzenia za sporządzenie i wniesienie kasacji, to jest za czynności, które mógł wykonać już z racji pełnionej roli w fazie postępowania odwoławczego. Naruszenie regulacji kompetencyjnej przez organ procesowy nie mogło wywrzeć tak dalece niekorzystnego następstwa w stosunku do działającego w dobrej wierze obrońcy, który - co warto odnotować - zabiegał wcześniej o niewyznaczanie go do tej roli. Oczekiwanie, aby in concreto obrońca z urzędu, po zorientowaniu się, że powołał go do występowania w tym charakterze niewłaściwy organ procesowy, czynił starania o uchylenie wadliwego zarządzenia, byłoby zdecydowanie zbyt daleko idące.

W podsumowaniu, cokolwiek uogólniając problem, należy stwierdzić: wyznaczenie obrońcy z urzędu przez organ procesowy, który w świetle art. 81 § 1 k.p.k. nie był do tego kompetentny, nie jest, co do zasady, okolicznością wyłączającą uprawnienie tego obrońcy do ubiegania się o przyznanie mu przewidzianych prawem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy skorygował zaskarżone postanowienie i - zgodnie z art. 626 § 2 k.p.k. w zw. z § 14 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 461) - przyznał obrońcy z urzędu odpowiednie wynagrodzenie za sporządzenie i wniesienie kasacji (art. 437 § 2 k.p.k.).

OSNKW 2016 r., Nr 1, poz. 6