Uchwała z dnia 1974-04-20 sygn. VI KZP 55/73

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VI KZP 55/73

Uchwała z dnia 20 kwietnia 1974 r.

Przepis art. 50 § 4 k.p.k. nie ma zastosowania , jeżeli pokrzywdzony przed upływem terminu przedawnienia, przewidzianego w art. 105 § 2 k.k., złożył do prokuratora skargę przeciwko określonej osobie o popełnienie przestępstwa - niezależnie od tego, czy jest ono ścigane z oskarżenia publicznego, czy prywatnego - a prokurator odstąpił prawomocnie od ścigania wobec stwierdzenia, że przestępstwo ścigane jest z oskarżenia prywatnego, i uznał, że interes społeczny nie wymaga jego działania z urzędu w myśl art. 50 § 1 k.p.k.

 Przewodniczący: sędzia dr J. Bratoszewski. Sędziowie: W. Sikorski, J. Żurawski (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Generalnej: T. Guzkiewicz.

 Sąd Najwyższy w sprawie Stefana W., oskarżonego z art. 156 § 2 k.k., po rozpoznaniu wymagającego zasadniczej wykładni ustawy zagadnienia prawnego, przedstawionego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Wojewódzki w Katowicach postanowieniem z dnia 28 listopada 1973 r., a mianowicie:

"Czy pokrzywdzony, który przed upływem terminu przedawnienia, przewidzianego w art. 150 § 2 k.k., złożył przeciwko określonej osobie skargę do prokuratora o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego, może wnieść akt oskarżenia do sądu także po upływie 14-dniowego terminu zawitego od daty powiadomienia go o odstąpieniu prokuratora od ścigania (art. 50 § 4 k.p.k.)?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

 Uzasadnienie

Pokrzywdzony, który przed upływem terminu przedawnienia, przewidzianego w art. 105 § 2 k.k., złożył przeciwko określonej osobie skargę do prokuratora o przestępstwo ścigane - według przekonania pokrzywdzonego - z oskarżenia publicznego, wyraża przede wszystkim wolę wszczęcia postępowania karnego przeciwko tej osobie, która popełnia czyn przestępny.

Wniesienie skargi przez pokrzywdzonego należy rozumieć jako wszczęcie postępowania karnego przerywające w myśl art. 106 k.k. bieg przedawnienia, co wyjaśniono już w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 15 kwietnia 1971 r. - VI KZP 79/70 (OSNKW 1971, z. 6, poz. 84).

Prokurator w razie uznania, że czyn opisany w tego rodzaju skardze stanowi przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego i że interes społeczny nie wymaga jego działania z urzędu, w myśl art. 50 § 1 k.p.k. - po odstąpieniu od ścigania - przekazuje skargę pokrzywdzonego właściwemu sądowi wraz z aktami postępowania przygotowawczego.

W zakresie bowiem postępowania karnego prokurator ma także wszystkie uprawnienia Milicji Obywatelskiej. Ponadto takiego postąpienia prokuratora wymaga szybkość i sprawność postępowania karnego oraz ograniczanie jego społecznych kosztów. W tym kierunku wypowiedział się już pod rządami kodeksu postępowania karnego z 1928 r. Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 29 listopada 1962 r. - VI KO 64/62 (OSNKW 1963, z. 9, poz. 170), którą w tej kwestii uznać należy za nadal aktualną.

Natomiast sytuacja określona w art. 50 § 4 k.p.k. zachodzi tylko wtedy, gdy w sprawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego prokurator wszczął postępowanie z urzędu bez uprzedniego wyrażenia przez pokrzywdzonego woli co do wszczęcia postępowania karnego przeciwko sprawcy takiego przestępstwa bądź przez wniesienie oskarżenia do sądu, bądź złożenie skargi lub zawiadomienia o takim przestępstwie do prokuratora albo do Milicji Obywatelskiej.

 OSNKW 1974 r., Nr 7-8, poz. 128