Wyrok z dnia 1973-11-15 sygn. IV KR 7/73

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV KR 7/73

Wyrok z dnia 15 listopada 1973 r.

W przeciwieństwie do podatku dochodowego i obrotowego podatek od wynagrodzenia potrącany jest pracownikowi przed wypłatą wynagrodzenia i dlatego przedmiotem zagarnięcia może być tylko zawyżone i niezależne wynagrodzenie pomniejszone o wysokość potrąconego uprzednio podatku.

Przewodniczący: sędzia W. Sutkowski (sprawozdawca). Sędziowie: J. Pustelnik, L. Gmytrasiewicz.

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kabat.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 1973 r. sprawy: 1) Sławomira S., oskarżonego z art. 199 § 1 k.k., 2) Jana Stanisława S., oskarżonego z art. 201 i 200 § 1 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez oskarżonych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Białymstoku z dnia 21 lipca 1972 r.

zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

19. a) wartość zagarniętego mienia przez oskarżonego Sławomira S. ustalił na kwotę 19.910 zł, a wymierzoną mu karę pozbawienia wolności złagodził do 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okres tymczasowego aresztowania od dnia 23 listopada 1970 r. do dnia 15 maja 1971 r.;
20. b) co do oskarżonego Jana Stanisława S. uchylił orzeczenie o karze łącznej pozbawienia wolności i przyjmując wartość zagarniętego mienia przez oskarżonego co do czynu opisanego w pkt XXIV zaskarżonego wyroku na kwotę 143.882 zł, a za podstawę prawną skazania za ten czyn przepisy 200 § 1, art. 202 § 2 i art. 266 § 4 k.k. w związku z art. 10 § 2 k.k., wymierzoną karę pozbawienia wolności za ten czyn złagodził do 5 lat, i w takiej wysokości orzekł karę łączną pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet okres tymczasowego aresztowania od dnia 20 lutego 1971 r. do dnia 24 lipca 1972 r. (...).

Uzasadnienie

(...) Rewizja oskarżonego Jana Stanisława S. podniosła, że pobrany i odprowadzony podatek od nienależnego wynagrodzenia za pracę nie może być przedmiotem zagarnięcia. Kwestia ta dotyczy także oskarżonego Sławomira S., chociaż rewizja tego nie kwestionuje.

W związku z tym należy zauważyć, że Sąd Wojewódzki, skazując oskarżonych za zagarnięcie kwot stanowiących między innymi nienależne im wynagrodzenie za pracę, uznał, iż w wypadku tym przedmiotem zagarnięcia były nie tylko sumy rzeczywiście wypłacone oskarżonym, lecz kwota brutto, tj. obejmująca także potrącony podatek od wynagrodzenia. Zdaniem sądu pierwszej instancji, za słusznością takiego stanowiska przemawia między innymi treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 1972 r. - III KR 220/71 (OSNKW 1972, z. 4, poz. 67), w którym wyrażono pogląd, że "(...) nie znajduje uzasadnienia w przepisach prawa karnego żądanie sprawcy zagarnięcia mienia społecznego, żeby sąd odliczył od wartości wyłudzonego mienia te obciążenia i koszty, które sprawca poniósł w związku lub w następstwie zagarnięcia", oraz treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15 lipca 1969 r. - IV KR 129/69 (OSNKW 1969, z. 12, poz. 162), w którym stwierdzono, iż "(...) okoliczność, że oskarżony opłacił podatek od wyłudzonej na szkodę przedsiębiorstwa uspołecznionego kwoty, w niczym nie umniejsza wyrządzonej przedsiębiorstwu szkody. Pobranie podatku przez właściwy organ finansowy jest zaszłością wtórną".

Stanowisko Sądu Wojewódzkiego w omawianej kwestii nie jest trafne, a powołane orzeczenia Sądu Najwyższego dotyczyły podatku obrotowego i dochodowego.

W przeciwieństwie do podatku dochodowego i obrotowego podatek od wynagrodzenia potrącany jest pracownikowi przed wypłatą wynagrodzenia, i dlatego przedmiotem zagarnięcia może być tylko zawyżone i nienależne wynagrodzenie pomniejszone o wysokość potrąconego uprzednio podatku. Według wyjaśnienia zawartego w art. 120 § 8 k.k. zagarnięcie mienia polega na przysporzeniu sobie lub komu innemu korzyści majątkowej przez kradzież, przywłaszczenie albo oszustwo lub inne wyłudzenie.

Kwota stanowiąca podatek od nienależnego wynagrodzenia w ogóle nie była przejęta we władanie sprawcy i nie mogła stanowić przysporzenia jemu lub komu innemu korzyści majątkowej.

W takich sytuacjach należy mieć na względzie, że wysokość wyrządzonej szkody nie będzie odpowiadała wysokości zagarniętego mienia. Szkoda dla konkretnej jednostki gospodarki uspołecznionej obejmować będzie także potrącony i odprowadzony podatek od wyłudzonego wynagrodzenia.

Z tych względów Sąd Najwyższy - nie podzielając stanowiska sądu pierwszej instancji - odliczył oskarżonym od przypisanych im kwot podatek od wynagrodzenia.

OSNKW 1974 r., Nr 5, poz. 91