Wyrok z dnia 1975-10-01 sygn. Rw 483/75

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Rw 483/75

Wyrok z dnia 1 października 1975 r.

Przedmiotem zarzutów i wniosków rewizji mogą być także kwestie związane z opłatami w sprawach karnych.

Przewodniczący: sędzia płk Z. Furtak. Sędziowie: płk dr W. Sieracki (sprawozdawca), płk J. Drohomirecki.

Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: ppłk Z. Piekarski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 1 października 1975 r. na rozprawie sprawy Tadeusza P., skazanego za przestępstwa określone w: 1) art. 303 § 2 k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, 2) art. 303 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, 3) art. 303 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, 4) art. 315 § 1 k.k. na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności - łącznie skazanego na karę 1 roku pozbawienia wolności, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w N. z dnia 18 sierpnia 1975 r.

nie uwzględnił rewizji obrońcy i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

 Uzasadnienie

(...) Wyrok ten zaskarżony został rewizją obrońcy oskarżonego. Skarżący wnosił w swej rewizji o zmianę zaskarżonego wyroku przez warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej oskarżonemu kary, "wymierzenie mu grzywny i zaliczenie na jej poczet odbytego aresztu tymczasowego" oraz "zwolnienie oskarżonego od uiszczenia opłaty za obie instancje".

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zawarte w rewizji wywody, zmierzające do uzasadnienia wniosku o warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności, nie są przekonujące. Wniosek o warunkowe zawieszenie wykonania wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności był już rozpatrywany przez sąd pierwszej instancji, który jednak: "(...) doszedł do przekonania, że dotychczasowy tryb życia oskarżonego nie daje dostatecznych gwarancji, iż będzie on przestrzegał porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa". W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego brak podstaw do zasadnego kwestionowania trafności przedstawionego stanowiska sądu pierwszej instancji (...).

Na tle zawartego w rewizji wniosku o zwolnienie oskarżonego od uiszczenia opłaty za obie instancje powstaje pytanie, czy przedmiotem zarzutów i wniosków rewizji mogą być w ogóle kwestie związane z opłatami w sprawach karnych. Na pytanie to należy udzielić odpowiedzi pozytywnej. Wprawdzie kwestie, o których mowa, nie mieszczą się w kategoriach tzw. podstaw środka odwoławczego w ujęciu przepisów art. 387 k.p.k., jednakże pozytywna w omawianej materii odpowiedź uzasadniona jest (poza mogącymi wchodzić w grę przepisami art. 374 § 3 i art. 397 § 3 k.p.k.) treścią szczególnego w tym przypadku przepisu art. 18 § 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. Nr 27, poz. 152). Skoro bowiem powołany przepis stanowi, że: "Na orzeczenie w przedmiocie opłat przysługuje zażalenie, jeżeli nie wniesiono rewizji", to z treści przytoczonego przepisu wyraźnie wynika, iż w razie wniesienia rewizji wszelkie kwestie dotyczące zawartego w zaskarżonym wyroku orzeczenia odnoszącego się do opłat w sprawach karnych mogą być przedmiotem zarzutów i wniosków rewizyjnych.

Oskarżony jest kawalerem i nie ma nikogo na swoim utrzymaniu, gdyż ojciec jego jest rencistą, a matka pracuje (...). Stwierdzone u oskarżonego mankamenty w zakresie zdrowia psychicznego nie czynią go niezdolnym do pracy zarobkowej. W świetle przedstawionych okoliczności brak podstaw do stwierdzenia, że istnieją wymienione w art. 545 k.p.k. w związku z art. 17 § 1 powołanej ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. przesłanki uzasadniające zwolnienie oskarżonego od uiszczenia opłaty za postępowanie sądowe w jego sprawie (...).

OSNKW 1975 r., Nr 12, poz. 174