Wyrok z dnia 1975-04-28 sygn. Rw 177/75

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Rw 177/75

Wyrok z dnia 28 kwietnia 1975 r.

Z istoty warunkowego umorzenia postępowania, polegającego na rezygnacji ze skazania sprawcy występku, wynika, że w wypadku realnego zbiegu przestępstw podlegających łącznemu rozpoznaniu może być ono stosowane wtedy, gdy jednocześnie nie dochodzi do skazania za żadne z przestępstw.

Przewodniczący: sędzia płk H. Kmieciak (sprawozdawca).

Sędziowie: płk J. Gawrysiak, płk A. Porzecki.

Prokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: mjr dr S. Przyjemski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 1975 r. na rozprawie sprawy m. in. Tadeusza T., nieprawomocnie skazanego za przestępstwa określone w art. 11 § 1 w związku z art. 199 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i 1.000 zł grzywny i z art. 138 § 1 i 2 k.k. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz łącznie na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 1.000 zł grzywny, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w W. z dnia 7 marca 1975 r.

rewizji obrońcy nie uwzględnił i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Uzasadnienie

(...) Obrońca oskarżonego Tadeusza T. domagał się w rewizji m. in. przyjęcia, że czyn polegający na usiłowaniu kradzieży benzyny stanowi wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 199 § 2 k.k., i w konsekwencji warunkowego umorzenia postępowania w tym zakresie albo - w ostateczności - warunkowego zawieszenia wykonania łącznej kary pozbawienia wolności (...).

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nie jest zasadna.

(...) O tym, czy czyn polegający na zagarnięciu albo usiłowaniu zagarnięcia mienia społecznego stanowi wypadek mniejszej wagi w rozumieniu art. 199 § 2 k.k., nie decyduje tylko wielkość wyrządzonej czy zamierzonej szkody, lecz całokształt okoliczności z nim związanych. Trafnie to zauważył już sąd pierwszej instancji i dlatego opierający się na innym założeniu wniosku obrońcy oskarżonego Tadeusza T. o uznanie, że czyn tego oskarżonego opisany w pkt 1 wyroku przedstawiał się jako wypadek mniejszej wagi (art. 11 § 1 w związku z art. 199 § 2 k.k.), oraz - w konsekwencji - warunkowe umorzenie postępowania nie zasługuje również na uwzględnienie.

Na marginesie niejako należy zwrócić uwagę, że z istoty warunkowego umorzenia postępowania, polegającego na rezygnacji ze skazania sprawcy występku, wynika, że w wypadku realnego zbiegu przestępstw podlegających łącznemu rozpoznaniu może być ono stosowane wtedy, gdy jednocześnie nie dochodzi do skazania za żadne z przestępstw. Warunkowe umorzenie postępowania co do jednego ze zbiegających się przestępstw - z jednoczesnym skazaniem za inne - z punktu widzenia celów, jakie przez tę instytucję ma się osiągnąć, nie miałoby sensu.

 OSNKW 1975 r., Nr 7, poz. 96