Wyrok z dnia 1976-01-24 sygn. IV KRN 97/75

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV KRN 97/75

Wyrok z dnia 24 stycznia 1976 r.

Przez "odbycie kary" należy rozumieć tylko odcierpienie zasadniczej kary pozbawienia wolności. Odbycie zaś zastępczej kary pozbawienia wolności zamiast orzeczonej kary ograniczenia wolności (art. 84 § 2 i 3 k.k.) nie jest "odbyciem kary" w rozumieniu art. 60 § 1 k.k.

Przewodniczący: sędzia T. Majewski. Sędziowie: J. Polony, J. Pustelnik (sprawozdawca).

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Strzałkowski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 1976 r. sprawy Lesława M., oskarżonego z art. 203 § 1 k.k. w związku z art. 60 § 1 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości na korzyść oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku z dnia 13 sierpnia 1975 r.

zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że przyjął, iż oskarżony Lesław M. przypisany mu czyn popełnił nie działając w warunkach recydywy określonej w art. 60 § 1 k.k., i za tak przypisane przestępstwo na podstawie art. 203 § 1 i art. 36 § 3 k.k. skazał go na 1 rok pozbawienia wolności z zaliczeniem na poczet tej kary okresu tymczasowego aresztowania od dnia 25 czerwca 1975 r. i dotychczas odbytej kary oraz 2.000 zł grzywny z zamianą - w razie nieuiszczenia w terminie - na zastępczą karę pozbawienia wolności, przyjmując jeden dzień za równoważny 100 zł grzywny (...).

 Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 13 sierpnia 1975 r. uznał oskarżonego za winnego tego, że dnia 21 maja 1975 r. w B., przed upływem 5 lat od odbycia kary pozbawienia wolności w wymiarze przeszło 6 miesięcy za przestępstwo umyślne i podobne, zabrał w celu przywłaszczenia bluzkę damską wartości 420 zł na szkodę Janiny C., i za to na podstawie art. 203 § 1 k.k. w związku z art. 60 § 1 oraz art. 36 § 2 i 3 k.k. skazał tego oskarżonego na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 2.000 zł grzywny oraz na podstawie art. 62 § 1 i art. 63 § 1 i 3 pkt 3 k.k. orzekł wobec niego nadzór ochronny na okres 3 lat oraz zobowiązał go do wykonywania stałej pracy zarobkowej.

Powyższy wyrok uprawomocnił się w pierwszej instancji.

Od tego wyroku Minister Sprawiedliwości wniósł rewizję nadzwyczajną na korzyść oskarżonego, zarzucając temu wyrokowi obrazę prawa materialnego, polegającą na zastosowaniu wobec oskarżonego przepisu art. 60 § 1 k.k., a w konsekwencji także przepisów art. 62 § 1 i art. 63 § 1 i 3 pkt 3 k.k., pomimo braku przesłanek do przyjęcia istnienia powrotu do przestępstwa w rozumieniu art. 60 § 1 k.k., i wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku przez uznanie, że oskarżony nie działał w warunkach art. 60 § 1 k.k., a w związku z tym przez uchylenie orzeczenia o nadzorze ochronnym i wymierzenie stosownej kary na podstawie art. 203 § 1 i art. 36 § 2 i § 3 k.k.

 Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nadzwyczajna jest zasadna. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku, Sąd Rejonowy jako podstawę ustalenia powrotu do przestępstwa w rozumieniu art. 60 § 1 k.k. przyjął skazanie Lesława M. za przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Powiatowego w Białymstoku i odbycie kary pozbawienia wolności w tej sprawie w czasie od dnia 3 stycznia 1972 r. do dnia 3 lipca 1973 r.

Stanowisko tego Sądu nie było prawidłowe. Oskarżony Lesław M. skazany został wyrokiem Sądu Powiatowego w Białymstoku z dnia 21 września 1970 r. dwukrotnie na kary po 1 roku i łącznie na 1 rok i 6 miesięcy ograniczenia wolności za przestępstwo określone w art. 203 § 2 i art. 251 k.k. Na podstawie art. 34 § 2 i 3 k.k. sąd orzekł skierowanie Lesława M. do pracy w uspołecznionym zakładzie pracy z potrąceniem 15% z wynagrodzenia w stosunku miesięcznym na rzecz PKPS w B. Ponadto na podstawie art. 35 pkt 1 k.k. sąd zobowiązał Lesława M. do wynagrodzenia szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu Henrykowi R. przez wpłacenie 1.250 zł lub zwrot skradzionego radia. Następnie Sąd Powiatowy w Białymstoku postanowieniem z dnia 18 września 1971 r. na podstawie art. 84 § 2 k.k. w związku z art. 122 § 1 k.k.w. określił zastępczą karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku i 6 miesięcy, w zamian orzeczonej wyrokiem kary łącznej ograniczenia wolności. Karę zastępczą pozbawienia wolności Lesław M. odbył w czasie od dnia 3 stycznia 1972 r. do dnia 3 lipca 1973 r.

Warunkiem przyjęcia recydywy specjalnej określonej w art. 60 § 1 k.k. jest w szczególności poprzednie skazanie na zasadniczą karę pozbawienia wolności i odbycie tej kary z zachowaniem pozostałych warunków określonych w powyższym przepisie. Przez "odbycie kary" należy rozumieć tylko odcierpienie zasadniczej kary pozbawienia wolności. Odbycie zaś zastępczej kary pozbawienia wolności zamiast orzeczonej kary ograniczenia wolności (art. 84 § 2 i 3 k.k.) nie jest "odbyciem kary" w rozumieniu art. 60 § 1 k.k.

W tej sytuacji nie było w niniejszej sprawie podstawy do przyjęcia recydywy specjalnej, określonej w art. 60 § 1 k.k., a w związku z tym do zastosowania przepisów art. 62 § 1 i art. 63 § 1 i 3 pkt 3 k.k. dotyczących nadzoru ochronnego (...).

OSNKW 1976 r., Nr 6, poz. 76