Uchwała z dnia 1977-04-13 sygn. VII KZP 30/76

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt VII KZP 30/76

Uchwała z dnia 13 kwietnia 1977 r.,

Czyn sprawcy, który obnaża się publicznie w celu zaspokojenia swego popędu płciowego wyczerpuje znamiona przestępstwa określonego w art. 177 k.k.

 Przewodniczący: sędzia W. Żebrowski. Sędziowie: T. Majewski (sprawozdawca), J. Szamrej.

Prokurator Prokuratury Generlanej: A. Kabat.

 Sąd Najwyższy w sprawie Benedykta O., oskarżonego z art. 11 § 1 w związku z art. 168 § 1 k.k., po rozpoznaniu przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Katowicach postanowieniem z dnia 14 grudnia 1976 r. na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. następującego zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

"Jak należy zakwalifikować czyn sprawcy, który obnaża się w obecności osoby powyżej lat 15 w celu zaspokojenia popędu płciowego?"

i po wysłuchaniu wniosku prokuratora

uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.

 Uzasadnienie

Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie prawne dotyczy wykładni tej części art. 177 k.k., która przewiduje odpowiedzialność karną sprawcy dopuszczającego się czynu nierządnego publicznie. W istocie chodzi o wyjaśnienie kwestii, czy czynem nierządnym w rozumieniu art. 177 k.k. jest także działanie polegające na obnażaniu się publicznie w celu zaspokojenia popędu płciowego. Nasuwające się w tym względzie wątpliwości wypływają z tego, że pojęcie czynu nierządnego, zwłaszcza w myśl art. 168, 169 i 170 k.k., określone jest najczęściej jako działanie wynikające z chęci zaspokojenia lub pobudzenia popędu płciowego przez zetknięcie z ciałem innej osoby.

Kodeks karny z 1969 r. używa określenia: "czyn nierządny" w art. 168, 169 i 170, umieszczonych w rozdziale XXII, oraz w art.177, znajdującym się w rozdziale XXIII. Przepisy zawarte w wymienionych rozdziałach kodeksu mają różny przedmiot ochrony, co nie może być obojętne w razie ustalenia zakresu wspomnianego pojęcia ("czyn nierządny").

W rozdziale XXII - jak wskazuje jego tytuł - przedmiotem ochrony jest wolność (w wypadku przestępstw określonych w art. 168, 169 i 170 wolność dysponowania własną osobą w sferze życia seksualnego), natomiast w rodziale XXIII - obyczajność, tj. podstawowe moralne zasady współżycia społecznego w zakresie przeżyć, kontaktów i związków seksualnych.

Uwzględniając przedmiot ochrony w wypadku ustalenia treści określenia: "czyn nierządny" co do przestępstw wymienionych w rozdziale XXII kodeksu karnego, należy uznać, że odpowiada ona podanej wyżej definicji (działanie wynikające z chęci zaspokojenia lub pobudzenia popędu płciowego przez zetknięcie z ciałem innej osoby). Skoro bowiem przedmiotem ochrony jest wówczas wolność w zakresie dysponowania własną osobę w sferze życia seksualnego, to tym samym na podstawie wymienionych przepisów rozdziału XXII kodeksu karnego jest karalne tylko takie zachowanie sprawcy, które godzi w to dobro. Zachowanie sprawcy zmierzające do zaspokojenia lub pobudzenia popędu płciowego jest skierowane przeciwko wspomnianemu dobru tylko wtedy, gdy połączone jest z zetknięciem z ciałem innej osoby.

Natomiast na tle przepisu art. 177 k.k. pojęcie: "czyn nierządny" jest szersze od wyżej wskazanego. Uwzględniając bowiem przedmiot ochrony rozdziału XXIII, tj. obyczajność, należy uznać, że czynem nierządnym jest tu każde zachowanie sprawcy zmierzające do zaspokojenia lub pobudzenia popędu płciowego w sposób sprzeczny z podstawowymi moralnymi zasadami współżycia społecznego w zakresie przeżyć, kontaktów i związków seksualnych. Tak rozumiany czyn nierządny stanowi także działanie sprawcy polegające na obnażaniu się publicznie w celu zaspokojenia lub pobudzenia popędu płciowego.

 OSNKW 1977 r., Nr 6, poz. 58