Postanowienie z dnia 1978-08-16 sygn. Rw 286/78

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Rw 286/78

Postanowienie z dnia 16 sierpnia 1978 r.

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej, stwierdzająca istnienie uszkodzenia ciała lub rozstrój zdrowia pokrzywdzonego, powinna określać konkretny narząd ciała, którego czynności zostały naruszone, oraz precyzować, na czym polegało naruszenie tych czynności (na określony czas), jak też zawierać uzasadnienie pozwalające na skontrolowanie zasadności zawartych w niej ocen i poglądów.

 Przewodniczący: sędzia płk H. Kmieciak (sprawozdawca). Sędziowie: płk J. Górski, płk W. Morawski.

Wiceprokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: ppłk Z. Stefaniak.

 Sąd Najwyższy w sprawie skazanych nieprawomocnie:

1) Waleriana K. za przestępstwo określone w art. 311 § 3 k.k. w związku z art. 311 § 1, art. 316 i 59 § 1 k.k. na karę 3 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności z degradacją i 2) Waldemara O. za przestępstwo określone w art. 158 § 1 k.k. w związku z art. 59 § 1 k.k. - z zastosowaniem art. 294 § 1, 2 i 4 k.k. - na karę 1 roku ograniczenia wolności z potrąceniem w okresie odbywania tej kary 10% uposażenia na rzecz Związku Inwalidów Wojennych i obniżeniem stopnia wojskowego, rozpoznając w dniu 14 sierpnia 1978 r. na rozprawie rewizje wniesione przez obu oskarżonych oraz przez obrońcę oskarżonego Waldemara O. od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w N. z dnia 5 lipca 1978 r.,

rozprawę rewizyjną odroczył w celu zasięgnięcia opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej co do okoliczności, czy stwierdzone u pokrzywdzonych uszkodzenia naruszyły czynności ich narządu ciała i w związku z tym stanowiły "uszkodzenie ciała" przynajmniej w rozumieniu art. 156 § 2 k.k czy też nie naruszyły czynności żadnego określonego narządu ciała i w związku z tym stanowiły jedynie "nieznacznie ślady na ciele" w rozumieniu art. 182 § 1 k.k.

 Uzasadnienie

Sąd pierwszej instancji przypisał Waldemarowi K. dokonanie czynnej napaści na starszych stopniem, kwalifikowanej przez następstwo (art. 311 § 3 k.k. w związku z art. 316 k.k.), stwierdzając, że trzej pobici przezeń żołnierze "doznali obrażeń ciała powodujących rozstrój ich zdrowia na czas poniżej siedmiu dni".

Tymczasem z żadnego dowodu przeprowadzonego na rozprawie głównej - wliczając w to dokumenty, na które powołał się sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku - nie wynika, żeby z czynnej napaści wynikł "rozstrój zdrowia" pokrzywdzonych. Z dokumentów powołanych przez sąd pierwszej instancji wynika, że według opinii lekarza chirurga Stanisława R. stwierdzone u pokrzywdzonych uszkodzenia ciała: "(...) powodują zaburzenia funkcji organizmu poniżej siedmiu dni i mają charakter obrażeń lekkich" lub "(...) naruszają funkcję organizmu poniżej siedmiu dni i należy je traktować jako uszkodzenia ciała w rozumieniu art. 156 § 2 k.k."

Ta opinia lekarza chirurga Stanisława R. nie jest jednak ani pełna, ani jasna. Nie jest pełna, gdyż nie zawiera uzasadnienia pozwalającego na skontrolowanie zasadności jej tezy. Nie jest jasna, gdyż bierze pod uwagę jakieś niesprecyzowane bliżej zaburzenie (naruszenie) "funkcji organizmu", a nie - jak tego wymagają przepisy kodeksu karnego - naruszenie "czynności narządu ciała" (art. 156 § 2 i 4 k.k.). W związku z tym, a także samym charakterem uszkodzeń odniesionych przez pokrzywdzonych można i należy mieć wątpliwości co do tego, czy z czynnej napaści wynikło "uszkodzenie ciała" starszych stopniem, przynajmniej w rozumieniu art. 156 § 2 k.k., czy też jej następstwa ograniczyły się tylko do nieznacznych śladów na ciele (art. 182 § 1 k.k.).

Dlatego też w celu rozstrzygnięcia tej wątpliwości zachodzi potrzeba zasięgnięcia opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej.

Opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej, stwierdzająca istnienie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pokrzywdzonego, powinna określać konkretny narząd ciała, którego czynności zostały naruszone, oraz precyzować, na czym polegało naruszenie tych czynności (na określony czas), a także zawierać uzasadnienie pozwalające na skontrolowanie zasadności zawartych w niej ocen i poglądów.

 OSNKW 1978 r., Nr 10, poz. 122