Wyrok z dnia 1976-11-05 sygn. V KR 175/76

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt V KR 175/76

Wyrok z dnia 5 listopada 1976 r.

Zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w postaci uszkodzenia ciała na rzecz matki małoletniego pokrzywdzonego jest w świetle art. 445 § 1 k.c. niedopuszczalne, gdyż tym, który doznał tej krzywdy, był sam małoletni, a nie jego matka, która jest jedynie jego przedstawicielem ustawowym (art. 98 § 1 k.r.o.).

Przewodniczący: sędzia K. Wagner. Sędziowie: A. Kafarski (sprawozdawca), L. Kowalska (sędzia SW del. do SN).

Prokurator Prokuratury Generalej: J. Pozorski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Wojciecha B., oskarżonego z art. 168 § 2 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 15 czerwca 1976 r.

zmienił zaskarżony wyrok w części dotyczącej zasądzenia roszczenia cywilnego w ten sposób, że za jego podstawę przyjął art. 445 § 1 k.c. oraz ustalił, iż zasądzenie następuje na rzecz nieletniego Sławomira K. do rąk jego matki Jadwigi K., a w pozostałych częściach wyrok utrzymał w mocy (...).

 Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Łodzi z dnia 15 czerwca 1976 r. oskarżony Wojciech B. został uznany za winnego tego, że w dniu 8 grudnia 1975 r. w C. w sposób szczególnie okrutny dwukrotnie doprowadził 7-letniego Sławomira K. do poddania się czynowi nierządnemu (...). Czyn ten został zakwalifikowany z art. 168 § 2 i 176 k.k. Na podstawie pierwszego z tych przepisów oskarżony został skazany na karę 8 lat pozbawienia wolności.

Ponadto, uwzględniając powództwo cywilne wytoczone przez prokuratora, Sąd Wojewódzki zasądził od oskarżonego na podstawie art. 445 k.c. kwotę 10.000 zł z 8% od dnia 5 kwietnia 1976 r. na rzecz Jadwigi K., matki małoletniego pokrzywdzonego.

Wyrok ten zaskarżył obrońca oskarżonego.

 Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

(...) Zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w postaci uszkodzenia ciała na rzecz matki małoletniego pokrzywdzonego nastąpiło z obrazą art. 445 § 1 k.c., gdyż tym, który doznał tej krzywdy, był sam małoletni, a nie jego matka, która jest jedynie jego przedstawicielem ustawowym (art. 98 § 1 k.r.o.).

Orzeczenie w tej części na podstawie art. 389 k.p.k. należało zmienić na korzyść oskarżonego, jako oczywiście niesprawiedliwe, gdyż orzeczenie w postaci przyjętej przez Sąd Wojewódzki nie zamykało drogi procesu cywilnego małoletniemu pokrzywdzonemu o zasądzenie zadośćuczynienia pieniężnego za krzywdę wywołaną spowodowaniem uszkodzenia ciała (...).

 OSNKW 1977 r., Nr 3, poz. 29