Wyrok z dnia 1978-08-15 sygn. IV KR 212/78

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV KR 212/78

Wyrok z dnia 15 sierpnia 1978 r.

Sprawca, który w chwili dokonania zabójstwa znajdował się pod wpływem alkoholu, może korzystać z uprzywilejowanej kwalifikacji prawnej z art. 148 § 2 k.k. tylko w tych wyjątkowych wypadkach, w których silne wzburzenie zostało wywołane innymi czynnikami, nie zaś alkoholem.

Przewodniczący: sędzia F. Kozłowski. Sędziowie: T. Majewski (sprawozdawca), J. Pustelnik.

Prokurator Prokuratury Generalnej: S. Kaniewski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy Władysława P., oskarżonego z art. 148 § 1 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 3 maja 1978 r.

utrzymał w mocy zaskarżony wyrok (...).

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Krakowie z dnia 3 maja 1978 r. Władysław P. został skazany na karę 15 lat pozbawienia wolności za przestępstwo określone w art. 148 § 1 k.k., popełnione w ten sposób, że dnia 19 grudnia 1977 r. w D., przewidując możliwość zabicia człowieka i na to się godząc, zadał Stanisławowi P. dwukrotnie cios nożem w okolicę klatki piersiowej, przez co spowodował u niego przebicie płuca oraz uszkodzenie głębokich naczyń krwionośnych z wynikowym wykrwawieniem się narządów wewnętrznych ciała, w następstwie czego nastąpił zgon.

Od tego wyroku wniósł rewizję obrońca oskarżonego, zarzucając obrazę przepisów prawa materialnego i procesowego w szczególności wskutek bezzasadnej dyskwalifikacji wyjaśnień oskarżonego co do okoliczności jego scysji z teściem, błąd w ustaleniach faktycznych, polegający na uznaniu, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym zabójstwa, niesłuszne odrzucenie działania oskarżonego pod wpływem silnego wzburzenia, rażąco niewspółmierny wymiar kary.

Rewizja wnosiła o zmianę wyroku przez zastosowanie kwalifikacji z art. 148 § 2 k.k., w każdym zaś razie o znaczne złagodzenie kary.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja nie jest zasadna.

Oskarżony Władysław P. nie przyznał się do winy i wyjaśnił na rozprawie, że po wypiciu przez niego spirytusu wspólnie z teściem doszło między nimi do kłótni, podczas której teść rzucił w niego garnuszkiem, trafiając go w czoło. Co się potem działo, nie pamięta, ale nie wyklucza, że mógł wziąć do ręki nóż, który leżał obok na kredensie. Nie wyklucza również, że mógł tym nożem uderzyć teścia w czasie kłótni, ale tego sobie nie przypomina, choć zdaje sobie sprawę, iż nikt inny nie mógł zadać tego uderzenia teściowi. Zdaje sobie także sprawę z tego, że gdyby nie wypity w dużej ilości alkohol, nigdy by do tego nie doszło.

Oprócz tych wyjaśnień oskarżonego Sąd Wojewódzki mógł przyjąć za podstawę dokonanych ustaleń przede wszystkim zeznania świadków Marii K. (kilkuletniej dziewczynki, która była obecna przy zajściu) oraz Marii P. (żony denata). Dowody z tych zeznań zostały przez sąd należycie rozważone oraz ocenione i ocena ta przeprowadzona została w sposób zgodny z zasadami procesowymi.

To samo odnosi się do całokształtu zebranego materiału dowodowego.

Nie może być w tym wypadku zastosowana kwalifikacja z art. 148 § 2 k.k., gdyż stan nietrzeźwości oskarżonego w chwili czynu był (w świetle jego własnych wyjaśnień) czynnikiem, który do tego czynu doprowadził.

Orzecznictwo Sądu Najwyższego niezmiennie zajmuje stanowisko, że sprawca, który w chwili dokonania zabójstwa znajdował się pod wpływem alkoholu, może korzystać z uprzywilejowanej kwalifikacji prawnej z art. 148 § 2 k.k. tylko w tych wyjątkowych wypadkach, w których silne wzburzenie zostało wywołane innymi czynnikami, nie zaś alkoholem (por. OSNKW 1967, z. 11, poz. 112 i 1972, z. 1, poz. 9).

Nie są więc zasadne zarzuty rewizji kwestionujące ustalenia faktyczne i kwalifikację prawną, przyjętą w zaskarżonym wyroku.

OSNKW 1979 r., Nr 1-2, poz. 12