Wyrok z dnia 2020-06-24 sygn. I SA/Wa 2775/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Żmich (spr.), Sędziowie sędzia WSA Magdalena Durzyńska, sędzia WSA Joanna Skiba, , Protokolant specjalista Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi S. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego oddala skargę.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...]., po rozpatrzeniu odwołania S. L., decyzją z [...] października 2019 r. nr [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z [...] września 2019 r. nr [...] o odmowie przyznania zasiłku celowego na pokrycie kosztów: orzeczenia lekarskiego o braku przeciwskazań medycznych do wykonywania pracy kierowcy, orzeczenia psychologicznego o braku przeciwskazań do kierowania pojazdami, wydania prawa jazdy, zdjęć do sprawy o odnowienie prawa jazdy.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie sprawy.

Wnioskiem z [...] sierpnia 2019 r. S. L. wystąpił o przyznanie zasiłku celowego na pokrycie kosztów: orzeczenia lekarskiego o braku przeciwskazań medycznych do wykonywania pracy kierowcy, orzeczenia psychologicznego o braku przeciwskazań do kierowania pojazdami, wydania prawa jazdy, zdjęć do sprawy o odnowienie prawa jazdy.

Prezydent [...] decyzją z [...] września 2019 r. odmówił przyznania zasiłku celowego. W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1507 ze zm.) – dalej zwanej "ups" osoby korzystające z pomocy społecznej są zobowiązane do współdziałania w rozwiązaniu ich trudnej sytuacji życiowej.

Według organu pomocy społecznej S. L. nie współdziała z organem w rozwiązaniu swej trudnej sytuacji osobistej.

Organ podał, że w kontrakcie socjalnym zawartym [...] maja 2019 r. S. L. został zobowiązany do aktywnego poszukiwania pracy. W tym celu otrzymał zaświadczenie ZTM o posiadaniu uprawnień do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską w okresie od [...] sierpnia 2019 r. do [...] września 2019 r. Jednak aktywność wnioskodawcy ograniczała się tylko do wizyt w Urzędzie Pracy i Zespole Aktywności Zawodowej. Białorusin S. L. mimo pobytu w Polsce [...] lat i zarejestrowania się w urzędzie pracy w 2016 r. nie przyjął żadnej z proponowanych ofert pracy (otrzymał w sumie 32 oferty pracy). Wnioskodawca nie skorzystał też z oferowanego przez pracownika socjalnego projektu aktywizującego zawodowo "Aktywni 50+" oraz z oferowanych przez doradcę zawodowego urzędu pracy programów przeciwdziałających wykluczeniu społecznemu i aktywizacji zawodowej "Fair Play" i "Aktywna Integracja mieszkańców [...]".

W tej sytuacji Prezydent [...] odmówił przyznania wnioskowanej pomocy powołując się na art. 11 ust. 2 ups. Zgodnie z tym przepisem brak współdziałania osoby z pracownikiem socjalnym w rozwiązaniu swej trudnej sytuacji życiowej, niedotrzymywanie postanowień kontraktu socjalnego, nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia innej pracy zarobkowej przez osobę bezdomną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, a także odmowa udziału w działaniach w zakresie integracji społecznej realizowanych w ramach programu Aktywizacja i Integracja, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia.

Zdaniem organu pomocy społecznej osoba bezdomna powinna podejmować każdą pracę, która poprawi jej sytuację bytową, jak również korzystać z możliwości uczestnictwa w nieodpłatnych projektach, kursach, szkoleniach, które mogą podnieść kwalifikacje zawodowe lub uzyskać nowe. Nie można uzasadniać rezygnacji z podjęcia zatrudnienia bezdomnością, gdyż na terenie [...] działają schroniska zapewniające całodobowe schronienie, o czym S. L. był informowany przez Ośrodek Pomocy Społecznej.

Poza tym organ wskazał, że wsparcie w postaci posiłków (śniadanie, kolacja) zapewnia wnioskodawcy noclegownia. W sierpniu 2019 r. S. L. otrzymał też pomoc w postaci posiłku przez 7 dni w tygodniu na okres od [...] sierpnia 2019 r. do [...] września 2019 r. Organ przychylił się także do przyznania wnioskodawcy pomocy w formie talonów obiadowych.

Od powyższej decyzji S. L. wniósł odwołanie. Wniósł o zmianę decyzji i przyznanie mu wnioskowanego świadczenia. Wskazał, że Od 2008 r. starał się o wymianę zagranicznego prawa jazdy, jednak w 2009 r. w formie decyzji odmówiono skarżącemu wydania prawa jazdy z powodu zameldowania oraz możliwości wskazania miejsca swojego stałego lub czasowego pobytu.

Oświadczył, że przed [...] maja 2008 r. nie miał uprawnień do podjęcia zatrudnienia w Polsce, nie posiadał stosownej decyzji.

Jednocześnie wskazał, że zamieszkiwał w noclegowniach i schronisku dla bezdomnych do [...] kwietnia 2019 r. Po tym dniu przebywał w noclegowniach. Obecnie oczekuje na mieszkanie socjalne, o które stara się od 2016 r. Dopiero po interwencji WSA w Warszawie w 2018 r. S. L. został wpisany na listę osób oczekującym na najem lokalu socjalnego.

Podał, że często zdarza się, że w noclegowniach brakuje miejsc i nocuje w przestrzeni miejskiej. Nie ma zatem możliwości prowadzenia rozmów w sprawie pracy i zdobycia zaufania pracodawców. Po takiej nocy skarżący jest zmęczony i niewyspany, nie ma możliwości zadbania o swój wygląd.

Zdaniem skarżącego bezdomność uniemożliwia podjęcie pracy. Wydłużająca się bezdomność skarżącego i tym samym bezrobocie wynika z zaniechań urzędników i ich decyzji. Gdyby skarżący w 2009 r. otrzymał mieszkanie socjalne od 2010 r. podjąłby zatrudnienie i rozpoczął normalne życie.

Skarżący podał, że nie rozumie dlaczego pracownicy socjalni oferują mu kursy doszkalające, a nie chcą wykorzystać jego kwalifikacji do prowadzenia samochodów i sfinansowania aktualizacji prawa jazdy. Prawo jazdy jest niezbędne skarżącemu do pracy i zmiany życia dlatego wniósł odwołanie i wnioskował o dofinansowanie na ten cel

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] decyzją z [...] października 2019 r. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta [...] z [...] września 2019 r. W uzasadnieniu organ powołał się na ustalenia organu I instancji. Poza tym wskazał, że S. L. mimo braku przeciwskazań zdrowotnych od wielu lat przebywa w Polsce nie podejmując zatrudnienia. Nie wykonuje zobowiązań kontraktów socjalnych. Propozycje zatrudnienia nie spotykają się z jego aprobatą. Wobec tego należało przyjąć, że nie podejmuje on współpracy w celu rozwiązania swej trudnej sytuacji życiowej i materialnej.

Z ustaleń dokonanych w toku postępowania pierwszoinstancyjnego wynika, że S. L. nie posiada dochodu z innego źródła aniżeli środki społeczne. Okresowo otrzymuje pomoc w formie posiłków i bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską. Nie może jednak oczekiwać, że spełnione zostaną wszystkie jego prośby przy całkowicie biernej jego postawie.

Pomoc społeczna pełni jedynie funkcję wspierającą i dlatego nie może stanowić źródła całkowitego utrzymania osób podejmujących wysiłki w celu usamodzielnienia się.

Jeżeli chodzi o to, że argumentację skarżącego, że na przeszkodzie w zatrudnieniu stoi brak mieszkania organ odwoławczy wskazał, że posiadanie mieszkania wiąże się z koniecznością ponoszenia za nie różnych opłat (czynszu, opłat za energię elektryczną, gaz, media, które nie są refundowane przez ośrodek pomocy społecznej. Zatem podjęcie zatrudnienia jest niezbędne przed uzyskaniem lokalu mieszkalnego.

Od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] października 2019 r. S. L. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7 i art. 77 kpa, polegające na dowolnej ocenie materiału dowodowego z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, pozbawionej zasad logiki i doświadczenia życiowego, co skutkowało naruszeniem art. 38 ups. W skardze wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji, ewentualnie jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wskazał, że jest bezdomny. Musi przemieszczać się po [...] w celu poszukiwania pracy. Organ odmówił przyznania pomocy w postaci zaświadczenia uprawniającego do bezpłatnych przejazdów w okresie od [...] maja 2019 r. do [...] maja 2019 r. i od [...] maja 2019 r. do [...] lipca 2019 r. oraz od [...] sierpnia 2019 r. do [...] sierpnia 2019 r. uprawniającego do bezpłatnych przejazdów. Organ powołał się na to, że skarżący nie poszukuje pracy, co jest nieprawdą.

Skarżący podał, że kontrakt socjalny nakłada na niego czynienie starań o znalezienie zatrudnienia.

Kolegium bezpodstawnie uznało, że przyznanie zasiłków ma związek z realizacją kontraktu socjalnego. Przepisy ups, jeżeli chodzi o zasiłki, nie uzależniają zapewnienia środków pozwalających na przeżycie od wykonywania poleceń ośrodka pomocy społecznej.

Ups zakłada wspieranie osób w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Organ nie wziął pod uwagę, że musi mieć zapewnione pewne warunki, choćby "estetyczne" w celu wiarygodności dla potencjalnego pracodawcy. Bez zapewnienia podstawowych potrzeb życiowych – ubrań , środków czystości i higieny jest o wiele trudniej, zwłaszcza, że skarżącemu nie przyznano prawa do bezpłatnych przejazdów.

Skarżący uważa, że przyznanie zasiłku okresowego jako stałego źródła przychodu przed dłuższy czas, przyznanie prawa do bezpłatnych przejazdów po terenie [...] i okolic, zapewnienie należytego i godnego człowieka ubrania, środków czystości i higieny, a także możliwość stałego wyżywienia i leków umożliwiłoby jego aktywizację, dało motywację do działania i ułatwiło znalezienie pracy.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] wniosło o jej oddalenie i podtrzymało argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i argumentację, która legła u podstaw decyzji organu I instancji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga nie jest uzasadniona.

Jak trafnie wskazało Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości (art. 2 ust. 1 ups). Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 ups pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka.

Zatem uprawnienia wynikające z przepisów ups mają charakter subsydiarny, czyli uzupełniają środki, możliwości i uprawnienia własne osoby objętej systemem świadczeń z pomocy społecznej. Pomoc społeczna ma charakter subsydiarny i doraźny.

Artykuł 39 ust. 1 ups stanowi, że w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może zostać przyznany zasiłek celowy z pomocy społecznej. Przepis ten nie precyzuje jednak wysokości takiego zasiłku. Z art. 39 ups i użytego w nim zwrotu "może" wynika, że decyzja w zakresie pomocy społecznej podejmowana przez organ administracyjny, ma charakter uznaniowy, co oznacza, że zasiłek celowy jest świadczeniem przyznawanym w ramach uznania administracyjnego. Okoliczność ta, jak już wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie sądowym powoduje, że sam fakt spełnienia kryteriów ustawowych nie oznacza automatycznego przyznania osobie zainteresowanej tego świadczenia.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zawarty w administracyjnych aktach sprawy nie budzi wątpliwości i w pełni uzasadnia wydanie rozstrzygnięcia zawartego w zaskarżonej decyzji.

Biorąc pod uwagę okoliczności o charakterze obiektywnym i te znane Sądowi z urzędu ze spraw o sygn. akt I SA/Wa 2114/19 oraz I SA/Wa 2115/19 (wyrok prawomocny) trzeba wskazać, że skarżący jest w wieku produkcyjnym, posiada wykształcenie wyższe (zooinżynier), ma [...] – letni staż pracy na Białorusi. Skarżący nie jest osobą niepełnosprawną, nie sygnalizuje dolegliwości zdrowotnych. Przebywa w Polsce od 2006 r. Obecnie przebywa w [...], a więc na terenie gdzie jest duży rynek pracy i ruch kadrowy. Skarżący jest kawalerem nie ma żadnych osób na utrzymaniu, czy też pod opieką, którymi musiałby się zająć i przez to niepodejmować zatrudnienia.

Z materiału dowodowego sprawy wynika, że S. L. jest osobą, która potrafi zadbać o swoje sprawy. Skarżący starał się wielokrotnie o przyznanie różnego typu świadczeń z pomocy społecznej (zasiłki celowe i okresowe, uprawnienie do bezpłatnych przejazdów środkami lokalnego transportu zbiorowego). Skorzystał ze szkolenia w zakresie nauki języka polskiego. Ubiega się o zawarcie umowy najmu lokalu socjalnego z mieszkaniowego zasobu Miasta [...].

Rację należało przyznać SKO w [...], że skarżący nie współdziała z organem pomocy społecznej i nie próbuje własnymi siłami wyjść z trudnej sytuacji życiowej. Realizację kontraktu socjalnego ogranicza do stawiania się w urzędzie pracy jako osoba poszukująca zatrudnienia. Skarżący zarejestrował się w urzędzie pracy dopiero w 2016 r., mimo, że przebywa w Polsce od kilkunastu lat. Po rejestracji w 2016 r. otrzymał 32 oferty pracy na stanowiska m.in. portiera, dozorcy, parkingowego, pracownika ochrony, pracownika produkcji. Został też skierowany na spotkanie z doradcą zawodowym, ale nie dostarczył CV i odrzucił propozycję wspólnego napisania dokumentu z doradcą sugerując, że nie ma co w nim zamieścić. Nie wykazuje inicjatywy podjęcia zatrudnienia. Nie skorzystał z proponowanego przez doradcę klienta udziału w projektach dotyczących przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu. Skarżący odmówił przyjęcia oferowanej mu pracy w firmie pod nazwą [...] Sp. z o.o. w [...], a także pomocy w formie talonów obiadowych.

Jak podał organ w uzasadnieniu decyzji pierwszoinstancyjnej wnioskodawca nie skorzystał też z oferowanego przez pracownika socjalnego projektu aktywizującego zawodowo "Aktywni 50+" oraz z oferowanych przez doradcę zawodowego urzędu pracy programów przeciwdziałających wykluczeniu społecznemu i aktywizacji zawodowej "Fair Play" i "Aktywna Integracja mieszkańców [...]".

Z powyższego wynika, że skarżący zainteresowany jest tego rodzaju formami pomocy społecznej, które zapewnią mu stałe bytowanie (środki pieniężne, mieszkanie, bezpłatne przejazdy) na koszt społeczeństwa. Nie jest natomiast zainteresowany wyjściem z trudnej sytuacji osobistej poprzez uzyskanie środków z własnej pracy.

Jego wieloletnia bierna postawa na rynku pracy świadczy o tym, że jest on nastawiony na długotrwałe utrzymywanie się ze środków pomocy społecznej, bez potrzeby uprzedniego zaangażowania w to przedsięwzięcie swojej osoby, czy też wykorzystania własnych możliwości znalezienia pracy, aby zdobyć środki na swoje utrzymanie.

Skarżący pomija to, że działalność pomocy społecznej oparta jest na wspieraniu aktywności samej osoby fizycznej i to przez pewien niezbędny czas (jeżeli chodzi o osoby pełnosprawne, zdolne do pracy), a nie na prostym rozdawnictwie świadczeń i zapewnieniu świadczeniobiorcy dożywotniego źródła utrzymania.

Wobec tego odmowa przyznania przez Prezydenta [...] zasiłku celowego była zgodna z prawem - art. 11 ust. 2 ups. Organ pomocy społecznej nie przekroczył granic uznania administracyjnego odmawiając przyznania zasiłku celowego. Decyzja Prezydenta [...] ma oparcie w poczynionych w sprawie ustaleniach.

Wbrew temu co twierdzi skarżący na sposób rozstrzygnięcia o losach wniosku o przyznanie świadczenia pieniężnego z pomocy społecznej może mieć wpływ sposób realizacji przez wnioskodawcę postanowień kontraktu socjalnego ograniczający się w niniejszej sprawie jedynie do formalnego deklarowania poszukiwania zatrudnienia.

Skarżący pomija to, że w kontrakcie socjalnym zobowiązał się do aktywnego poszukiwania zatrudnienia, a nie do formalnego deklarowania gotowości do podjęcia pracy. Skarżący tylko raz odwiedził jednego pracodawcę, któremu odmówił przyjęcia zatrudnienia (Ocena realizacji działań ustalonych w kontrakcie socjalnym z [...] sierpnia 2019 r., notatka służbowa z [...] sierpnia 2019 r.).

Skarżący w skardze zanegował stanowisko organu pomocy społecznej, że nie poszukuje pracy. Nie powołał jednak żadnych okoliczności z których wynikałoby, że przyjął choćby jedną proponowaną przez urząd pracy ofertę zatrudnienia. Nie wskazał też na konkretną sytuację w której własnym staraniem starał się o uzyskanie zatrudnienia, a jego oferta nie została przyjęta przez konkretnego pracodawcę.

Sąd zwraca uwagę, że skarżącemu oferowano w przeszłości pomoc socjalną w formie pieniężnej (zasiłki okresowe, celowe) oraz w formie niepieniężnej (prawo do bezpłatnych przejazdów komunikacją miejską, talony na bezpłatne posiłki, pobyt w schronisku dla osób bezdomnych). Jak przykład należy wskazać to, że w ramach różnych działań organizacji pozarządowych oraz Indywidualnego Programu Integracji skarżący otrzymał pomoc rzeczową w formie posiłków, noclegów i odzieży. Zaproponowano skarżącemu także pomoc pieniężną w wysokości 1.000 zł miesięcznie w okresie od [...] października 2008 r. do [...] września 2009 r. Mimo to S. L. nie podjął aktywnych działań w celu znalezienia zatrudnienia.

Wobec tego twierdzenie skarżącego, że dopiero przyznanie zasiłków okresowego i celowych na potrzeby bytowe pozwoliłoby na aktywne poszukiwanie pracy Sąd uznał za gołosłowne. Skoro wcześniej uzyskiwane świadczenia w postaci zasiłków nie skłoniły skarżącego do znalezienia i podjęcia pracy zarobkowej trzeba przyjąć, że problem z wyjściem przez skarżącego z trudnej sytuacji osobistej tkwi gdzie indziej.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, że rzeczywistym powodem pozostawania skarżącego w obecnej sytuacji osobistej jest tak naprawdę brak podejmowania przez lata z jego strony aktywnych działań w kierunku podjęcia jakiegokolwiek zatrudnienia, które pozwoliłoby skarżącemu "stanąć na nogi".

Skarżący oczekuje bowiem na to, że pomoc społeczna zapewni mu stałe utrzymanie na dłuższy czas na oczekiwanym przez niego poziomie finansowym, jeżeli tylko zarejestruje się w urzędzie prawy i będzie zgłaszał w tymże urzędzie formalną gotowość do podjęcia pracy.

Trafnie wskazały organy, że tego rodzaju aktywność skarżącego jest niewystarczająca, aby uznać, że realizuje on obowiązek z art. 4 ups.

Według art. 4 ups osoby korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do współdziałania w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej.

Z kolei zgodnie z art. 11 ust. 2 ups brak współdziałania osoby lub rodziny z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej, w tym niedotrzymywanie postanowień kontraktu socjalnego, nieuzasadniona odmowa podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej przez osobę bezrobotną lub nieuzasadniona odmowa podjęcia szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego w miejscu pracy, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych, prac społecznie użytecznych, a także odmowa udziału w działaniach w zakresie integracji społecznej realizowanych w ramach Programu Aktywizacja i Integracja, o których mowa w przepisach o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy mogą stanowić podstawę do odmowy przyznania świadczenia z pomocy społecznej, co też Prezydent [...] zgodnie z prawem uczynił.

Trafnie zwróciło uwagę Kolegium, że aby uzyskać mieszkanie z mieszkaniowego zasobu gminy najpierw trzeba postarać się o stały dochód, aby to mieszkanie utrzymać.

Taki stan rzeczy akceptuje ustawodawca. Zgodnie bowiem z art. art. 48 i art. 48a ust. 1 i 2 ups osoba ma prawo do schronienia, i niezbędnego ubrania, jeżeli jest tego pozbawiona. Udzielenie schronienia następuje poprzez zapewnienie osobom bezdomnym tymczasowego schronienia w noclegowni, schronisku dla osób bezdomnych. Według ustawodawcy umożliwienie schronienia w schronisku dla bezdomnych bezdomnym, którzy podpisali kontrakt socjalny, jest wystarczające dla zapewnienia im m.in. usług ukierunkowanych na wzmocnienie aktywności społecznej, wyjście z bezdomności i uzyskanie samodzielności życiowej.

Według zaś art. 49 ust. 1 ups osoba bezdomna może zostać objęta indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności, w tym pomocą w uzyskaniu zatrudnienia. Przy czym indywidualny program wychodzenia z bezdomności jest skierowany do osób aktywnie uczestniczących w wychodzeniu z bezdomności (art. 49 ust. 6 ups).

Jak wynika z powyższego w stosunku do skarżącego podstawowe znaczenie mają świadczenia z pomocy społecznej świadczone w formie niepieniężnej, które pozwolą na wyjście z bezdomności i ekonomiczne usamodzielnienie się (schronienie, posiłek, ubranie, pomoc w uzyskaniu zatrudnienia), o których mowa w art. 36 pkt 2 lit. i-k i q ups. Dotychczas przyznawane świadczenia w formie pieniężnej nie były skuteczne dla zrealizowania przez skarżącego podanych wyżej celów pomocy społecznej.

Jeżeli chodzi o finansowanie kosztów wydania nowego prawa jazdy ze środków publicznych Sąd zwraca uwagę, że nie mieści się to w zadaniach i celach pomocy społecznej. Nie jest to niezbędna potrzeba bytowa, o której mowa w art. 39 ups. Poniesienie kosztów związanych z ubieganiem się o wydanie prawa jazdy nie oznacza, że skarżący uzyska uprawnienie do kierowania pojazdami mechanicznymi. Pomoc społeczna nie może finansować przedsięwzięć prywatnych, których wynik jest niepewny. Jeżeli skarżący ma zamiar uzyskania prawa jazdy winien podjąć jakąkolwiek pracę, aby uzyskać własnym staraniem środki pieniężne na ten cel.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) orzekł, jak w sentencji.