Wyrok z dnia 1980-03-21 sygn. Rw 92/80

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Rw 92/80

Wyrok z dnia 21 marca 1980 r.

Ustalając okres próby na podstawie art. 74 k.k., sąd powinien kierować się tym, aby okres ten zapewniał skuteczne wychowawcze oddziaływanie na skazanego, jak też umożliwiał mu należyte wywiązywanie się z nałożonych na niego obowiązków.

 Przewodniczący: sędzia płk C. Bakalarski. Sędziowie: płk W. Morawski, kpt. S. Kosmal (sędzia s. wojsk. deleg. - sprawozdawca).

Wiceprokurator Naczelnej Prokuratury Wojskowej: ppłk L. Adamski.

 Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 21 marca 1980 r. na rozprawie sprawy Wiesława S., skazanego nieprawomocnie za przestępstwo określone w art. 145 § 3 k.k. w związku z art. 145 § 1 k.k na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 3 lata, 3000 zł grzywny oraz zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres lat 3, z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w N. z dnia 13 lutego 1980 r.,

uwzględniając rewizję obrońcy, zaskarżony wyrok zmienił przez ustalenie okresu próby, na który zawieszono wykonanie kary pozbawienia wolności, na okres lat 2, i z tymi zmianami zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

 Uzasadnienie

 (...) Obrońca w rewizji, podnosząc zarzut rażącej niewspółmierności kary, domagał się zmiany zaskarżonego wyroku przez skrócenie z 3 do 2 lat okresu próby, na który oskarżonemu wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono.

Uzasadniając swoje żądanie, obrońca podnosił, że ustalony przez sąd pierwszej instancji okres próby jest zbyt długi, gdyż uniemożliwia oskarżonemu pomyślne ukończenie szkoły oficerskiej i otrzymanie promocji, co powoduje, że orzeczona względem niego kara stanowi represję rażąco surową.

Po wysłuchaniu obrońcy, który popierał swoją rewizję, oraz po wysłuchaniu przedstawiciela Naczelnej Prokuratury Wojskowej, który wnosi o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy, Sąd najwyższy zważył, co następuje:

Rewizja obrońcy zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie podnieść należy, że zaskarżony wyrok wbrew postanowieniom art. 372 § 2 k.p.k. nie przytacza okoliczności, którymi kierował się sąd pierwszej instancji, ustalając okres próby dla oskarżonego. Okres próby jest elementem warunkowego skazania, a ustalenie tego okresu rozstrzygnięciem dotyczącym wymiaru kary, która wymaga uzasadnienia sądu (...).

Oskarżony jako słuchacz Wyższej Oficerskiej Szkoły w N. traktowany być musi jako żołnierz pełniący czynną służbę wojskową w charakterze kandydata na żołnierza zawodowego, do którego ma zastosowanie zarządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 września 1970 r. w sprawie przebiegu służby wojskowej żołnierzy zawodowych. W myśl zaś § 112 powołanego zarządzenia, żołnierz zawodowy oraz kandydat na takiego żołnierza nie mogą być mianowani na wyższy stopień wojskowy w okresie próby ustalonym w razie warunkowego skazania.

Oznacza to, że oskarżony, który studiuje na drugim roku wspomnianej szkoły oficerskiej, nie mógłby być mianowany oficerem po jej zakończeniu nawet wtedy, gdy zaliczyłby pomyślnie wszystkie egzaminy.

Nie ulega również wątpliwości, że ustalenie dla oskarżonego takiego okresu próby, który gwarantuje ukończenie studiów w terminie, będzie miało również wpływ na decyzję przełożonych co do pozostawienia oskarżonego w szkole oficerskiej, mimo warunkowego skazania.

Jak z tego wynika, orzeczenie wobec oskarżonego okresu próby dłuższego niż 2 lata wiązałoby się dla niego z poważnymi następstwami, które nie dadzą się pogodzić z trafną decyzją sądu pierwszej instancji co do zastosowania dobrodziejstwa warunkowego skazania.

Nie ulega jednak wątpliwości, że pozostawienie oskarżonego w szkole stwarza większą szansę pozytywnego oddziaływania na jego osobę, niż nastąpiłoby to po relegowaniu go z uczelni.

Konieczność stosowania się przez oskarżonego do wymagań dyscypliny wojskowej w czasie pobytu w szkole oficerskiej oraz konieczność pozostawania w tym czasie pod wpływem kolektywu żołnierskiego, który poręczył za oskarżonego, stwarza gwarancję, że oddziaływanie to będzie intensywne i stałe, co również przemawia za tym, aby okres próby ustalony został w dowolnych granicach przewidzianych przez ustawę.

Ustalając bowiem okres próby na podstawie art. 74 k.k., sąd orzekający powinien kierować się tym, aby okres ten zapewniał skuteczne wychowawcze oddziaływanie na skazanego, jak też umożliwiał mu należyte wywiązywanie się z nałożonych na niego obowiązków

OSNKW 1980 r., Nr 5-6, poz. 47