Wyrok z dnia 1982-04-29 sygn. II KR 78/82

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II KR 78/82

Wyrok z dnia 29 kwietnia 1982 r.

Z treści art. 30 k.p.k. nie wynika zakaz orzekania przez sędziego, który uprzednio rozpoznawał sprawę cywilną i zetknął się w niej z pewnymi okolicznościami podlegającymi ustaleniu również w sprawie karnej. Przesłanki wyłączenia sędziego z mocy prawa są wymienione w art. 30 k.p.k. w sposób wyczerpujący i nie mogą być uzupełnione w drodze wykładni.

Przewodniczący: sędzia Z. Bartnik. Sędziowie: J. Bratoszewski (sprawozdawca), H. Szwaczkowski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: A. Kępiński.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 1982 r. sprawy Marii N., oskarżonej z art. 148 § 1 k.k., z powodu rewizji wniesionej przez obrońcę oskarżonej i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych od wyroku Sądu Wojewódzkiego w K. z dnia 24 września 1982 r.

zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że - eliminując z opisu czynu twierdzenie, iż oskarżona działała pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, i kwalifikując czyn przez nią popełniony jako przestępstwo określone w art. 148 § 1 k.k. - wymierzył jej na podstawie tego przepisu karę 8 lat pozbawienia wolności (...).

Uzasadnienie

Maria N. została oskarżona o to, że w dniu 5 lutego 1981 r. w S., przewidując i godząc się na możliwość pozbawienia życia Mariana N., uderzyła go nożem w klatkę piersiową, w wyniku czego doznał on rany kłutej klatki piersiowej, drążącej do lewej jamy opłucnej oraz serca z tamponadą worka osierdziowego i krwotokiem do lewej jamy opłucnej, co spowodowało jego śmierć, tj. o popełnienie czynu określonego w art. 148 § 1 k.k. Sąd Wojewódzki w K. wyrokiem z dnia 24 września 1981 r. uznał oskarżoną za winną tego czynu, przy czym przyjął, iż działała ona pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego okolicznościami, tj. czynu określonego w art. 148 § 1 k.k., i za to na podstawie tego przepisu skazał ją na karę 7 lat pozbawienia wolności.

Od tego wyroku wniósł rewizję pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych oraz obrońca oskarżonej (...).

W rewizji obrońcy oskarżonej zarzucono temu wyrokowi między innymi naruszenie art. 388 pkt 1 k.p.k., gdyż w wydaniu orzeczenia brał udział sędzia, który wcześniej - wskutek wniosku rodziców zmarłego Mariana N. - wydał orzeczenie w Sądzie Rejonowym w S. o częściowym pozbawieniu oskarżonej władzy rodzicielskiej nad małoletnim synem Markiem N.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

(...) Za oczywiście bezzasadny uznać należy zarzut mający wskazywać na zaistnienie tzw. bezwzględnej przyczyny rewizyjnej określonej w art. 388 k.p.k., a mający polegać na wzięciu udziału w rozpoznaniu sprawy przez sędziego, który wcześniej rozpoznawał sprawę o częściowym pozbawieniu oskarżonej władzy rodzicielskiej nad jej synem.

Jedyną ewentualnie wchodzącą tu w rachubę podstawą zgłoszonego w rewizji zarzutu byłoby twierdzenie, że w rozpoznawaniu sprawy wziął udział sędzia podlegający wyłączeniu na podstawie art. 30 k.p.k. (art. 388 pkt 1 k.p.k. in fine), jednakże z treści art. 30 k.p.k. nie wynika zakaz orzekania przez sędziego, który uprzednio rozpoznawał sprawę cywilną i zetknął się w niej z pewnymi okolicznościami podlegającymi ustaleniu również w sprawie karnej. Przesłanki wyłączenia sędziego z mocy prawa (iudex inhabilis) są wymienione w art. 30 k.p.k. w sposób wyczerpujący i nie mogą być uzupełniane w drodze wykładni.

Ewentualnie możliwe byłoby zgłoszenie w danym wypadku wniosku o wyłączenie sędziego na podstawie art. 31 § 1 k.p.k. (iudex suspectus), gdyby okazało się, że wskutek rozpoznania poprzedniej sprawy nawiązał się pomiędzy sędzią a jedną ze stron stosunek osobisty, o którym mowa w tym przepisie, ale w sprawie niniejszej sytuacja taka nie wystąpiła, co zwalnia Sąd Najwyższy od jakichkolwiek dalszych rozważań na ten temat.

OSNKW 1982 r., nr 10-11, poz. 76