Wyrok z dnia 1983-04-21 sygn. Rw 286/83

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt Rw 286/83

Wyrok z dnia 21 kwietnia 1983 r.

Okres bezprawnego posiadania broni palnej jest okolicznością, która powinna mieć wpływ na ocenę stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu, o którym mowa w art. 286 k.k. Przestępstwo bowiem określone w art. 286 k.k. jest przestępstwem skierowanym przeciwko porządkowi publicznemu, którego zagrożenie jest tym większe, im dłużej utrzymuje się stan bezprawności, spowodowany brakiem zezwolenia właściwego organu na posiadanie lub wyrób broni palnej.

Przewodniczący: sędzia płk J. Górski. Sędziowie: mjr S. Kosmal (sprawozdawca), płk J. Mielczarek.

Przedstawiciel Naczelnej Prokuratury Wojskowej: kpt. M. Zawadzki.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 1983 r. na rozprawie sprawy Edwarda G., skazanego nieprawomocnie za popełnienie przestępstwa określonego w:

1) art. 286 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności,

2) art. 160 § 3 k.k. na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności i łącznie na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności, z powodu rewizji wniesionej przez podprokuratora Wojskowej Prokuratury Garnizonowej w N. na niekorzyść oskarżonego od wyroku Wojskowego Sądu Okręgowego w N. z dnia 18 lutego 1983 r.

rewizji prokuratora nie uwzględnił i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Uzasadnienie

Prokurator w rewizji, podnosząc zarzuty:

a) błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegającego na niesłusznym uznaniu, że strzały dane przez oskarżonego przypadkowo trafiły w mieszkanie Elżbiety K., podczas gdy z okoliczności sprawy wynika, iż oskarżony świadomie wycelował broń w kierunku okien mieszkania pokrzywdzonej,

b) rażącej niewspółmierności kary wskutek niewłaściwej oceny społecznego niebezpieczeństwa przypisanych oskarżonemu przestępstw,

domagał się na tej podstawie zmiany zaskarżonego wyroku przez przyjęcie, iż czynu opisanego w pkt 2 oskarżony dopuścił się z winy umyślnej, i wymierzenie mu jednostkowych kar pozbawienia wolności i kary łącznej w granicach określonych przez prokuratora we wniosku zgłoszonym na rozprawie przed sądem pierwszej instancji.

Po wysłuchaniu przedstawiciela Naczelnej Prokuratury Wojskowej, który popierał rewizję, oraz po wysłuchaniu oskarżonego i jego obrońcy, którzy wnosili o utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy,

Rewizja prokuratora nie jest zasadna.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Przede wszystkim niesłuszne są twierdzenia skarżącego, jakoby sąd pierwszej instancji błędnie ustalił, że oskarżony dał dwa przypadkowe strzały z posiadanego KBKS-u, w następstwie których pociski trafiły w okna znajdującego się w pobliżu domu należącego do Elżbiety K.

Ustalenia w tym zakresie poczynił sąd opierając się na wyjaśnieniach oskarżonego, który stwierdził, że będąc w stanie nietrzeźwości i manipulując bronią dał dwa strzały, o następstwach których dowiedział się dopiero po przybyciu do niego funkcjonariusza MO interweniującego w sprawie na skutek skargi pokrzywdzonej. Wspomniane wyjaśnienia nie zostały podważone innymi dowodami, i dlatego też prawidłowość ustaleń sądu pierwszej instancji w tym zakresie nie może budzić żadnych wątpliwości. Zważywszy, że oskarżony nie celował z posiadanej broni, a dane przez niego strzały były następstwem nieostrożnego manipulowania KBKS-em, za słuszne uznać należy stanowisko sądu pierwszej instancji, że czyn oskarżonego opisany w pkt 2 wyroku popełniony został z winy nieumyślnej.

Niesłuszne są również twierdzenia prokuratora, jakoby okres nielegalnego posiadania broni nie miał wpływu na ocenę stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu, o którym mowa w art. 286 k.k. Przestępstwo nielegalnego posiadania broni jest przestępstwem skierowanym przeciwko porządkowi publicznemu, którego zagrożenie jest tym większe, im dłużej utrzymuje się stan bezprawności, spowodowany brakiem zezwolenia właściwego organu uprawnionego do wydawania pozwoleń na posiadanie lub wyrób broni palnej.

W niniejszej sprawie nie ulega żadnej wątpliwości, że oskarżony posiadał KBKS przez jeden dzień i wszedł w jego posiadanie w specyficznych, przypadkowych okolicznościach.

Stąd też kara wymierzona oskarżonemu - aczkolwiek łagodna - ze względu na okoliczności popełnienia przypisanych oskarżonemu przestępstw oraz jego zachowanie po zwolnieniu z zakładu karnego (podjął stałą zawodową pracę, z której należycie się wywiązuje) nie może być uznana za łagodną w stopniu rażącym, co sprawia, że rewizję prokuratora należało pozostawić bez uwzględnienia.

OSNKW 1983 r., Nr 10-11, poz. 89