Postanowienie z dnia 1985-04-11 sygn. III KZ 61/85

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt III KZ 61/85

Postanowienie z dnia 11 kwietnia 1985 r.

Asesor, któremu Prokurator Generalny powierzył pełnienie czynności prokuratorskich, może sporządzić i wnieść akt oskarżenia do wszystkich sądów powszechnych.

Przewodniczący: sędzia J. Kosiński (sprawozdawca). Sędziowie: R. Góral, S. Mirski.

Prokurator Prokuratury Generalnej: P. Lech.

Sąd Najwyższy w sprawie Piotra A., oskarżonego z art. 208 i 201 k.k. w zw. z art. 10 § 2 k.k., po rozpoznaniu zażalenia prokuratora na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w B. z dnia 24 stycznia 1985 r. o umorzeniu postępowania w sprawie oraz po wysłuchaniu i odczytaniu wniosku prokuratora

postanowił uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Wojewódzkiemu w B. w celu merytorycznego rozpoznania.

Uzasadnienie

 Sąd Wojewódzki w B. postanowieniem z dnia 24 stycznia umorzył na podstawie art. 11 pkt 4 k.p.k. postępowanie w sprawie wobec braku skargi uprawnionego oskarżyciela. Brak ten, zdaniem Sądu Wojewódzkiego, nastąpił na skutek sporządzenia w rozpatrywanej sprawie aktu oskarżenia przez asesora prokuratorskiego w sytuacji, gdy pod rządem ustawy z dnia 14 kwietnia 1967 r. o Prokuraturze Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (jedn. tekst: Dz. U. z 1980 r. Nr 10, poz. 30) asesorowi prokuratorskiemu nie przysługuje prawo udziału w postępowaniu przed sądem wojewódzkim (art. 9 ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy).

Postanowienie to zaskarżone zostało przez prokuratora. Autor zażalenia kwestionuje dokonaną przez Sąd Wojewódzki intepretację powołanych przepisów tej ustawy i wnosi o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji do merytorycznego rozpoznania.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zażalenie jest zasadne.

W przeciwieństwie do kodeksu postępowania karnego z 1928 r. (art. 50 § 2), obowiązujący kodeks postępowania karnego nie reguluje kwestii powierzenia asesorowi prokuratury czynności prokuratorskich. Z unormowania natomiast tej kwestii w cytowanej ustawie o Prokuraturze PRL wynika, że udzielenie przez Prokuratora Generalnego asesorowi prokuratorskiemu tzw. votum upoważnia go z samego prawa (art. 9 ust. 4 powyższej ustawy) do podejmowania wszystkich czynności należących do kompetencji prokuratora z wyłączeniem czynności wymienionych taksatywnie w art. 9 ust. 3 tej ustawy, a mianowicie: 1) udziału w postępowaniu przed sądem wojewódzkim, 2) sporządzania środków zaskarżenia i wniosków do Sądu Najwyższego oraz występowania przed tym Sądem, 3) stosowania tymczasowego aresztowania.

Z unormowania tego zatem wynika, że asesor, któremu Prokurator Generalny powierzył pełnienie czynności prokuratorskich, może sporządzić i wnieść akt oskarżenia do wszystkich sądów powszechnych.

Asesor taki bowiem jest prokuratorem - w myśl art. 9 ust. 4 ustawy - w rozumieniu zarówno tej ustawy, jak i w rozumieniu przepisów postępowania karnego, cywilnego, administracyjnego, w sprawach o wykroczenia oraz innych rodzajów postępowania, o których stanowią ustawy.

Za błędny należy także uznać pogąd Sądu Wojewódzkiego, że sporządzenie i wniesienie aktu oskarżenia (notabene w rozpatrywanej sprawie wniesienie to nastąpiło przez prokuratora) stanowi już udział w postępowaniu przed sądem. Wykonanie tych czynności następuje jeszcze w ostatniej fazie postępowania przygotowawczego, a nie na etapie postępowania jurysdykcyjnego przed sądem.

Z tych względów należało postanowić jak wyżej.

OSNKW 1985 r., Nr 9-10, poz. 84