Wyrok z dnia 1981-11-17 sygn. I PR 91/81

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt I PR 91/81

Wyrok z dnia 17 listopada 1981 r.

Odszkodowanie przysługujące zgodnie z art. 58 k.p. ma charakter odszkodowania ustawowego i przysługuje pracownikowi niezależnie od wysokości rzeczywistej szkody poniesionej przez pracownika, wyczerpując przy tym wszystkie z tego tytułu uprawnienia pracownika, choćby rzeczywista szkoda była wyższa od wysokości należnego odszkodowania.

Przewodniczący: sędzia SN M. Rafacz-Krzyżanowska. Sędziowie SN: B. Jachczyk, Z. Zaziemski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu sprawy z wniosku Ireny K. przeciwko Gwidonowi O. i Józefowi K. o odszkodowanie na skutek odwołania pozwanych od wyroku Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze z siedzibą w Sulejowie z dnia 4 września 1981 r.

oddalił odwołanie.

Uzasadnienie

Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych po przyjęciu sprawy do rozpoznania w trybie art. 271 § 2 k.p. zaskarżonym wyrokiem zasądził od pozwanych na rzecz wnioskodawczyni kwotę 13.000 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia i należny ekwiwalent za urlop wypoczynkowy. Rozstrzygnięcie swoje oparł ten Sąd na następujących ustaleniach i wynikających z nich wnioskach: wnioskodawczyni była zatrudniona w charakterze pokojowej u pozwanych prowadzących na podstawie umowy agencyjnej Hotel "Nysa" w G. w okresie od dnia 21.VIII.1980 r. do dnia 31.V.1981 r. za wynagrodzeniem miesięcznym 3.250 zł.

Pismem z dnia 30.V.1981 r. agent Gwidon O. powiadomił wnioskodawczynię o rozwiązaniu z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia z dniem 31.V.1981 r. z powodu likwidacji działalności obiektu. Wnioskodawczyni była zatrudniona w Hotelu "Nysa" w G. w charakterze pokojowej od 18 lat bez przerwy. Umowa agencyjna została rozwiązana z pozwanymi z powodu ich niewypłacalności i prowadzenia działalności niezgodnie z przepisami.

W świetle art. 52 k.p. brak było podstaw do rozwiązania z wnioskodawczynią umowy o pracę bez wypowiedzenia. W szczególności nie uzasadniało takiego postępowania pozwanych rozwiązanie z nimi umowy agencyjnej w trybie natychmiastowym przez Przedsiębiorstwo Gospodarki Turystycznej w Z.G. Skoro jednak doszło do takiego rozwiązania z wnioskodawczynią umowy o pracę, przysługuje jej stosowne odszkodowanie, które w stosunku do wnioskodawczyni równa się 3-miesięcznemu wynagrodzeniu za pracę, tj. w kwocie 9.750 zł (art. 56 i 58 k.p.).

Ponieważ wnioskodawczyni nie wykorzystała przysługującego jej urlopu wypoczynkowego w wymiarze 26 dni, należało zasądzić jej z tego tytułu na podstawie art. 171 § 1 k.p. 3.250 zł jako ekwiwalent.

W złożonym odwołaniu pozwani wnoszą o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie w całości roszczeń wnioskodawczyni.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Odwołanie jest nieuzasadnione. Pozwani nietrafnie podnoszą w odwołaniu, że w związku z rozwiązaniem z nimi umowy agencyjnej, co oznacza likwidację zakładu pracy w rozumieniu art. 177 § 4 k.p., nie mieli obowiązku wypowiedzenia wnioskodawczyni umowy o pracę, lecz mogli rozwiązać z nią umowę o pracę bez wypowiedzenia. Powołany bowiem przepis art. 177 § 4 k.p. dotyczy rozwiązania przez zakład pracy umowy o pracę z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego z powodu likwidacji zakładu pracy za wypowiedzeniem, a nie bez wypowiedzenia - jak postąpiono w stosunku do wnioskodawczyni. Słusznie zatem Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych stwierdził, że w przedstawionym stanie faktycznym brak było podstaw - w świetle art. 52 k.p. - do rozwiązania z wnioskodawczynią umowy o pracę bez wypowiedzenia, które łączy się z zawinionym działaniem lub zachowaniem pracownika, a taka sytuacja w sprawie nie zachodziła.

Zgodnie z art. 56 k.p. pracownikowi, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów o pracę w tym trybie, przysługuje roszczenie o przywrócenie do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowanie i pracownik w tym przypadku ma prawo wyboru.

Z akt sprawy wynika, że wnioskodawczyni domagała się odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę zawartej na czas nie określony, które - jak wynika z art. 58 k.p. - równa się okresowi wypowiedzenia. Ponieważ wnioskodawczyni była zatrudniona w Hotelu "Nysa" przeszło 10 lat, zgodnie z art. 36 § 1 pkt 3 k.p. okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące i dlatego zasadnie zasądzono z tego tytułu na rzecz wnioskodawczyni kwotę 9.750 zł (3.250x3). Nietrafne jest przy tym powoływanie się pozwanych na art. 57 § 3 k.p., który nakazuje zmniejszenie należnego pracownikowi wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy przewidzianego w art. 57 § 1 k.p. o wynagrodzenie za pracę, które pracownik uzyskał, podejmując w tym czasie zatrudnienie w innym zakładzie pracy, skoro wnioskodawczyni podjęła pracę w innym zakładzie od dnia 15.VI.1981 r.

Powyższy przepis bowiem dotyczy podjęcia przez pracownika pracy w wyniku powrócenia do pracy, a z takim roszczeniem wnioskodawczyni nie wystąpiła, domagając się jedynie odszkodowania.

Odszkodowanie przysługujące zgodnie z art. 58 k.p. ma charakter odszkodowania ustawowego i przysługuje pracownikowi niezależnie od wysokości rzeczywistej szkody poniesionej przez pracownika, wyczerpując przy tym wszystkie z tego tytułu uprawnienia pracownika, choćby rzeczywista szkoda była wyższa od wysokości należnego odszkodowania. Okoliczność zatem, czy pracownik w tym czasie podjął inną pracę, jest dla wysokości ustalenia powyższego odszkodowania bez znaczenia.

Zasadnie również Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził na rzecz wnioskodawczyni ekwiwalent za nie wykorzystany urlop w 1981 r. w kwocie 3.250 zł, do którego nabyła prawo zgodnie z art. 153 k.p., pracując u pozwanych, a którego nie mogła wykorzystać w naturze na skutek niezgodnego z prawem rozwiązania z nią umowy o pracę bez wypowiedzenia. Dlatego też odwołanie z braku uzasadnionych podstaw podlegało oddaleniu.

Tak też orzekł Sąd Najwyższy na podstawie art. 61 w związku z art. 74 § 2 ustawy o okręgowych sądach pracy i ubezpieczeń społecznych.

OSNC 1982 r., Nr 5-6, poz. 81