Postanowienie z dnia 1981-09-22 sygn. IV PZ 49/81

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt IV PZ 49/81

Postanowienie z dnia 22 września 1981 r.

Spór o ustalenie prawa do określonego świadczenia należy do właściwości tego samego sądu, który jest właściwy do rozpoznania sporu o samo świadczenie.

Przewodniczący: sędzia SN S. Rejman. Sędziowie SN: E. Jachczyk, T. Kasiński (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Zbigniewa W., Stanisława G. i Leszka S. przeciwko Zakładom Elektronicznym "Warel" w W. o ustalenie prawa do wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy na skutek zażalenia powoda Zbigniewa W. na postanowienie Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 9 czerwca 1981 r. sygn. akt I C 846/80

postanowił uchylić zaskarżone postanowienie i przekazać sprawę Sądowi Wojewódzkiemu w Warszawie do rozpoznania.

Uzasadnienie

Powodowie, formułując żądanie pozwu, wnosili o uznanie ich prawa do wynagrodzenia za projekt wynalazczy (racjonalizatorski), zgłoszony i przyjęty do stosowania w pozwanych Zakładach, oraz o zasądzenie z tego tytułu wynagrodzenia. Pozwane Zakłady odmówiły twórcom prawa do wynagrodzenia, powołując się na to, że modernizacja sprzętu objęta zgłoszonym projektem racjonalizatorskim należała do ich obowiązków jako pracowników pracowni konstrukcyjnej, co w myśl § 20 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia w sprawie projektów wynalazczych wyłącza prawo twórców do wynagrodzenia.

Sąd Wojewódzki, po złożeniu przez strony na rozprawie zgodnych oświadczeń co do wysokości wynagrodzenia, jakie powodowie otrzymaliby, gdyby uznać, że prawo do wynagrodzenia za zgłoszony projekt im przysługuje, postanowieniem z dnia 9.VI.1981 r. umorzył postępowanie objęte pkt 2 pozwu o zasądzenie wynagrodzenia za pracowniczy projekt wynalazczy i w pozostałym zakresie, uznając swoją niewłaściwość, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Warszawy-Pragi.

Na to postanowienie powodowie złożyli zażalenie, wnosząc o jego uchylenie i uznanie, że właściwy do rozstrzygnięcia sporu jest Sąd Wojewódzki.

Zażalenie jest uzasadnione. Wbrew odmiennemu poglądowi wyrażonemu w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia spór o ustalenie prawa do określonego świadczenia należy do właściwości tego samego sądu, który jest właściwy do rozpoznania sporu o samo świadczenie. W sprawie przedmiotem sporu jest wynagrodzenie twórców pracowniczego projektu wynalazczego, o którym mowa w art. 93 i nast. ustawy o wynalazczości. Drogę sądową do dochodzenia tego wynagrodzenia ustanowił przepis art. 105 ustawy, przewidujący, że twórca niezadowolony z decyzji jednostki nadrzędnej może dochodzić roszczeń o wynagrodzenie za projekt wynalazczy przed sądem wojewódzkim. Do tego też sądu powodowie wystąpili z roszczeniem o wynagrodzenie.

Zgodnie z ustaloną judykaturą brak jest interesu prawnego w wytoczeniu powództwa o ustalenie, gdy powodowi przysługuje roszczenie o świadczenie. Dlatego też przy przytoczonym na wstępie żądaniu pozwu należało uznać za istotne żądanie zasądzenia wynagrodzenia, skoro z uzasadnienia pozwu i okoliczności sprawy nie wynikało, by ze spornego stosunku prawnego wynikały jeszcze dalsze skutki, których dochodzenie w drodze powództwa o świadczenie nie jest możliwe.

Z tych przyczyn zaskarżone postanowienie podlegało uchyleniu i przekazaniu sprawy do rozpoznania Sądowi I instancji w kierunku wyjaśnienia okoliczności dokonania projektu wynalazczego i oceny roszczenia o wynagrodzenie pod kątem powołanego przez stronę pozwaną przepisu prawa wynalazczego.

OSNC 1982 r., Nr 2-3, poz. 41