Postanowienie z dnia 2002-11-14 sygn. III RN 73/02

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Tezy

Opłata wpisu stałego może nastąpić skutecznie dopóty, dopóki otwarty jest termin na wniesienie środka zaskarżenia.

Sentencja

Sąd Najwyższy w sprawie ze skargi "SPP" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. /poprzednio:" DEA MP" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P./ na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 3 września 2001 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, PO rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym, rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego (...) od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2001 r. II SA/Wr 2746/01 - uchyla zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł rewizję nadzwyczajną od postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego we Wrocławiu z dnia 17 grudnia 2001 r. Zaskarżonym postanowieniem odrzucono skargę "DEA MP" Sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Powyższa skarga została odrzucona bowiem skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika będącego radcą prawnym nie uiścił wpisu stałego od skargi jednocześnie z wniesieniem samej skargi, a uczynił to dnia następnego, mieszcząc się jednak w terminie do wniesienia środka zaskarżenia.

W rewizji nadzwyczajnej zarzucono rażące naruszenie art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 27 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, art. 15 i art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ w związku z art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym i na podstawie art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym oraz art. 393[13] par. 1 Kpc w związku z art. 10 ustawy z dnia 1 marca 1996 r. o zmianie Kodeksu postępowania cywilnego, rozporządzeń Prezydenta Rzeczypospolitej - Prawo upadłościowe i Prawo o postępowaniu układowym, Kodeksu postępowania administracyjnego, ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 43 poz. 189 ze zm./, wniesiono o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje.

Rewizję nadzwyczajną należy uznać za uzasadnioną, a argumenty w niej zawarte są przekonujące. Ustawa o NSA w art. 36 wyraźnie stanowi, iż od skargi do NSA pobiera się wpis, a wysokość oraz zasady pobierania tego wpisu określi Rada Ministrów, co nastąpiło w drodze rozporządzenia wydanego przez ten organ w dniu 3 października 1995 r.

Z brzmienia art. 15 i art. 17 ustawy z dnia 13 czerwca 1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych /Dz.U. nr 24 poz. 110 ze zm./ wynika, iż opłatę sądową /wpis/ należy uiścić przy wniesieniu do sądu pisma podlegającego opłacie, a w przypadku pisma wnoszonego przez adwokata lub radcę prawnego, które nie są należycie opłacone, zwraca się bez wezwania o uiszczenie opłaty, jeżeli pismo podlega opłacie w wysokości stałej. Również bez wezwania o uiszczenie opłaty należy odrzucić wnoszone przez adwokata lub radcę prawnego środki zaskarżenia podlegające opłacie w wysokości stałej.

Rację ma zatem wnoszący rewizję nadzwyczajną, że art. 17 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zobowiązuje radcę prawnego /adwokata/ wnoszącego pismo lub środek zaskarżenia podlegający opłacie stałej do opłacenia takiego pisma lub środka zaskarżenia bez wezwania ze strony sądu. Jednakże termin na uiszczenie opłaty wpisu stałego inaczej kształtuje się w zakresie pism procesowych, inaczej w zakresie środków zaskarżenia. O ile bowiem w tym pierwszym przypadku, wniesienie opłaty powinno nastąpić równocześnie z wniesieniem pisma do sądu, o tyle w drugim przypadku, opłata wpisu stałego może nastąpić skutecznie dopóty, dopóki otwarty jest termin na wniesienie środka zaskarżenia.

Pogląd taki jest także zgodny z orzecznictwem sądowym a w tym z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 25 września 1970 r. /III CZP 58/70 - OSN 1971 z. 9 poz. 146/, "Uiszczenie przez adwokata wpisu stałego od rewizji /art. 17 ustawy o kosztach sądowych w postępowaniu cywilnym/ po wniesieniu rewizji, ale przed upływem terminu do jej wniesienia, jest prawnie skuteczne.". Podobne stanowisko zajęte zostało w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1969 r. III CRN 136/69 - nie publ. "Przepis art. 17 ustawy o kosztach sądowych, zwalniający sąd od wzywania do uiszczenia opłaty stałej przypadającej od pisma wnoszonego przez adwokata, nie oznacza jeszcze obowiązku równoczesnego dokonania opłaty wraz z wniesieniem pisma. Oznacza on natomiast, że opłata - bez wzywania - powinna być uiszczona w takim terminie, jaki jest dopuszczalny dla złożenia pisma podlegającego takiej opłacie".

Na marginesie warto też zauważyć, że zgodnie z przyjętym orzecznictwem sądowym w wypadkach wątpliwych należy wypowiadać się na rzecz otwarcia drogi do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy przez niezawisły sąd, co znajduje odzwierciedlenie w zasadzie "in dubio pro actione", wynikającej, między innymi, z przepisu art. 6 ratyfikowanej przez Polskę Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z 1950 r. /postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 września 1997 r. III RN 43/97 - OSNAPU 1998 nr 6 poz. 172/.

Biorąc te okoliczności pod uwagę Sąd Najwyższy postanowił, jak w sentencji.