Postanowienie z dnia 2008-10-03 sygn. I CZ 72/08

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt I CZ 72/08

POSTANOWIENIE

Dnia 3 października 2008 r. Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Jan Górowski (przewodniczący)

SSN Krzysztof Pietrzykowski

SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)

w sprawie ze skargi wniesionej przez Konsorcjum firm: S.(…) A.S. z siedzibą w I., E.(…) z siedzibą w M., B.(…) GmbH z siedzibą w B.

przy uczestnictwie zamawiającego Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w W. S.A. z siedzibą w W. oraz Konsorcjum firm: W.(…) S.A. z siedzibą w W., K.(…) z siedzibą S.(…), W.(…) GmbH z siedzibą w E., V.(…) Spółki z o.o. z siedzibą w K. i O.(…) SA z siedzibą w S.

o zamówienie publiczne,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 października 2008 r.,

zażalenia Konsorcjum firm: S.(…) A.S. z siedzibą w I., E.(…) z siedzibą w M. i B.(…) GmbH z siedzibą w B. na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 7 kwietnia 2008 r., sygn. akt V Ca (…),

oddala zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 7 stycznia 2008 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę na wyrok Zespołu Arbitrów przy Urzędzie Zamówień Publicznych w W. z dnia 30 października 2007 r., wniesioną przez Konsorcjum (…), z powodu niedoręczenia odpisu skargi pełnomocnikowi przeciwnika. Od tego postanowienia wymienione Konsorcjum wniosło skargę kasacyjną.

Postanowieniem z dnia 7 kwietnia 2008 r. Sąd Okręgowy w W. odrzucił skargę kasacyjną. Uznał bowiem, że odpowiednie stosowanie – zgodnie z art. 194 § 2 Prawa zamówień publicznych – przepisów kodeksu postępowania o apelacji nie daje postaw do zaskarżenia postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 7 stycznia 2008 r. skargą kasacyjną, ponieważ nie jest ono orzeczeniem sądu drugiej instancji w rozumieniu art. 398¹ § 1 k.p.c.

W zażaleniu pełnomocnik wymienionego Konsorcjum zarzucił naruszenie art. 197, art. 194 ust. 2, art. 195 ust. 2 Prawa zamówień publicznych oraz art. 394 § 1 w związku z art. 370 i art. 391 k.p.c. i wniósł „o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie co do istoty sprawy objętej skargą od wyroku Zespołu Arbitrów z dnia 7 stycznia 2008 r.” ewentualnie – w razie wcześniejszego zawarcia umowy w sprawie zamówienia publicznego na modernizację i rozbudowę oczyszczalni ścieków C.(…) – „o stwierdzenie nieważności tej umowy, uchylenie postanowienia i wydanie orzeczenia co do istoty sprawy objętej skargą od wyroku Zespołu Arbitrów z dnia 7 stycznia 2008 r.” bądź „o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w W.”.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Zasadnicze znaczenie dla oceny zasadności zażalenia ma kwestia, czy od postanowienia sądu okręgowego o odrzuceniu skargi, wydanego w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi na orzeczenie Zespołu Arbitrów przy Prezesie Urzędu Zamówień Publicznych, przysługuje skarga kasacyjna.

Sąd Okręgowy w postępowaniu, które toczy się przed nim na skutek wniesienia skargi na orzeczenie zespołu arbitrów, w konsekwencji odpowiedniego stosowania do niego przepisów kodeksu postępowania cywilnego o apelacji (art. 194 ust. 1 Prawo zamówień publicznych), pełni – choć nie jest to pogląd powszechnie podzielany w piśmiennictwie – funkcję sądu drugiej instancji. Takie stanowisko zajął również Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 13 czerwca 2006 r., SK 54/04 (OTK-A 2006/6/64). Argumentu na rzecz tego stanowiska dostarcza także art. 198 ust. 4 Prawa o zamówieniach publicznych, z którego wynika, że od wyroku sądu okręgowego skarga kasacyjna przysługuje jedynie Prezesowi Urzędu Zamówień Publicznych. W naszym systemu prawnym skarga kasacyjna jest zaś dopuszczalna tylko od orzeczeń sądu drugiej instancji (art. 398¹ § 1 k.p.c.).

Uznanie zaskarżonego postanowienia – wbrew odmiennemu stanowisku Sądu Okręgowego – za orzeczenie sądu drugiej instancji nie przesądza jeszcze o dopuszczalności skargi kasacyjnej. Przysługuje ona bowiem od prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji lub oznaczonych postanowień kończących postępowanie w sprawie, wskazanych w przepisie kodeksie postępowania cywilnego bądź ustawy szczególnej. Takim przepisem ustawy szczególnej, który reguluje dopuszczalność skargi kasacyjnej od orzeczeń wydanych przez sąd okręgowy w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi na orzeczenie zespołu arbitrów (Krajowej Izby Odwoławczej), jest art. 198 ust. 4 Prawa zamówień publicznych. Wynika z niego, że skargę kasacyjną od wyroku sądu okręgowego może wnieść jedynie Prezes Urzędu Zamówień Publicznych. Przytoczony przepis nie przewiduje uprawnienia stron i uczestników postępowania odwoławczego do wniesienia skargi kasacyjnej oraz dopuszczalności zaskarżenia nią innego orzeczenia niż wyrok sądu okręgowego, zwłaszcza postanowienia o odrzuceniu skargi na orzeczenie zespołu arbitrów (Krajowej Izby Odwoławczej). To oznacza, że wniesiona w sprawie skarga kasacyjna jest niedopuszczalna, a zaskarżone postanowienie w ostateczności odpowiada prawu.

Kwestia dopuszczalności zażalenia na zaskarżone postanowienie wykracza poza granice niniejszego postępowania zażaleniowego. Postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 7 stycznia 2008 r. zostało bowiem zaskarżone skargą kasacyjną i nie jest dopuszczalne potraktowanie jej jako zażalenia (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 1997 r., III CKN 289/97, OSNC 1998 r., nr 5, poz. 90; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2004 r., V CZ 121/04, niepubl.). Tego stanowiska nie podważa powołanie się skarżącego na postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2004 r., I PZ 8/04 (OSN 2005, nr 1, poz. 9), ponieważ dotyczy ono innej sytuacji procesowej niż w rozpoznawanej sprawie.

Z przedstawionych powodów należało uznać, że podniesione przez skarżącego zarzuty naruszenia prawa nie podważają zaskarżonego postanowienia i oddalić zażalenie, ponieważ postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej ostatecznie odpowiada prawu (art. 398¹⁴ w związku z art. 394¹ § 3 k.p.c.).