Wyrok z dnia 2006-06-06 sygn. IV SA/Wa 140/06

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran (spr.), Sędziowie asesor WSA Marta Laskowska,, sędzia WSA Krystyna Napiórkowska, Protokolant Dorota Kozub, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 6 czerwca 2006r. sprawy ze skargi "F." Spółka z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad z dnia [...] listopada 2005 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia warunków zabudowy 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z dnia [...] października 2005 roku; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad na rzecz skarżącego "F." Spółki z o.o. z siedzibą w W. kwotę 340 ( trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...]listopada 2005r., Zastępca Dyrektora Oddziału Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w [...] działając z upoważnienia Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, wydanym na podstawie art. 53 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.) i art. 35 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (jedn. tekst Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.) oraz art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 i art. 144 kpa, po rozpatrzeniu wniosku "F." Sp. z o.o. z siedzibą w W. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własne postanowienie z dnia [...] października 2005r. odmawiające uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy dla konstrukcji reklamowej zlokalizowanej poza pasem drogowym, przy skrzyżowaniu dróg krajowych nr [...] w m. P. na działce ew. nr [...].

W uzasadnieniu postanowienia organ stwierdził, że nie kwestionuje lokalizacji przedmiotowej reklamy ze względu na odległości od krawędzi drogi krajowej. Natomiast nie widzi możliwości umieszczenia tej reklamy obrębie skrzyżowania dróg krajowych nr [...] - o bardzo dużym natężeniu ruchu- ze względu na bezpieczeństwo ruchu, ponieważ jej rozmiary spowodują ograniczenie widoczności, zmniejszenie koncentracji jako punkt przykuwający uwagę kierowców, a to wszystko przyczyni się do powstawania sytuacji powodujących zagrożenie dla uczestników ruchu drogowego. Organ podkreślił, iż jako zarządca dróg krajowych jest również zarządcą ruchu na tych drogach i przy opiniowaniu lokalizacji nowych tablic reklamowych ma obowiązek zwracać uwagę również na bezpieczeństwo ruchu. Lokalizowanie reklam w obrębie skrzyżowań zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarski Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać grogi publiczne i ich przeznaczenie ( Dz. U. nr 43, poz. 430 ) nie jest wskazane. Organ zaznaczył, iż w stosunku do reklam istniejących w obrębie skrzyżowań podejmowane są działania w celu ich likwidacji, natomiast nie ma przeszkód w lokalizacji tego rodzaju tablic reklamowych wzdłuż pasa drogowego, względy bezpieczeństwa nie mogły wpłynąć na zmianę stanowiska i wydanie decyzji pozytywnej.

W skardze skarżąca "F." Sp. z o.o. z siedzibą w W. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia z dnia [...] października 2005r. i zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu skargi Spółka podniosła, iż wbrew twierdzeniom organu, lokalizacja tablicy reklamowej w żaden sposób nie może zagrozić bezpieczeństwu kierowców. Lokalizacja przedmiotowej tablicy jest zgodna z art. 43 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Planowane usytuowanie konstrukcji reklamowej w odległości 25 metrów od zewnętrznej krawędzi jezdni nie narusza przepisów ustawowych. W tej sytuacji powołanie się przez organ na względy bezpieczeństwa, zdaniem skarżącej jest niewystarczające. Jeżeli przepisy obowiązującego prawa przewidują prawo do umieszczania przy drogach, to niezrozumiałym jest wydanie negatywnej opinii.

W odpowiedzi na skargę Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Jak stanowi przepis art., 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) Sąd badając legalność zaskarżonego aktu nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, a to oznacza ,iż Sąd z urzędu bierze pod uwagę okoliczności nie podniesione w skardze.

Zgodnie z art. 60 ust. 1 ustawy 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ( Dz. U. nr 80, poz. 717 ze zm.), zwaną dalej ustawą, decyzję o warunkach zabudowy wydaje ( zastrzeżeniem wyjątków nie dotyczących niniejszej sprawy) wójt, burmistrz, prezydent miasta po uzgodnieniu z organami, o których mowa w art. 53. ust. 4 i uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. W odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego wspomniane uzgodnienie wymagane jest od właściwego zarządcy drogi (pkt 9). Uzgodnienia dokonuje się w trybie art. 106 kpa ( ust. 4 art. 53), na które stronie przysługuje zażalenie ( § 5 art. 106kpa ).

Przywołany wyżej przepis art. 60 ust.1 ustawy wykorzystuje znaną w prawie administracyjnym instytucję współdziałania organów administracji publicznej w toku załatwiania sprawy. W świetle art. 106 kpa współdziałanie to może następować w różnych formach : opinii, uzgodnienia. W orzecznictwie wielokrotnie podkreślano, że uzgodnienie, w przeciwieństwie do opinii, jest formą o znaczeniu stanowczym , bowiem wiąże organ decydujący w postępowaniu głównym. Treść stanowiska zajętego przez organ uzgadniający może przesądzić o treści decyzji, która wydawana jest po uzgodnieniu przez organ decydujący (por. uchwała NSA z dnia 15 stycznia 1999r. sygn. OPK 14/98 , ONSA 3/199, poz. 80). Zakres uzgodnienia, którego dokonuje organ uzgadniający obejmuje treść decyzji jaką ma wydać organ prowadzący postępowanie główne uruchomione wnioskiem strony. Zatem organ uzgadniający nie ma wpływu na sposób prowadzenia postępowania w sprawie wydania decyzji, ocenia jedynie jej projekt. Organ decydujący uwzględnia stanowisko organu uzgadniającego, wprowadzając zmiany w sporządzonym projekcie decyzji albo w razie odmowy uzgodnienia projektu decyzji wydaje decyzję odmawiającą załatwienia sprawy.

Wszczęcie postępowania uzgodnieniowego następuje na wniosek organu wydającego decyzję, który występując o dokonanie uzgodnienia warunków zabudowy dla inwestycji objętej wnioskiem inwestora przekazuje projekt decyzji o warunkach, sporządzony przez osobę wpisaną na listę izby samorządu zawodowego urbanistów albo architektów (art. 60 ust. 4 ustawy)., przy czym projekt decyzji o warunkach zabudowy powinien być przedstawiony organowi uzgadniającemu w stanie kompletnym, czyli wraz załącznikami stanowiącymi integralną jej część. Przepis art. 54 cyt. wyżej ustawy określa składniki jakie powinna zawierać prawidłowo sporządzona decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Do składników tych należy m.in. kopia mapy w odpowiedniej skali z oznaczeniem linii rozgraniczających teren inwestycji, stanowiącej załącznik do decyzji (pkt. 3 art. 54). Powyższe wymogi jak stanowi art. 64 ust. 1 tej ustawy ma odpowiednie zastosowanie do decyzji o warunkach zabudowy. Poza tym w myśl § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588) załącznikiem stanowiącym integralną częścią decyzji o warunkach zabudowy są wyniki analizy zawierające część tekstową i graficzną.

Podkreślenia wymaga, iż braki w treści decyzji w zakresie wskazanych wyżej elementów, czyni tą decyzję wadliwą.

Powyższe wywody prowadzą do wniosku, że organ uzgadniający w razie stwierdzenia, że projekt decyzji przedstawiony do uzgodnienia nie jest posiada wszystkich wymaganych przepisami prawa elementów powinien zwrócić się do organu uzgodnieniowego o uzupełnienie braków, w przeciwnym razie dokonuje uzgodnienia wadliwie sporządzonego projektu decyzji o warunkach zabudowy.

Z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, z materiału dowodowego wynika, iż przedłożony do uzgodnienia, przez Prezydenta Miasta P. przy piśmie z dnia 20 września 2005r., projekt decyzji o warunkach dla przedmiotowej inwestycji jest niekompletny, gdyż: po pierwsze - nie posiada załącznika w postaci wyników analizy, sporządzonej w oparciu o przepisy cytowanego powyżej rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003r., po drugie - projekt decyzji nie jest podpisany przez uprawnionego architekta, przy czym na braki te w ogóle nie zwrócił uwagi organ uzgadniający.

Niezależnie od powyższego podnieść należy, iż podstawą prawną uzgodnienia w odniesieniu do obszarów przyległych do pasa drogowego dokonywanego przez właściwego zarządcę drogi, o którym mowa w art. 53 ust. 4 pkt 9 cyt. wyżej ustawy, są przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (jedn. tekst Dz. U. z 2004r. Nr 204, poz. 2086 ze zm.). W literaturze przedmiotu sformułowano pogląd, iż uzgodnienia dotyczą oceny zgodności decyzji z przepisami regulującymi konkretną sprawę, zatem organ uzgadniający działa opierając się na stosownych przepisach normujących przedmiotowy zakres uzgodnienia. Organ uzgadniający nie może wyjść poza ustawowo określony zakres uzgodnienia, a oceny dokonuje z punktu widzenia przepisów prawa powszechnie obowiązującego, regulującego daną kwestię. Z tak określonych zasad granic działania organu uzgadniającego wynika, że odmowa uzgodnienia może nastąpić tylko na podstawie wskazanego wprost przepisu prawa. (czyt. Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym . Komentarz, Z. Niewiadomski, wyd. C.H. Beck, Warszawa 2005, s. 415 i n.).

W świetle przedstawionego poglądu, który podziela Sąd orzekający w niniejszej sprawie, uznać należy, że organ orzekający nie wskazał konkretnego przepisu prawa w oparciu, o który odmówił uzgodnienia przedmiotowej inwestycji, a zwłaszcza że, jak sam stwierdził, lokalizacja tej inwestycji z punktu widzenia przepisów ustawy o drogach publicznych jest zgodna z treścią art. 43 ust. 1, określającym w jakiej odległości od zewnętrznej krawędzi jezdni drogi krajowej powinny być usytuowane obiekty budowlane. W takim przypadku uzasadnienie odmowy uzgodnienia lokalizacji wskazanej we wniosku inwestora tablicy reklamowej tylko ze względów bezpieczeństwa, jak trafnie podniesiono w skardze, jest niewystarczające. Organ w sposób wnikliwy nie wykazał, jak tego wymaga art. 7 kpa, na czym polega kolizja pomiędzy słusznym interesem strony a interesem publicznym. Również zbyt ogólnikowe są stwierdzenia organu, iż lokalizacja tej inwestycji w obrębie skrzyżowania dwóch dróg krajowych nr [...] nie jest wskazana z punktu widzenia przepisów rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich przeznaczenie ( Dz. U. Nr 43, poz. 430). Obowiązkiem organu jest wskazać, jak już powiedziano powyżej przepis prawa odnoszący się do danego stanu faktycznego. Organ nie wyjaśnił, na jakiej podstawie przyjął, że lokalizacji przedmiotowej tablicy reklamowej ograniczy widoczność na skrzyżowaniu obu dróg krajowych, w sytuacji gdy stwierdza, że jej lokalizacja jest zgodna z przepisami ustawy o drogach publicznych.

Z tych też względów należało stwierdzić, że zaskarżone postanowienie oraz utrzymane w nim mocy postanowienie z dnia [...] października 2005r. zostało z naruszeniem przepisów prawa procesowego - art. 7, art. 77 § 1, art. 80 kpa, art. 125 § 3 kpa, które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Dlatego też na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzeczono jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 cyt. wyżej ustawy.