Postanowienie z dnia 2006-06-08 sygn. II SA/Wa 355/06

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Kołodziej Asesorzy WSA Jacek Fronczyk Przemysław Szustakiewicz (spr.) Protokolant Beata Gibzińska po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 2006 na rozprawie ze skargi A. B. na orzeczenie Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej z dnia [...] grudnia 2005 nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania dyscyplinarnego postanawia - odrzucić skargę -

Uzasadnienie

II SA/Wa 355/06

UZASADNIENIE

Odwoławcza Komisja Dyscyplinarna przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej po rozpoznaniu w dniu [...] grudnia 2005 r. odwołania z dnia 16 września 2005 r. Rzecznika Dyscyplinarnego przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w G. od orzeczenia Komisji Dyscyplinarnej przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w S. z dnia [...] września 2005 r., sygn. akt [...], o uznaniu obwinionego [...] B. P. niewinnym zarzucanego czynu i umorzeniu postępowania dyscyplinarnego przeciwko obwinionemu, działając na podstawie art. 437 § 2 Kodeksu postępowania karnego, orzeczeniem z dnia [...] grudnia 2005 r. nr [...], uchyliła zaskarżone orzeczenie i umorzyła postępowanie dyscyplinarne przeciwko obwinionemu. W uzasadnieniu organ stwierdził, że obwiniony popełnił zarzucany mu czyn w okresie między 20 marca 2001 r. i 29 maja 2001 r. Tym samym od dnia popełnienia przez obwinionego zarzucanego mu czynu upłynął okres dłuższy niż 2 lata, co wypełnia dyspozycję art. 119 ust. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej, aby postępowanie dyscyplinarne przeciwko obwinionemu uległo umorzeniu. W tej sytuacji postępowanie dyscyplinarne należało umorzyć w dniu orzekania przez Komisję I Instancji wobec przedawnienia odpowiedzialności dyscyplinarnej.

W dniu 31 stycznia 2006 r. skargę na powyższe orzeczenie złożył Rzecznik Dyscyplinarny przy [...] Komendancie Wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej w G. Skarżący zarzucił Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej przy Komendancie Głównym Państwowej Straży Pożarnej naruszenie przepisu art. 119 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (t.j. Dz. U. z roku 2002 Nr 147 poz. 1230 ze zm.), poprzez przyjęcie, że w sprawie nastąpiło przedawnienie odpowiedzialności dyscyplinarnej skutkujące umorzeniem postępowania dyscyplinarnego, podczas gdy z uwagi na uchylenie prawomocnego orzeczenia dyscyplinarnego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 czerwca 2004 r. sygn. akt II SA 4142/03 przedawnienie odpowiedzialności dyscyplinarnej zgodnie z treścią art. 119 ust. 1a w/w ustawy nie nastąpiło.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm., zwana dalej p.p.s.a.), uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. Natomiast zgodnie z art.50 § 2 p.p.s.a. uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Z treści przywołanych przepisów wynika, że do skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego legitymowane są 4 grupy podmiotów:

• Rzecznik Praw Obywatelskich lub prokurator,

• Organizacja społeczna, która w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób brała udział w postępowaniu administracyjnym,

• Każda osoba, która ma we wniesieniu skargi interes prawny,

• Oraz inne podmioty, jeżeli zezwala im na to przepis ustawy.

Należy jednak wskazać, ze w żadnej z tych grup nie mieści się Rzecznik Dyscyplinarny powoływany do działania na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej. Należy tu wskazać, iż interes prawny we wniesieniu skargi jest zbliżony, choć nie tożsamy z pojęciem "strony" w postępowaniu administracyjnym (por. J.P. Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Warszawa 2004 s.88 ). Oznacza to, że przy ocenie legitymacji procesowej danego podmiotu należy wziąć pod uwagę aspekty obiektywne i subiektywne pojęcia strony. W przypadku aspektu obiektywnego należy wziąć pod uwagę fakt wystosowania przez dany podmiot żądania przeprowadzenia kontroli określonego aktu administracyjnego pod kątem jego zgodności z prawem ( T. Woś, H. Knyszak- Molczyk, M. Romańska "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz" Warszawa 2005 s. 213). Natomiast w sensie subiektywnym stroną jest strona stosunku materialnoprawnego, który był przedmiotem konkretyzacji w postępowaniu administracyjnym (T. Woś, H. Knyszak- Molczyk, M. Romańska Postępowanie sądowoadministracyjnej Warszawa 2004 s. 175). Dla oceny, czy dany podmiot jest stroną wedle przepisu art. 50 § 1 p.p.s.a. konieczne jest, aby oba aspekty były spełnione łącznie. W rozpatrywanej sprawie Rzecznik Dyscyplinarny nie jest stroną stosunku materialnoprawnego powstałego w wyniku postępowania dyscyplinarnego. Zgodnie bowiem z art. 123 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, Rzecznik jest wyznaczany przez komendanta, przy którym działa dana komisja dyscyplinarna. Rzecznik jest więc organem administracji, który został powołany do zbadania zarzutów wobec strażaka i ewentualnego wniesienia oskarżenia do odpowiedniej komisji dyscyplinarnej. Rzecznik dyscyplinarny działa tu jako organ administracji państwowej i nie jest stroną w postępowaniu administracyjnym, gdyż wynik postępowania administracyjnego nie wpływa bezpośrednio na jego prawa i obowiązki, a nadto może on na podstawie art. 124n ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. podejmować decyzje procesowe. Ustawa daje mu, co prawda uprawnienie do wniesienia środka odwoławczego od orzeczenia komisji dyscyplinarnej orzekającej w pierwszej instancji, ale art. 124j ustawy o Państwowej Straży Pożarnej wskazuje, że tylko strona może wnieść skargę do sądu administracyjnego. Przepis ten wyklucza więc rzecznika dyscyplinarnego ze zbioru podmiotów, którym służy prawo do wniesienia skargi na orzeczenie komisji dyscyplinarnej do sądu administracyjnego. Stroną w postępowaniu dyscyplinarnym jest obwiniony i tylko on może wnieść skargę. Z analizy wymienionego już art. 124j ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. wynika, że w przypadku rzecznika dyscyplinarnego nie zachodzi także przesłanka określona w art. 50 § 2 p.p.s.a., bowiem ustawa o Państwowej Straży Pożarnej ani inny akt prawny rangi ustawowej nie przewidują możliwości wniesienia przez rzecznika dyscyplinarnego skargi do sądu administracyjnego.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.