Postanowienie z dnia 1975-04-29 sygn. II CZ 61/75

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 61/75

Postanowienie z dnia 29 kwietnia 1975 r.

Gdy złożenie przez cudzoziemca, uprawnionego do starania się o uzyskanie zwolnienia od kosztów, zaświadczenia władzy administracyjnej jest z przyczyn obiektywnych niemożliwe, sąd obowiązany jest oprzeć się na innych dowodach dostatecznie wiarygodnych i pozwalających na ocenę stosunków majątkowych wnioskodawcy. Takim dowodem może być w szczególności zaświadczenie pracodawcy stwierdzające rodzaj wykonywanej pracy i wysokość zarobków wnioskodawcy.

Przewodniczący: sędzia F. Wesely. Sędziowie: Z. Masłowski (sprawozdawca), Z. Trybulski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Giana Franco G. przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewódzka Komenda Milicji Obywatelskiej w W. o 63.379 zł, na skutek zażalenia powoda na postanowienie Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 19 lutego 1975 r.

zmienił zaskarżone postanowienie i zwolnił powoda od ponoszenia połowy kosztów sądowych; poza tym zażalenie oddalił.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Wojewódzki oddalił wniosek powoda o zwolnienie go od kosztów sądowych, przytaczając w uzasadnieniu, że powód, który jest obywatelem włoskim zamieszkałym we Włoszech, nie złożył mimo wezwania zaświadczenia o stanie rodzinnym, majątkowym i o dochodach, wydanym przez organ administracji swego Państwa, jak tego wymaga § 38 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 25 maja 1970 r., ze złożonego natomiast oświadczenia pełnomocnika powoda wynika, że władze administracyjne Włoch nie wydają swym obywatelom zaświadczeń o ich stanie majątkowym. W tych warunkach Sąd uznał, że powód nie uczynił zadość wezwaniu i z tej przyczyny wniosek oddalił.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

Stanowisko Sądu Wojewódzkiego, który odmowę zwolnienia powoda od kosztów uzasadnia tym, że władze włoskie nie wydają zaświadczeń o stanie majątkowym, jest błędne, prowadziłoby bowiem do tego, że żaden obywatel włoski, nie mieszkający w Polsce, a prowadzący sprawę przed polskim sądem, nie mógłby nigdy uzyskać zwolnienia od kosztów sądowych. Stanowiłoby to dyskryminację obywateli obcego państwa niedopuszczalną w świetle przepisu art. 1129 § 1 k.p.c., który normuje kwestię zwolnienia cudzoziemców od kosztów sądowych opierając się na zasadzie wzajemności.

W przypadku zatem, gdy złożenie przez cudzoziemca, uprawnionego do starania się o uzyskanie zwolnienia od kosztów, zaświadczenia władzy administracyjnej jest z przyczyn obiektywnych niemożliwe, sąd obowiązany jest oprzeć się na innych dowodach dostatecznie wiarygodnych i pozwalających na ocenę stosunków majątkowych wnioskodawcy. Takim dowodem może być w szczególności zaświadczenie pracodawcy stwierdzające rodzaj wykonywanej pracy i wysokość zarobków wnioskodawcy.

W sprawie rozpoznawanej Sąd Wojewódzki nie miał na uwadze, że powód złożył zaświadczenie organu do spraw personalnych firmy "Fiat" z dnia 29.I.1975 r., stwierdzające, że powód pracuje w tej firmie w charakterze urzędnika i pobory jego wynoszą 188.191 L. oraz dodatek rodzinny na żonę. Tak nisko płatna praca czyni prawdopodobnym i wiarygodnym pisemne oświadczenie powoda złożone do akt, że nie posiada on majątku i utrzymuje siebie i żonę z wynagrodzenia za pracę.

Oceniając na podstawie tego materiału stan majątkowy powoda, Sąd Najwyższy uznał, że obciążenie go kwotą opłat sądowych, przekraczających wysokość jednomiesięcznych poborów, stanowiłoby zbyt wielki uszczerbek utrzymania rodziny, nie stanowiłoby natomiast takiego uszczerbku pokrycia połowy należnych opłat. Z tych przyczyn Sąd Najwyższy, uwzględniając zażalenie częściowo, z mocy art. 397 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

OSNC 1976 r., Nr 6, poz. 131