Wyrok z dnia 2007-04-04 sygn. VII SA/Wa 1423/06

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Więch-Baranowska, , Sędzia WSA Mirosława Kowalska (spr.), Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Protokolant Monika Sosna-Parcheta, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2007 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2006 r. znak: [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę skargę oddala.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 206r., znak: [...] Wojewoda [...] , działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. nr 98, poz. 1071), po rozpatrzeniu odwołania Wspólnoty Mieszkaniowej [...], Wspólnoty Mieszkaniowej [...], oraz właściciela oficyny [...], od decyzji nr [...]z dnia [...] lutego 2006r. wydanej z upoważnienia Prezydenta [...], zatwierdzającej projekt budowlany i pozwalającej [...] Sp. z o.o. na budowę budynku biurowo - usługowego z garażem podziemnym na terenie działki nr ew. [...]z obrębu [...]u zbiegu ul. W. i M. (R.) w [...] - utrzymał w moc w/w decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Wojewoda [...] wskazał, że decyzja nr [...]z dnia [...] lutego 2006r. wydana z upoważnienia Prezydenta [...], została podjęta zgodnie z obowiązującymi przepisami zarówno prawa materialnego jak i procesowego. W postępowaniu na etapie wydawania decyzji o pozwoleniu na budowę przed organem I instancji , brały udział wszystkie strony tego postępowania, a inwestor spełnił warunki określone w ustawie z dnia 7 lipca 1994r. Załączony do wniosku projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Dzielnicy [...] zatwierdzonego uchwałą Rady Dzielnicy [...] nr [...], w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu stacji [...], a także przepisami w tym techniczno - budowlanymi. Ponadto inwestor przedstawił oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...],[...], z dnia [...] listopada 2004r. - wyrażającą zgodę na odstępstwo w zakresie wysokości do 2,80m, pomieszczeń biurowych w projektowanym budynku.

Przedstawiona dokumentacja spełnia również wymagania art. 34 ust 1, 2, 3, oraz art. 35 ust. 1 w/w ustawy Prawo budowlane. Projekt budowlany jest kompletny i został wykonany przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane. Został wykonany zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego ( Dz. U. z 2003r. nr 120, poz. 1133 ). Inwestor posiada stosowne uzgodnienia i opinie m. in.: decyzję [...] z dnia [...] marca 2005r. ZDM, pozwalającą na budowę drogi dojazdowej do projektowanego budynku na działce nr ew. [...] w liniach rozgraniczających ul. M. Inwestor posiada również zapewnienia przyłączenia do sieci i zapewnienia dostaw: energii, ciepła wody i ścieków.

Wojewoda [...], odnosząc się do zarzutów odwołujących się stwierdził, że niepotwierdzone są zastrzeżenia dotyczące wysokości zabudowy. Budynek objęty projektem budowlanym posiada wysokość oraz ilość kondygnacji zgodną z zapisami w/w obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z definicją planu miejscowego przez maksymalną (minimalną) wysokości zabudowy - należy rozumieć "nieprzekraczalny wymiar pionowy (w metrach) mierzony od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku, nie będącym wyłącznie wejściem do pomieszczeń gospodarczych i technicznych, do górnej najwyższej krawędzi dachu". Natomiast maksymalna wysokość budynku, dopuszczalna przez plan miejscowy, to 25m. Z projektu budowlanego wynika natomiast, iż wysokość budynku, mierzona zgodnie z w/w przytoczoną definicją, czyli do górnej najwyższej krawędzi dachu, dodatkowo z attyką wynosi 23,98m

Zdaniem Wojewody [...] niezasadny jest zarzut skarżących, że w projekcie na elewacji rzędna przykrycia dachów szybów technicznych jest opisana jako 26,14, czyli przekracza wartość dopuszczaną przez plan. Zgodnie z § 6 w/w Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ) , osłony urządzeń technicznych umiejscowione na dachu budynku nie zaliczają się do wysokości budynków. Niezgodne z prawdą jest również twierdzenie, iż definicja planu odnośnie tej kwestii jest jeszcze bardziej restrykcyjna, ponieważ w omawianej definicji nie ma odniesienia do niniejszej kwestii.

Wojewoda [...] wskazał ponadto, że zgodnie z zapisami planu miejscowego maksymalna wysokość dominanty wysokościowej może wynosić do 60m, natomiast z projektu budowlanego wynika, iż w najwyższym punkcie budynek ma wysokość 56,48m. Z planu miejscowego nie wynika natomiast określenie wielkość projektowanej dominanty. Plan ustala wyłącznie " ...lokalizację dominanty wysokościowej na narożniku działki u zbiegu ulic M., i AL A.", która została zachowana. Ponadto zachowana został wymagana intensywność zabudowy, czyli 5,58. Została zachowana. wymagana ilość kondygnacji dominanty, czyli 15 - przez kondygnację nie uznaje się bowiem nadbudówek nad dachem takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna.

Zdaniem Wojewody [...] nie poparty żadnymi dowodami jest również zarzut zmierzający do wykazania, iż zaprojektowane pomieszczenia nie mieszczą się w definicji antresoli. Zgodnie z § 3 pkt 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ) , przez antresole rozumie się " górną część kondygnacji lub pomieszczenia, znajdującą się nad przedzielającym ją stropem pośrednim o powierzchni mniejszej od powierzchni tej kondygnacji lub pomieszczenia, nie zamkniętą przegrodami budowlanymi od strony wnętrza z którego jest wydzielona". Z projektu budowlanego wynika, iż zaprojektowana antresola spełnia wszystkie warunki, natomiast w/w rozporządzenie nie określa wysokości antresoli, oraz pomieszczeń na niej wydzielonych.

Odnosząc się do zarzut odwołujących się dotyczącego warunku zawartego w planie miejscowym tj. dobudowy do południowej ślepej ściany budynku przy ul. M., Wojewoda [...] stwierdził, że układ przestrzenny ulicy M. znajduje się w rejestrze zabytków, organ wystąpił do Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków o zajęcie stanowiska odnośnie zastosowanego w projekcie budowlanym rozwiązania pierzei tej ulicy. Decyzją nr [...]z dnia [...] lipca 2005r. Wojewódzki Konserwator Zabytków zezwolił pod względem konserwatorskim na budowę przedmiotowej inwestycji, zgodnie z przedstawionym projektem budowlanym. W uzasadnieniu wskazano, iż zaproponowane rozwiązanie w formie samonośnego ekranu szklanego od strony ul. M., pozwala inwestorowi spełnić warunek wynikający z ustaleń planu oraz analizy zacienienia, oraz warunków konserwatorskich odnośnie zachowania ciągłej linii zabudowy. Powyższe stanowisko podtrzymał również Minister Kultury w decyzji z dnia [...] września 2005r., znak: [...].

Co do twierdzenia, iż w omawianej sprawie istnieje nieodpowiednie usytuowanie budynków z uwagi na bezpieczeństwo przeciwpożarowe, Wojewoda [...] wskazał, iż przedmiotowy projekt został uzgodniony z rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych. Ponadto zgodnie z art. 20 ust. 1 w/w ustawy Prawo budowlane projektant, oraz sprawdzający, do projektu budowlanego dołączył oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.

Zdaniem Wojewody [...] bezpodstawny jest również zarzut odnośnie zacieniania. Z dołączonej do akt sprawy analizy przesłaniania i zacieniania budynków sąsiednich wynika, iż zachowany został warunek doświetlenia światłem dziennym co najmniej l,5h dziennie. Spełniony więc został warunek wynikający z § 60 ust. 2 w/w rozporządzenia, ponieważ nie ulega wątpliwości, iż omawiana nieruchomość położona jest na terenie zabudowy śródmiejskiej. Zgodnie z §60 ust. 2 "W mieszkaniu wielopokojowym dopuszcza się ograniczenie wymagania określonego w ust. 1 co najmniej do jednego pokoju, przy czym w śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia do 1,5 godziny, a w odniesieniu do mieszkania jednopokojowego w takiej zabudowie nie określa się wymaganego czasu nasłonecznienia". W planie miejscowym zawarto zapis, iż konieczne jest zachowanie ciągłości pierzei ul. M., zatem przedmiotowa inwestycja stanowi zabudowę śródmiejska uzupełniającą.

Skargę, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, na powyższą decyzję Wojewody [...], wniosła Wspólnota Mieszkaniowa [...] w [...].

Skarżąca wskazała , że organ I instancji niezgodnie z prawem wszczął postępowanie z pominięciem ustalenia wszystkich stron postępowania, tj. pozostajacych w obszarze oddziaływania obiektu. Zdaniem skarżącej Wspólnoty projekt zakłada realizację dominanty, która ogranicza nasłonecznienie budynków zlokalizowanych w [...] przy ul. P., J., J., M., M., M., M., M., AL A., AL A., AL A., AL U., AL U., M., M., M. Za stronę w postępowaniu powinno zostać uznane również [...], bo "obiekt trwale zmienia układ instalacji napowietrzających".

Skarżąca Wspólnota podniosła, że projekt w sposób rażący narusza dwa podstawowe warunki planu, który ogranicza wysokość dominanty do [...] kondygnacji, bowiem zakłada realizację obiektu o 2 kondygnacje wyższą. Niezgodne z prawem jest uznanie poziomu [...] oraz v za antresole kondygnacji niższych. Projekt zakłada bowiem wydzielenie przegrodami budowlanymi od strony wnętrza następujące pomieszczenia: [...].

Zdaniem skarżącej projekt nie spełnia wymogów planu miejscowego w części niższej budynku przekraczając dopuszczalną wysokość określoną na poziomie 25m. Rzut dachu jednoznacznie ukazuje, iż część budynku zostanie wyniesiona ponad powyżej określonego limitu. Powołanie się przez organ na §6 w/w rozporządzenia jest bezzasadny , gdyż definicja w Planie Miejscowym nie uzależnia określenia wysokości budynku od funkcji pomieszczeń znajdujących się pod najwyżej usytuowanym dachem.

Projekt nie spełnia wymogów planu miejscowego dotyczącego dobudowy do południowej ściany budynku M. Rysunek planu przestrzennego wskazuje obowiązek postawienia budynku wzdłuż obowiązującej linii zabudowy ciągłej. Dodatkowo plan nakazuje, aby w spornym miejscu usytuować budynek tworzący pierzeję usługową. Zgodnie z §5 Planu Miejscowego obowiązującą Iinię zabudowy ciągłej wyznaczają "linie usytuowania zewnętrznej, najbliższej w stosunku do ulicy ściany budynku...". Zaproponowany w projekcie szklany ekran nie można zaś w żaden sposób uznać za budynek tworzący pierzeję usługową.

Skarżąca Wspólnota stwierdziła , że projektowany obiekt narusza w sposób rażący przepisy zawarte w §60 w/w Rozporządzenia Ministra Infrastruktury nakazującego zapewnienia czasu nasłonecznienia pokoi mieszkalnych. Projektowany budynek jest budynkiem wolnostojącym, nie można go uznać za zabudowę uzupełniającą. Ponadto odniesienie powyższego do budynków istniejących jest zdecydowanie naruszeniem prawa ,gdyż nie można ich uznać za budynki uzupełniające w myśl §60 ust 2 w/w Rozporządzenia. Projektowany obiekt nie spełnia wymogu zabudowy uzupełniającej, nie wypełniając wymogu usytuowania budynku bezpośrednio przy południowej ścianie budynku ul. M.

Skarżąca podniosła też, że projektowany obiekt narusza przepisy dotyczące bezpieczeństwa pożarowego. Dach budynku J. jest dachem palnym, natomiast elewacja północna projektowanego budynku posiada klasę odporności E wyłącznie w pasach między okiennych o wysokości 55cm.

Usytuowanie przeszklonej elewacji budynku w ostrej granicy z działką nr [...] jest naruszeniem §12 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. )

Projekt nie posiada uzgodnienia z Konserwatorem Zabytków. Dołączona do projektu decyzja Konserwatora Wojewódzkiego odnosi się wyłącznie do szklanej atrapy budynku. Nie są uzgodnione pozostałe aspekty zagospodarowania działki położonej na terenie założenia urbanistycznego Osi S., wpisanej do rejestru zabytków pod numerem [...]. Do projektu dołączone zostało uzgodnienie z Zespołem Uzgadniania Dokumentacji Projektowej, które w wyniku zamieniania dokumentów obecnie dotyczy już innego projektu. Ostateczny projekt w stosunku do uzgodnienia posiada inny obrys budynku oraz inne zagospodarowanie terenu; zostały zmienione przebiegi dróg, chodników dojazdów, nasadzeń i zabudowy.

W ocenie skarżącej Wspólnoty uzasadnienie, jakie zostało " dopisane do decyzji" jest naruszeniem podstawowych przepisów Kodeksu Postępowania Administracyjnego (art,6, art.7, art.8) oraz art. 35. 1.2 ustawy Prawa Budowlanego. Naruszono też zasadę postępowania administracyjnego, zgodnie z którą każdym stadium postępowania organ administracji publicznej obowiązany jest umożliwić stronie przeglądanie akt sprawy oraz sporządzanie z nich notatek i odpisów. W trakcie postępowania część akt sprawy przestała być udostępniana, w zamian przedstawiane były nowe dokumenty, antydatowane zarówno przez projektanta jak i rzeczoznawców uzgadniających projekt. W efekcie obecny projekt został zamieniony w stosunku do pierwotnego w sposób istotny, w zakresie zdefiniowanym w ustawie Prawo Budowlane - art. 35 a.

Skarżąca Wspólnot stwierdziła też, że decyzja organu pierwszej instancji została podpisana przez osobę nie posiadającą należytych uprawnień. Wraz ze zrzeczeniem się przez Pana Prezydenta RP [...] mandatu Prezydenta [...] -pełnomocnictwo osoby podpisującej decyzję "z upoważnienia Prezydenta [...]" wygasło w dniu [...] grudnia 2005 r., M. K. został wyznaczony do pełnienia funkcji Prezydenta [...] w dniu [...] lutego 2006 r., zatem decyzji a organu pierwszej instancji jest nieważna ,nie pochodzi od organu administracji publicznej.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje .

Zgodnie z dyspozycją art.1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych(Dz.U.nr153,poz.1269 ) sądowa kontrola działalności administracji publicznej sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Zdaniem Sądu zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji nie można postawić zarzutu naruszenia prawa, które miałoby skutkować jej uchylenie.

Sąd podziela argumentację Wojewody [...], że projekt budowlany jest zgodny z ustaleniami Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Dzielnicy [...] zatwierdzonego uchwałą Rady Dzielnicy [...] nr [...], w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu stacji [...], a także przepisami w tym techniczno - budowlanymi. Inwestor przedstawił oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Posiada również decyzję [...] z dnia [...] listopada 2004r. Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...], wyrażającą zgodę na odstępstwo w zakresie wysokości do 2,80m, pomieszczeń biurowych w projektowanym budynku. Projekt budowlany jest kompletny i został wykonany przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane. Został wykonany zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego ( Dz. U. z 2003r. nr 120, poz. 1133 ). Inwestor posiada stosowne uzgodnienia i opinie m. in.: decyzję [...] z dnia [...] marca 2005r. ZDM, pozwalającą na budowę drogi dojazdowej do projektowanego budynku na działce nr ew. [...] w liniach rozgraniczających ul. M. Inwestor posiada również zapewnienia przyłączenia do sieci i zapewnienia dostaw: energii, ciepła wody i ścieków.

W ocenie Sądu, Wojewoda [...] miał podstawę by przyjąć, że inwestor wypełnił wymogi opisane w przepisie art. 35 ustawy Prawo budowlane . Wskazać trzeba, że w świetle przepisu art. 35.4 ustawy Prawo budowlane w razie spełnienia wymagań określonych w ust. 1oraz w art. 32 ust.4 właściwy organ nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę.

Zdaniem Sądu, bezzasadne są argumenty skarżącej Wspólnoty przedstawione w skardze do tutejszego Sądu.

I tak nie ma racji skarżąca, że w niniejszej sprawie prowadzono postępowanie bez udziału wszystkich stron postępowania .

Zgodnie z przepisem art.28 ustawy Prawo budowlane stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu. Przepis ten ogranicza krąg uczestników postępowania o wydanie pozwolenia na budowę i stanowi lex specialis przepisu art. 28 kpa.

Rozważając problem, jak określać stronę w postępowaniu o pozwolenie na budowę, należy mieć na uwadze przepis art. 3 pkt 20 ustawy Prawo budowlane. Wskazuje on, że zamiarem ustawodawcy, było aby w postępowaniu tym brały udział wyłącznie te podmioty, które w związku z dopuszczaną pozwoleniem na budowę inwestycją, doznają ograniczenia w zagospodarowaniu nieruchomości, a zatem tylko te, których interes prawny będzie naruszony przez budowę nowego obiektu.

Za obszar oddziaływania obiektu należy uznać obszar określany dla projektowanego obiektu budowlanego w chwili wszczęcia postępowania w sprawie pozwolenia na budowę tego obiektu, na podstawie jego rodzaju i charakterystyki. Do organów administracji architektoniczno-budowlanej należy w każdym przypadku zakreślenie tego obszaru i wskazanie stron tego postępowania. Właściciele, użytkownicy wieczyści i zarządcy nieruchomości sąsiadujących z projektowaną budową, aby uzyskać status strony w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę, muszą wskazać konkretny przepis, przewidujący w konkretnej sytuacji ograniczenie w swobodnym korzystaniu z ich nieruchomości, wprowadzone ze względu na powstanie określonego obiektu budowlanego.

W decyzji organu pierwszej instancji , nie określono wprost obszar oddziaływania obiekt, o którym mowa w art. 28 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane, przez podanie, które nieruchomości obejmuje, tak jak wskazuje to wzór decyzji pozwolenia na budowę opisany w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 23 czerwca 2003 r., w sprawie wzorów: wniosku o pozwolenie na budowę, oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane i decyzji o pozwoleniu na budowę (Dz. Umarca120.1127).

Zdaniem Sądu powyższe, stanowi uchybienie, które jednak nie miało wpływu na wynik postępowania. Wskazać należy bowiem, że organ wydający decyzję pozwolenia na budowę prawidłowo określił krąg stron postępowania . Wykazał, w jakim zakresie przedmiotowa inwestycja oddziaływuje na sąsiednie nieruchomości. Przesłanką, kształtującą przymiot stron, było oddziaływanie przedmiotowej inwestycji w zakresie dostępu do nasłonecznienia, pomieszczeń sąsiednich budynków.

Zdaniem Sądu w niniejszym postępowaniu wykazano, że projektowany obiekt nie narusza w odniesieniu do nieruchomości sąsiednich warunków w zakresie dostępu pomieszczeń do nasłonecznienia -w/g normy przepisu §60 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ).

Nie można podzielić stanowiska Wspólnoty, w myśl, którego: projektowany budynek jest budynkiem wolnostojącym, nie można go uznać za zabudowę uzupełniającą, a ponadto uznanie takie pozwoliłoby ograniczyć wymagany czas nasłonecznienia do 1,5 godziny jednak tylko i wyłącznie w stosunku do zabudowy uzupełniającej, czyli nowo budowane, a nie istniejącej.

Zgodnie z §60 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ) "W mieszkaniu wielopokojowym dopuszcza się ograniczenie wymagania określonego w ust. 1 co najmniej do jednego pokoju, przy czym w śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej dopuszcza się ograniczenie wymaganego czasu nasłonecznienia do 1,5 godziny, a w odniesieniu do mieszkania jednopokojowego w takiej zabudowie nie określa się wymaganego czasu nasłonecznienia".

Z dołączonej do akt sprawy analizy przesłonienia i zacieniania budynków sąsiednich wynika, iż zachowany został warunek doświetlenia światłem dziennym co najmniej 1,5h dziennie. Spełniony więc został warunek wynikający z § 60 ust. 2 w/w rozporządzenia, ponieważ nie ulega wątpliwości, iż omawiana nieruchomość położona jest na terenie zabudowy śródmiejskiej uzupełniającej.

Przepis § 60 w/w rozporządzenia mówi o śródmiejskiej zabudowie uzupełniającej. Prawo budowlane nie definiuje tego pojęcia w sposób szczególny. Nie może jednak budzić wątpliwości to , że przedmiotowa inwestycja temu pojęci odpowiada, gdy zważyć na jej lokalizację w centrum miasta, pośród okalających ją budynków. Dodatkowo, jak zasadnie wskazał Wojewoda wymóg zachowanie ciągłości pierzei ul. M., świadczy o charakterze przedmiotowej lokalizacji jako zabudowy śródmiejskiej uzupełniającej.

Błędna jest też argumentacja Wspólnoty, że ograniczenia §60 miałby zastosowanie wyłącznie do zabudowy uzupełniającej ale nowej, a nie już istniejącej. Ustawodawca wprowadza bowiem inne kryteria dla zabudowy w ogóle i w odniesieniu do śródmiejskiej zabudowy uzupełniającej . W przypadku tej ostatniej nie rozróżnia w/w warunków zabudowy istniejącej i nowopowstającej.

Zdaniem Sądu decyzja pozwolenia na budowę dopuściła do realizacji inwestycję , która jest zgodna z ustaleniami Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Dzielnicy [...] zatwierdzonego uchwałą Rady Dzielnicy [...] nr [...], w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego rejonu stacji [...].

Budynek objęty projektem budowlanym posiada wysokość oraz ilość kondygnacji zgodną z zapisami w/w obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Maksymalna wysokość budynku dopuszczalna przez plan miejscowy, to 25m. Z projektu budowlanego wynika natomiast, iż wysokość budynku, mierzona zgodnie z definicją "od poziomu terenu przy najniżej położonym wejściu do budynku, nie będącym wyłącznie wejściem do pomieszczeń gospodarczych i technicznych, do górnej najwyższej krawędzi dachu" , czyli do górnej najwyższej krawędzi dachu, dodatkowo z attyką wynosi 23,98m .

Słusznie Wojewoda [...] uznał za niezasadny zarzut skarżącej, że w projekcie na elewacji rzędna przykrycia dachów szybów technicznych jest opisana jako 26,14, czyli przekracza wartość dopuszczaną przez plan. Zgodnie z § 6 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ) - osłony urządzeń technicznych umiejscowione na dachu budynku nie zaliczają się do wysokości budynków. Definicja planu odnośnie tej kwestii, nie zawiera odmiennej regulacji.

Wbrew twierdzeniom Wspólnoty, wysokość dominaty odpowiada zapisom planu miejscowego. Wskazuje on maksymalną wysokość dominanty wysokościowej do 60m, natomiast z projektu budowlanego wynika, iż w najwyższym punkcie budynek ma wysokość 56,48m. Plan miejscowy nie określa wielkość projektowanej dominanty - ustala wyłącznie " ...lokalizację dominanty wysokościowej na narożniku działki u zbiegu ulic M., i AL A.", która została zachowana. Ponadto zachowana został wymagana intensywność zabudowy, czyli 5,58.

Odnosząc się do zarzutu skarżącej Wspólnoty, w zakresie naruszenia opisanej w planie dopuszczalnej liczby kondygnacji wskazać należy, że zarzut ten nie znajduje potwierdzenia przedmiotowym projekcie.

Zgodnie z przepisem §3 pkt 16 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ) przez kondygnacjię należy rozumieć poziomą nadziemną lub podziemną część budynku, zawartą między górną powierzchnią stropu lub warstwy wyrównawczej na gruncie a górną powierzchnią stropu lub stropodachu znajdującego się nad tą częścią, w tym poddasze z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi oraz poziomą część budynku stanowiącą przestrzeń na urządzenia techniczne, mającą wysokość w świetle nie mniej niż 2,0 m, z wyjątkiem nadbudówek ponad dachem, takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna, klimatyzacyjna lub kotłownia gazowa.

Dopuszczalna liczba pięter dominaty została zachowana. Dominata ma 15 pięter. Jak wynika z wyżej przywołanego przepisu § 3 pkt,16 przez kondygnację nie uznaje się nadbudówek nad dachem takich jak maszynownia dźwigu, centrala wentylacyjna.

Nie można podzielić stanowiska skarżącej Wspólnoty co do tego, że antresole stanowią faktycznie dodatkowe piętra.

Zgodnie z § 3 pkt 19 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.nr 75 poz. 690 z póżn. zm. ) przez antresole rozumie się " górną część kondygnacji lub pomieszczenia, znajdującą się nad przedzielającym ją stropem pośrednim o powierzchni mniejszej od powierzchni tej kondygnacji lub pomieszczenia, nie zamkniętą przegrodami budowlanymi od strony wnętrza z którego jest wydzielona".

Zdaniem Sądu z projektu budowlanego wynika, iż zaprojektowana antresola spełnia wszystkie w/w warunki. W świetle w/w rozporządznia nie ma regulacji co do wysokości antresoli, nie ma też zakazu wydzielania pomieszczeń na antresoli. Dodatkowo wskazać można, że np. w Rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. (Dz. U. 03.169.1650) w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy w §20. 1.3.2 mówi się o pomieszczeniach usytuowanych na antresoli. Antresola nie jest definiowana , bowiem jako wolna przestrzeń, na której nie mogą być wyodrębnione pomieszczenia. W przedmiotowym projekcie antresola zachowała wolną przestrzeń od strony wnętrz , z którego została wydzielona. Wskazane przez skarżącą Wspólnotę pomieszczenia na antresoli to pomieszczenia przeznaczone na montaż wind, pomieszczenia gospodarcze, wc, przestrzeń klatki schodowej - ich usytuowanie nie zakłóca charakteru antresoli w świetle wyżej opisanej definicji.

W ocenie Sądu jako błędny , uznać należy też pogląd skarżącej Wspólnoty , zgodnie z którym projekt nie posiada uzgodnienia z konserwatorem zabytków.

Plan miejscowy zawiera wymóg dobudowy przedmiotowego budynku do południowej ślepej ściany budynku przy ul. M.. Układ przestrzenny ulicy M. j znajduje się w rejestrze zabytków. Decyzją nr [...], z dnia [...] lipca 2005r. Wojewódzki Konserwator Zabytków, zezwolił pod względem konserwatorskim na budowę przedmiotowej inwestycji, zgodnie z przedstawionym projektem budowlanym. Powyższe stanowisko podtrzymał również Minister Kultury w decyzji z dnia [...] września 2005r., znak: [...]).

Zdaniem Sądu rozwiązanie w formie samonośnego ekranu szklanego od strony ul. M., zaakceptowane w w/w decyzji Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pozwala inwestorowi spełnić warunek wynikający z ustaleń planu oraz warunków konserwatorskich odnośnie zachowania ciągłej linii zabudowy. Dodatkowo wskazać należy, że takie rozwiązanie architektoniczne jest tym bardziej zasadne, że plan nie uwzględnia faktu , że południowa ściana budynku przy ul. M. nie jest "ślepa". Zwrócił na to uwagę Minister Kultury, w uzasadnieniu decyzji nr [...]z dnia [...] lipca 2005r.

Odnosząc się do stanowiska skarżącej Wspólnoty , iż w omawianej sprawie istnieje nieodpowiednie usytuowanie budynków z uwagi na bezpieczeństwo przeciwpożarowe, stwierdzić należy, że jest to pogląd bezzasadny.

Przedmiotowy projekt został uzgodniony z rzeczoznawcą do spraw zabezpieczeń przeciwpożarowych. Ponadto zgodnie z art. 20 ust. 1 w/w ustawy Prawo budowlane projektant, oraz sprawdzający, do projektu budowlanego dołączył oświadczenie o sporządzeniu projektu budowlanego, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej.

W ocenie Sądu, wbrew twierdzeniom skarżącej Wspólnoty przedmiotowy projekt architektoniczny odpowiada rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz. U. 03.120.1133 ).

W toku postępowania przed organ pierwszej instancji miały miejsce zmiany w projekcie. Wynikały one z nałożenia na inwestora obowiązków, opisanych postanowieniem organu pierwszej instancji z dnia [...] kwietnia 2005r., nr [...], które wydano w trybie art. 35.3 ustawy Prawo budowlane, a także z uwzględnienia w toku tego postępowania uwag stron, w tym skarżącej Wspólnoty. Korekty dotyczyły w szczególności uzupełnienia projektu architektoniczno budowlanego w części rysunkowej, zmniejszenia bryły budynku , obniżenia wysokości dominaty, odsunięcia obiektu od istniejących budynków na sąsiednich działkach.

Zdaniem Sądu bezzasadne jest też twierdzenie skarżącej Wspólnoty, że do projektu dołączone zostało uzgodnienie z Zespołem Uzgodnienia Dokumentacji Projektowej , która w związku że zmianami w projekcie dotyczy innego projektu.

Wskazać należy, że Opinia nr [...] Zespołu Uzgodnienia Dokumentacji Projektowej Sieci Uzbrojenia Terenu Urzędu [...] miała określony przedmiot uzgodnienia - " plan zagospodarowania terenu: wjazd do garażu podziemnego, przebudowa sieci cieplnej, wodociągu sieci kanalizacyjnej , kabli energetycznych nn." W w/w opinii wskazano, że usytuowanie obiektu kubaturowego nie podlega uzgodnieniu w zespole.

Sąd nie podziela wreszcie stanowiska skarżącej Wspólnoty , że decyzja organu pierwszej instancji została podpisana przez osobę nie posiadającą należytych uprawnień, bowiem wraz ze zrzeczeniem się przez Pana Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego mandatu Prezydenta [...] -pełnomocnictwo osoby podpisującej decyzję "z upoważnienia Prezydenta [...]" wygasło w dniu [...] grudnia 2005 r. , zaś M. K. został wyznaczony do pełnienia funkcji Prezydenta ego postępowania. [...] w dniu [...] lutego 2006 r. zatem decyzja organu pierwszej instancji jest nieważna i nie pochodzi od organu administracji publicznej.

Wskazać należy, że ustalenie podmiotowości organów administracji publicznej wymaga uwzględnienia elementów właściwych dla tego postępowania.

Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153 poz.1270 ze zm. ) w art. 32 - przyznaje zdolność prawną stronie przeciwnej wobec skarżącego - organowi, którego działalność lub bezczynność jest przedmiotem skargi.

Zdaniem Sądu w oparciu o rozwiązania prawa ustrojowego należy przyjąć , że wykonywanie administracji publicznej przypisane jest organom w ujęciu organizacyjno przedmiotowym. Oznacza to, że brak piastuna organu administracji publicznej nie pozbawia w postępowaniu sądowoadministracyjnym podmiotowości organu . Mimo, że skład personalny zmienia się , sam urząd trwa. Działanie piastuna jest działaniem organu administracji publicznej. Skoro piastun działa jako organ administracji publicznej, zatem do oceny prawidłowości jego działań zastosowanie mają przepisy prawa publicznego, a nie prawa cywilnego. Zatem według przepisów prawa publicznego tj. ustrojowego, materialnego, procesowego prawa administracyjnego ocenić można wyłącznie zdolność prawną organów administracji publicznej w postępowaniu sądowoadministracyjnym.

Sąd orzekł jak w sentencji w trybie art.151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz.U.153 poz. 1270 ze zm.) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.