Postanowienie z dnia 2007-10-19 sygn. II OZ 1036/07

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 19 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. M. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 15 czerwca 2007 r., sygn. akt II Sa/Wr 446/06 o odrzuceniu skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. akt II SA/Wr 446/06 oddalającego skargę Z. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odebrania [...] psów i odstawienia ich do schroniska dla zwierząt postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 19 grudnia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę Z. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. G. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odebrania [...] psów i odstawienia ich do schroniska dla zwierząt. Pismem z dnia 21 grudnia 2006 r. skarżący złożył wniosek o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku oraz o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od opłaty kancelaryjnej. Postanowieniem referendarza sądowego z dnia 22 stycznia 2007 r. przyznano skarżącemu prawo pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie z opłaty kancelaryjnej od wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku. Odpis wyroku doręczono skarżącemu w dniu 8 lutego 2007 r. W wyniku kolejnego wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy, postanowieniem referendarza sądowego z dnia 7 marca 2007 r. przyznano Z. M. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata z urzędu. Wyznaczony w dniu 16 kwietnia 2007 r. pełnomocnik z urzędu wniósł pismem z dnia 18 maja 2007 r. skargę kasacyjną wraz z wnioskiem o zwolnienie skarżącego od wpisu od skargi kasacyjnej.

Postanowieniem z dnia 15 czerwca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę kasacyjną od wyroku tego Sądu z dnia 19 grudnia 2006 r. wskazując w uzasadnieniu, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej od tego wyroku upłynął z dniem 12 marca 2007 r., zgodnie z art. 177 §1 w zw. z art. 83 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., tymczasem skarga kasacyjna została wniesiona w dniu 18 maja 2007 r. (data stempla pocztowego). W ocenie Sądu niemożność zachowania ustawowego terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym przez wyznaczonego po upływie terminu pełnomocnika stanowi jedynie okoliczność umożliwiającą skorzystanie z przewidzianego w art. 86 § 1 p.p.s.a. uprawnienia, nie może powodować przedłużenia ustawowego terminu, dla którego ustawodawca nie przewidział żadnych wyjątków. Pełnomocnik skarżącego nie skorzystał z uprawnienia przewidzianego w powołanym przepisie i nie złożył prośby o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Sąd nie podzielił poglądu przytoczonego w skardze kasacyjnej na okoliczność zachowania terminu, jaki wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 15 kwietnia 2005 r. w sprawie o sygn. akt II OZ 253/05.

Postanowieniem z dnia 12 lipca 2007 r. referendarz sądowy zwolnił skarżącego od kosztów postępowania w niniejszej sprawie.

W dniu 23 lipca 2007 r. (data stempla pocztowego) do Sądu wpłynęło zażalenie sporządzone przez pełnomocnika skarżącego, w którym zarzucono naruszenie art. 177 § 1 p.p.s.a. przez jego błędną interpretację skutkującą bezpodstawnym ograniczeniem prawa skarżącego do sądu i nieuzasadnioną dyskryminacją jako korzystającego z prawa pomocy. W uzasadnieniu zażalenia pełnomocnik skarżącego stwierdził, że Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 15 kwietnia 2005 r. uznał, iż termin do wniesienia skargi powinien biec od dnia, w którym pełnomocnik ustanowiony z urzędu powziął wiadomość o wyznaczeniu go przez właściwy organ samorządu zawodowego do reprezentowania oznaczonej osoby w konkretnej sprawie, a konieczność skorzystania przez stronę wnoszącą skargę kasacyjną z prawa pomocy w postaci ustanowienia pełnomocnika urzędu nie może stawiać tej strony w sytuacji gorszej od osoby, która z tego prawa nie korzysta i może wnieść skargę bez przeszkód w ustawowym terminie. Do zażalenia dołączono wniosek o przyznanie prawa pomocy. Postanowieniem z dnia 30 lipca 2007 r. referendarz sądowy umorzył postępowanie w zakresie wniosku o przyznanie prawa pomocy, które było bezprzedmiotowe z uwagi na przyznanie skarżącemu zwolnienia od kosztów sądowych w niniejszym postępowaniu postanowieniem referendarza z dnia 12 lipca 2007 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, ponieważ zaskarżone orzeczenie odpowiada prawu.

Stosownie do art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. Przepisy ustawy p.p.s.a. nie przewidują wyjątków w zakresie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, jedynie przepisy szczególne mogą przewidywać inne - krótsze terminy do wniesienia skargi kasacyjnej, np. w przypadku wniesienia skargi kasacyjnej na podstawie ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym (Dz. U. Nr 88, poz. 985).

Wystąpienie z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy w postaci ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika nie ma wpływu na bieg terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Termin ten jest bowiem terminem ustawowym, nie podlega więc skróceniu ani przedłużeniu, możliwe jest natomiast jego przywrócenie na zasadach ogólnych. Ustanowienie pełnomocnika po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej, bądź udzielenie pełnomocnictwa po tym terminie, mimo, że nastąpiło niezwłocznie po wyznaczeniu pełnomocnika przez właściwy organ samorządu zawodowego, może stanowić jedyne okoliczność uzasadniającą przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej. Na tym stanowisku stanął Sąd Najwyższy (post. z dnia 27 września 2001 r.,

II UZ 51/01, OSNP 2003/13/324), podobnie także wielokrotnie stwierdzał Naczelny Sąd Administracyjny (postanowienia w sprawach o sygn. akt II OZ 1266/06, II OZ 1267/06, II OZ 623/05, II OZ 235/07, II OZ 318/07, II OZ 488/07).

Nie można zatem zgodzić się z zarzutem skarżącego, iż skoro skarga kasacyjna została wniesiona przed upływem 30 dni licząc od dnia zawiadomienia przez Okręgową Radę Adwokacką o wyznaczeniu pełnomocnika z urzędu to został zachowany termin przewidziany w art. 177 § 1 p.p.s.a. Po upływie terminu, określonego w tym przepisie skuteczne wniesienie skargi kasacyjnej jest możliwe, jeżeli zostanie przywrócony termin do dokonania tej czynności. W sprawie niniejszej stosowny wniosek o przywrócenie terminu nie został wraz ze skargą kasacyjną złożony. Wojewódzki Sąd Administracyjny zobowiązany był więc do jej odrzucenia jako wniesionej po upływie terminu określonego w art. 177 § 1 p.p.s.a.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., orzekł, jak w sentencji postanowienia.