Wyrok z dnia 2008-03-21 sygn. IV SA/Wa 75/08

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Otylia Wierzbicka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Asesor WSA Marian Wolanin, Protokolant Dominik Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2008 roku sprawy ze skargi W. S. i M. K. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia (...) października 2007 r. nr (...) w przedmiocie zameldowania - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2007 r. nr [...] Wojewoda Mazowiecki po rozpatrzeniu odwołania W. S. od decyzji Prezydenta W. z dnia [...] września 2007 r., nr [...] orzekającej o uchyleniu czynności materialno - technicznej zameldowania na pobyt stały w lokalu [...] przy ul. [...] w W., utrzymał zaskarżoną decyzje w mocy.

Stan sprawy przedstawiał się następująco:

W dniu 24 lipca 2007 r. J. R. złożyła wniosek o wymeldowanie z pobytu stałego W. S. z lokalu [...] przy ul. [...] w W.

Decyzją z dnia [...] września 2007 r. wydaną na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.), Prezydent W. orzekł o uchyleniu zameldowania na pobyt stały W. S., dokonanego w dniu 22 czerwca 2007 r. w przedmiotowym lokalu.

W uzasadnieniu decyzji podał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego ustalono, że przedmiotowy lokal stanowi własność M. K., a mieszka w nim - na podstawie ważnej umowy najmu - J. R. Najemczyni podała, ze W. S. nie mieszka i nigdy nie mieszkała w lokalu nr [...] przy ul. [...], została zameldowana przez właściciela lokalu - M. K. w dniu 22 czerwca 2006 r. J. R. dowiedziała się o tym fakcie w dniu 14 lipca 2006 r., w dniu 24 lipca 2006 r. złożyła wniosek o wymeldowanie W. S., a następnie przekwalifikowała swój wniosek o wymeldowanie na wniosek o uchylenie zameldowania W. S.

W aktach sprawy znajduje się protokół przesłuchania przeprowadzonego w dniu 13 sierpnia 2007 r., zawierający oświadczenie W. S., że w przedmiotowym lokalu przy ul. [...] nie mieszka i nie mieszkała w dniu zameldowania. Ponadto oświadczyła m. in., że może kiedyś w tym lokalu zamieszka, jeżeli zostanie on wyremontowany przez właściciela. Strona podniosła, ze jest w 9 miesiącu ciąży, mieszka u znajomych w różnych miejscach, a stały meldunek jest jej potrzebny ze względu na jej stan, gdyż dziecko powinno być gdzieś zameldowane.

M. K. potwierdził, że jako właściciel przedmiotowego lokalu dokonał zameldowania W. S. mimo, że strona w lokalu tym nie zamieszkiwała. Następnie o tym fakcie powiadomił najemczynię - J. R.,

Sygn. akt IV SA/Wa 75/08

wyjaśniając jednocześnie, że wyżej wymieniona w rzeczywistości zamieszkiwać z nią nie będzie.

W tym stanie rzeczy Prezydent W. stwierdził, że zgłoszenie pobytu stałego W. S. w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. zostało przyjęte z naruszeniem art. 29 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Utrzymywanie zameldowania w danym lokalu bez zamieszkiwania w nim tworzy fikcję meldunkową niezgodną z obowiązującym prawem.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła W. S. podnosząc, iż zamierza zamieszkać w przedmiotowym lokalu. Poinformowała także, że właściciel lokalu M. K. wymówił J. R. najem spornego lokalu.

Wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] października 2007 r. Wojewoda Mazowiecki utrzymał w mocy decyzję organu I instancji o uchyleniu czynności materialno - technicznej zameldowania, nie stwierdzając podstaw do uchylenia lub zmiany rozstrzygnięcia Prezydenta W. Zebrany w toku postępowania materiał dowodowy nie wzbudził wątpliwości organu odwoławczego. Materiał ten potwierdza fakt niezamieszkiwania w momencie zameldowania przez W. S. w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. Brak spełnienia warunku zamieszkiwania w lokalu w dacie czynności zameldowania czyni ją wadliwą, tym samym zasadne jest uchylenie czynności materialno - technicznej zameldowania, skoro czynność ta od samego początku była nieprawidłowa i nie znajdowała oparcia w przepisach obowiązującego prawa.

Skargę na omawianą decyzję Wojewody Mazowieckiego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wnieśli W. S. i M. K. W skardze podnieśli, że w dniu 22 czerwca 2007 r., tj. w dniu zameldowania, W. S. nie była w stanie oświadczyć, kiedy fizycznie zamieszka w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. W dniu 1 października 2007 r. właściciel przedmiotowego lokalu - M. K. wypowiedział J. R. umowę najmu, wskazując jako osoby "do stałego zamieszkiwania" W. S. oraz jej syna - M. K. Podniesiono także, że z uwagi na trudną sytuację mieszkaniowa skarżącej w przypadku przedłużającej się przeprowadzki J. R., skarżąca wraz z synem będą zmuszeniu wprowadzić się do lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. W tej sytuacji skarżący kwestionują sens uchylenia czynności

Sygn. akt IV SA/Wa 75/08

zameldowania, skoro w ich ocenie, w niedługim okresie czasu W. S. będzie w przedmiotowym lokalu ponownie zameldowana na pobyt stały.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Mazowiecki wniósł o jej oddalenie podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Skarżący w kolejnych pismach procesowych skierowanych do Sądu (z dnia 29 stycznia 2008 r. i z dnia 28 lutego 2008 r.) poinformowali, że od 18 stycznia 2008 r. właścicielem spornego lokalu jest małoletni M. K. oraz, że dniu 28 stycznia 2008 r. wnieśli do Sądu Rejonowego [...] pozew przeciwko J. R. o nakazanie pozwanej udostępnienia lokalu do wspólnego zamieszkiwania z W. S. i małoletnim M. K. Odnosząc się do stwierdzenia zawartego w odpowiedzi na skargę, że nie jest dokładnie znany termin, w którym W. S. miałaby zamieszkać w lokalu nr [...] przy ul. [...], skarżący M. K. oświadczył, iż w aktach podano termin, w którym skarżąca wraz z synem chciałaby zamieszkać w przedmiotowym lokalu, jest to połowa grudnia 2007 r. Jednakże najemca lokalu J. R. uniemożliwia wspólne zamieszkanie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja utrzymująca w mocy decyzję organu I instancji prawa nie narusza.

Przedmiotem oceny Sądu była prawidłowość decyzji wydanej na podstawie art. 47 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (tekst jednolity: Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, w sytuacji gdy dane zawarte w zgłoszeniu osoby wykonującej obowiązek meldunkowy budzą wątpliwości, organ prowadzący ewidencję jest upoważniony rozstrzygnąć o dokonaniu zameldowania lub wymeldowaniu. Na tej podstawie organ ewidencyjny rozstrzyga również o prawidłowości dokonania czynności materialno -technicznej zameldowania, tj. ustala, czy w dacie jej dokonania osoba, której obowiązek meldunkowy dotyczy, spełniła warunki określone w ustawie o ewidencji ludności i dowodach osobistych, m.in. w art. 10 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z omawianym przepisem osoba, która przebywa w określonej miejscowości pod tym samym adresem dłużej niż trzy doby, jest obowiązana zameldować się na pobyt stały lub czasowy najpóźniej przed upływem czwartej doby, licząc od dnia przybycia.

Sygn. akt IV SA/Wa 75/08

W rozpatrywanej sprawie, zdaniem Sądu, stan faktyczny nie budzi żadnych wątpliwości. Z protokołów przesłuchań zainteresowanych stron, tj. J. R., M. K., W. S., znajdujących się w aktach administracyjnych sprawy, wynika jednoznacznie, że W. S. nie zamieszkiwała w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W. Faktu tego nie zakwestionowano również w skardze, przeciwnie, skarżący potwierdzili, że w dniu 22 czerwca 2007 r., tj. w dniu dokonania zameldowania, W. S. nie mieszkała w przedmiotowym lokalu, a nawet oświadczyła, że mieszkać w nim nie będzie. Dopiero później, w końcu sierpnia 2007 r. skarżący zdecydowali, że wyżej wymieniona wprowadzi się do przedmiotowego lokalu w "niedługim czasie".

Opisane okoliczności wskazują, że brak było podstaw do zameldowania skarżącej w dniu 22 czerwca 2007 r., bowiem nie została spełniona podstawowa przesłanka do dokonania tej czynności, o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, tj. przesłanka zamieszkiwania w lokalu, w którym ma nastąpić zameldowanie.

Odnosząc się do argumentacji podniesionej w skardze i kolejnych pismach skierowanych do Sądu to wskazać należy, że kwestie związane z własnością przedmiotowej nieruchomości, czy wypowiedzeniem najmu lokalu J. R. nie mogą być przedmiotem postępowania o uchylenie czynności materialno -technicznej zameldowania W. S. Należy bowiem zauważyć, że ustawa o ewidencji ludności i dowodach osobistych w kształcie obowiązującym w dniu wydania kwestionowanych decyzji, nie uzależnia możliwości zameldowania od posiadania tytułu prawnego do danego lokalu. Art. 9 ust. 2. omawianej ustawy, zgodnie z którym przy zameldowaniu na pobyt stały lub czasowy należało przedstawić potwierdzenie uprawnienia do przebywania w lokalu, utracił moc obowiązującą z dniem 19 czerwca 2002 r., w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27 maja 2002 r., sygn. akt K.20/01 (Dz. U. Nr 78, poz.716) w którym stwierdzono, że omawiany przepis jest niezgodny z art. 52 ust. 1 i art. 83 w związku z art. 2 Konstytucji RP. Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu powyższego wyroku między innymi stwierdził, że obowiązek meldunkowy służy prawidłowemu wykonywaniu przez organy władzy publicznej ich funkcji, bowiem posiadanie informacji o miejscu zamieszkania i pobytu umożliwia racjonalizację szeregu działań należących do zadań państwa i samorządu terytorialnego. Celem obowiązku meldunkowego jest bowiem

Sygn. akt IV SA/Wa 75/08

zapewnienie prawidłowego funkcjonowania ewidencji ludności, która polega na rejestracji danych o miejscu pobytu (adresie) osób jak też służy ochronie interesów samych zainteresowanych (umożliwia odnalezienie tych osób).

Bez wpływu na treść rozstrzygnięcia pozostaje także kwestia zamiaru zamieszkania w przyszłości w przedmiotowym lokalu przez skarżącą, bowiem nie jest to przesłanka, od której uzależnione jest dokonanie zameldowania.

Z ustalonych w sprawie okoliczności faktycznych wynika, że W. S. została zameldowania w lokalu, w którym w ogóle nie zamieszkiwała. Zameldowanie będące czynnością materialno - techniczną potwierdzającą stan faktyczny, miejsce zamieszkiwania było więc dotknięte wadą, ponieważ potwierdzało stan, który w rzeczywistości od początku nie istniał.

Skoro zatem po przeprowadzeniu postępowania, w którym jednoznacznie potwierdzony został fakt niezamieszkiwania przez skarżącą w lokalu nr [...] przy ul. [...] w W., obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie było uchylenie czynności materialno - technicznej zameldowania. Należy mieć bowiem na uwadze, że z treści przepisów ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych wynika, że organy właściwe w sprawach ewidencji ludności winny podejmować wszelkie działania w celu zapewnienia zgodności zapisów ewidencji ludności z rzeczywistym miejscem pobytu osób, na których ciąży obowiązek zameldowania lub wymeldowania. Istotę ewidencji ludności stanowi gromadzenie informacji w zakresie danych o miejscu pobytu osób. Chodzi o to by dane te, odpowiadały stanowi faktycznemu i nie tworzyły fikcji meldunkowej. Organy prowadzące ewidencję mają obowiązek podejmować wszelkie czynności służące rejestracji prawdziwych danych o miejscu pobytu osób.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę oddalił.