Wyrok z dnia 2009-02-23 sygn. V SA/Wa 2878/08

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak (spr.), Sędzia NSA - Małgorzata Dałkowska-Szary, Sędzia NSA - Piotr Piszczek, Protokolant - Sylwia Wojtkowska-Just, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2009 r. sprawę ze skargi A. H. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia ... września 2008 r. nr ... w przedmiocie wydalenia z terytorium RP oraz zobowiązania do opuszczenia tego terytorium oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu ....04.2008r. Szef Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego wystąpił do Wojewody W. z wnioskiem o wydalenie H. A. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z uwagi na wypełnienie przesłanki z art. 88 ust. 1 pkt 5 ustawy o cudzoziemcach. W dniu ...05.2008 r. Wojewoda W. decyzją Nr ... orzekł o wydaleniu H. A. z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zobowiązaniu go do opuszczenia tego terytorium w terminie 5 dni od daty doręczenia decyzji oraz nadaniu decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Jako podstawę wydalenia wskazał art.88 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 13 czerwca 2003r. o cudzoziemcach ( Dz.U. z 2006 r. Nr 234 poz.1694 z późn. zm. ). Od powyższego rozstrzygnięcia Cudzoziemiec w dniu ...07.2008 r. złożył odwołanie do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

Decyzją z dnia ... września 2008r. Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art.. 88 ust. 1 pkt 5 ustawy o cudzoziemcach, cudzoziemcowi wydaje się decyzję o wydaleniu z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli jego dalszy pobyt stanowiłby zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego albo naruszałby interes Rzeczypospolitej Polskiej. Cudzoziemiec przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonego przez Wojewodę W. w dniu ...09.2006 r. z terminem ważności do dnia ....07.2007 r. W trakcie wieloletniego pobytu w Polsce Cudzoziemiec był wielokrotnie karany. W stosunku do niego zostało wydanych sześć prawomocnych wyroków sądowych:

1. Wyrok Sądu Rejonowego dla m. .. W. z dnia 29.01.1999 r. - 1 rok pozbawienia wolności za popełnienie czynu zabronionego z art.279 § 1 w zw. z art.283 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. z 1997 r. Nr 88 poz. 553 z późn. zm.)

2. Wyrok Sądu Rejonowego dla W. z dnia .05.12.2001 r. - kara grzywny za popełnienie czynu zabronionego z art.178a § 1kk,

3. Wyrok Sądu Rejonowego w M. dnia 14.06.2005 r. - 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata oraz grzywna w wymiarze 100 stawek dziennych, w wysokości 10 zł każda, za popełnienie czynu bronionego z art. 278 § 1 kk,

4. Wyrok Sądu Rejonowego dla W. z dnia ...07.2005 r. - kara 6 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 3 lata, za popełnienie czynu zabronionego z art. 278 § 1 kk,

5. Wyrok Sądu Rejonowego dla Ł. z dnia 12.05.2006 r. - kara 8 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu na 2 lata, za popełnienie czynu zabronionego z art. 278 § 1kk,

6. Wyrok Sądu Rejonowego dla W. z dnia 03.08.2007 r., Sygn. akt ... - kara grzywny w wysokości 80 stawek dziennych po 20 zł każda, za popełnienie czynu zabronionego z art. 278 §1 i § 5 kk w zw. z art.275 § 1 kk oraz art. 62 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. z 2005 r. nr 179 poz. 1485 z późn. zm.).

Szef Urzędu zwrócił też uwagę ,że z uzasadnienia wniosku Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego o wydalenie Cudzoziemca z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wynika, że H. A. popełniał w/w czyny zabronione wspólnie z innym cudzoziemcami, którzy należą do tzw. "g." zajmującej się [...] a środki finansowe oraz dokumenty uzyskane podczas w/w działań przestępczych przekazywane są na działalność [...]. Dlatego też, w ocenie organu, ze względu na powtarzalność dokonywania przez Cudzoziemca czynów zabronionych wymierzonych przeciwko mieniu, popełnianych od 2005 r. w warunkach powrotu do przestępstwa, oraz na nieskuteczność stosowanych wobec Cudzoziemca środków związanych z poddaniem sprawcy próbie, organ I instancji słusznie uznał, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi przesłanka wydalenia na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 5 ustawy o cudzoziemcach. Odnosząc się do okoliczności podniesionych przez pełnomocnika Cudzoziemca w odwołaniu od decyzji o wydaleniu, że popełnione przez Cudzoziemca czyny zabronione są występkami mniejszej wagi, Szef Urzędu – powołując się na wyrok NSA z dnia 28 lutego 2000 r. sygn. akt V S.A.2523/00 - podkreślił, iż do podstawowych obowiązków przebywającego w Polsce cudzoziemca należy obowiązek lojalności wobec tego kraju, wyrażający się w szczególności w przestrzeganiu obowiązujących w nim przepisów.

Organ odwoławczy wskazał też, że zezwolenie na zamieszkanie na czas oznaczony, udzielone przez Wojewodę W. decyzją z dnia ...07.2006 r. i z terminem ważności do dnia ....07.2007 r. miało na celu m.in. umożliwienie Wnioskodawcy wykazania, że przestrzega obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej porządku prawnego i że jego dalszy pobyt w Polsce nie będzie stanowił zagrożenia dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. Jednak z treści wyroku Sądu Rejonowego dla W. z dnia 03.08.2007 r. wynika, że Cudzoziemiec czynu zabronionego dopuścił się w dniu ... lutego 2007 r., czyli w okresie ważności udzielonego zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony.

Ponieważ Cudzoziemiec w dniu ...06. 2004 r. zawarł związek małżeński z obywatelką polską, O. A. i państwo H. mają wspólne dziecko, córkę F. N., ur. ...02.2006 r. organ przedmiotową sprawę rozpatrzył również kontekście wartości ochrony życia rodzinnego.

W myśl art.89 ust. 1 pkt 2 ustawy o cudzoziemcach decyzji o wydaleniu cudzoziemca nie wydaje się, a wydanej nie wykonuje, jeżeli cudzoziemiec jest małżonkiem obywatela polskiego albo cudzoziemca posiadającego zezwolenie na osiedlenie się lub zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego WE i jego dalszy pobyt nie stanowi zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego, chyba że związek małżeński został zawarty w celu uniknięcia wydalenia. Zdaniem organu postępowanie Cudzoziemca wskazuje, iż jego dalszy pobyt w Polsce stanowi realne zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. W ocenie Szefa Urzędu wydalenie Cudzoziemca nie narusza przepisów Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz. U. z 1991 r. nr 120 poz. 284 z późn. zm.) oraz przepisów Konwencji o prawach dziecka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989r. (Dz. U. z 1991 r. nr 120 poz. 526 z późn. zm.), gdyż interes publiczny podlegający ochronie, a w szczególności bezpieczeństwo publiczne oraz ochrona praw wolności innych osób, jest ważniejsza niż osobisty interes Cudzoziemca. Organ podkreślił, iż Cudzoziemiec, jako osoba dorosła i odpowiedzialna za swoją rodzinę, powinien sobie zdawać sprawę, iż popełniane przez niego czyny zabronione spowodują poniesienie za nie odpowiedzialności karnej a w konsekwencji konieczność opuszczenia terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Od powyższego rozstrzygnięcia A. H. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji oraz zasądzenia na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie :

1. art. 33 ust. 1 pkt 3 ustawy o cudzoziemcach poprzez błędne uznanie, iż niniejszej sprawie nie zachodzi szczególnie wyjątkowa sytuacja osobista skarżącego wymagająca jego obecności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2. nierozpoznanie istoty sprawy poprzez zaniechanie wskazania w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, czy do jej wydania brany był pod uwagę wpis dotyczący A. H. na listę osób niepożądanych, który zdaniem Wojewody W. uzasadniał wydanie zaskarżonej decyzji z dnia ... maja 2008 r.,

3. obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 88 ust. 1 pkt 5 ustawy cudzoziemcach wynikającą z jego bezzasadnego zastosowania do osoby A. H., mimo że dotychczasowe postępowanie Odwołującego nie wypełnia znamion określonych w tym przepisie,

4. nierozpoznanie istoty sprawy poprzez zaniechanie ustalenia przez Wojewodę W., kiedy popełniony został przez Odwołującego czyn przypisany mu przez Sąd Rejonowy dla W. w W., sygn. akt ... w wyroku z dnia 03 sierpnia 2007 r. (tj. już po wydaniu decyzji o udzieleniu zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony z dnia ... lipca 2006 r.) oraz jaki był jego rodzaj oraz warunki i okoliczności jego popełnienia,

5. wydanie zaskarżonej decyzji wyłącznie na podstawie okoliczności obciążających i pominięciu faktów korzystnych dla Odwołującego, bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska,

6. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonej decyzji, polegający na nietrafności przyjętych kryteriów oceny, a w szczególności na uznaniu, iż zachodzą przesłanki negatywne z art. 89 ust. 1 pkt 2 ustawy cudzoziemcach, tj. iż dalszy pobyt cudzoziemca stanowi zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa i porządku publicznego,

7. obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 9 ust. 1 Konwencji Praw Dziecka, z którego wynika zakaz oddzielania dzieci od swoich rodziców wbrew ich woli, poprzez niezastosowanie tego przepisu w niniejszej sprawie i błędne przyjęcie, iż utrzymanie w mocy zaskarżonej decyzji nie narusza praw dziecka uwagi na fakt, iż nie pozbawia Cudzoziemca prawa kontaktowania się z córką oraz współdecydowania o istotnych sprawach dziecka,

8. rażącą niewspółmierność (surowość) zastosowanego środka w postaci wydalenia z terytorium Rzeczypospolite] Polskiej, wynikającą z nieuwzględnienia w sposób właściwy zarówno okoliczności dotyczących rodzaju popełnionych przestępstw przez cudzoziemca, jak i osobowości sprawcy oraz jego sytuacji rodzinnej.

W odpowiedzi na skargę Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje :

Na wstępie wskazać należy, że sądy administracyjne w tym sąd wojewódzki, sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, która jest sprawowana pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej – patrz art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269). Uzupełnieniem tego zapisu jest treść art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270), w którym wskazano, iż owe sądy stosują środki określone w ustawie .

Powyższe regulacje określają podstawową funkcję sądownictwa i toczącego się przed nim postępowania. Jest nią – bez wątpienia – sprawowanie wymiaru sprawiedliwości poprzez działalność kontrolną nad wykonywaniem administracji publicznej. W tym zakresie mieści się ocena, czy zaskarżona decyzja odpowiada prawu i czy postępowanie prowadzące do jej wydania nie jest obciążone wadami uzasadniającymi uchylenie rozstrzygnięcia. Rozważając w tym kontekście zarzuty skargi stwierdzić należy, że jest ona nieuzasadniona .

Całkowicie niezrozumiałe są zarzuty skargi wymienione w punktach 1 i 2 . Art. 33 ustawy z dnia 13.06.2003 r. regulował ( do 1.01.2009r. ) instytucję wizy pobytowej, wydawanej na wniosek cudzoziemca . Brak było podstaw do traktowania tego przepisu jako jednej z przesłanek rozpatrywanych w sprawie o wydalenie. Cudzoziemiec , uznając, iż zachodzą przesłanki do wydania wizy w tym trybie składał stosowny wniosek do Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców. Należy dodać, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem wiza ta nie mogła legalizować pobytów długoterminowych. Jednak, jak już wspomniano, postępowanie to wszczynane jest na wniosek strony i toczy się odrębnie. Również niezrozumiały jest zarzut określony w pkt 2 – decyzje obu instancji zawierają podstawę prawną wydalenia , a z uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika aby jakiekolwiek inne przesłanki były brane pod uwagę.

W ocenie Sądu chybione są także pozostałe zarzuty skargi sprowadzające się do de facto do twierdzenia, że zostały przekroczone przez organy orzekające granice swobodnej oceny dowodów. Zdaniem Sądu zaskarżona decyzja została prawidłowo uzasadniona i zostały w niej szczegółowo wykazane przesłanki , którymi kierował się organ uznając, iż dalszy pobyt Cudzoziemca na terenie RP stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa i porządku publicznego. Wojewódzki Sąd Administracyjny całkowicie podziela pogląd i argumenty organu II instancji.

Należy zwrócić uwagę także na fakt, iż organy orzekające, rozstrzygając sprawę w przedmiocie wydalenia cudzoziemca wzięły pod uwagę postanowienia Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzonej w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r. (Dz.U z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) oraz Konwencję o prawach dziecka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989 r. (Dz. U. 1991 r. nr 120 poz. 526 z późn. zm.)

Polska ratyfikowała obie Konwencje, a zatem na mocy art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 1997 r. nr 78 poz. 483 ze zm,.) weszły one do systemu źródeł prawa Rzeczypospolitej Polskiej i mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da pogodzić się z umową (art. 91 ust. 2 Konstytucji RP).

Określona konstytucyjnie hierarchia źródeł prawa oznacza, że organy administracji publicznej prowadząc postępowanie administracyjne, obowiązane są uwzględnić postanowienia Konwencji, a w wypadku gdy przepisów ustawy nie da się pogodzić z Konwencją, bezpośrednio zastosować umowę międzynarodową.

.Stosownie do art. 8 ust. 1 i 2 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego mieszkania i swojej korespondencji. Niedopuszczalna jest ingerencja władzy publicznej w korzystanie z tego prawa, z wyjątkiem przypadków przewidzianych przez ustawę i koniecznych w demokratycznym społeczeństwie z uwagi na bezpieczeństwo państwowe, bezpieczeństwo publiczne lub dobrobyt gospodarczy kraju, ochronę porządku i zapobieganie przestępstwom, ochronę zdrowia i moralności lub ochronę praw i wolności innych osób. Jak widać już z samej treści Konwencji wynika, że prawo jednostki doznaje pewnych ograniczeń – przede wszystkim z uwagi na interes społeczności. W tym miejscu warto przypomnieć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w wyroku z dnia 30 listopada 2005 r. (sygn. II OSK 1148/05 - niepubl.), że prawo do poszanowania życia rodzinnego nie ma charakteru absolutnego, ale ingerencję władzy publicznej w korzystanie z tego prawa powinny usprawiedliwiać okoliczności wskazane w art. 8 ust. 2 Konwencji, a zatem by ingerencja była konieczna i miała na celu ochronę wskazanych tam wartości.

Również art. 10 ust. 2 Konwencji o prawach dziecka zawiera podobną klauzulę porządku publicznego. Jak z tego wynika zarzut , że wydalenie godzi w fundamentalne prawa Skarżącego i jego córki może być zasadny tylko pod warunkiem, że zostanie wykazane, że zarzuty stawiane Cudzoziemcowi zostaną uznane za nieprawdziwe, albo tak błahe, że w żaden sposób nie uzasadniają twierdzenia, że zagraża on bezpieczeństwu i porządkowi publicznemu. W ocenie Sądu zarzuty skargi w żaden sposób nie podważają dokonanej w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji oceny zachowania Skarżącego. Jak wynika z akt sprawy Cudzoziemiec został skazany za : [...]. W ocenie Sądu ilość popełnionych występków oraz fakt, że są to wszystko występki popełnione z winy umyślnej, nie pozwalają na inną ocenę zachowania Cudzoziemca niż dokonana przez organy obu instancji. Oceny tej nie może zmienić fakt, iż nigdy nie została orzeczona wobec skarżącego kara bezwzględnego pozbawienia wolności. Zostały orzeczone kary w zawieszeniu, które mogą zostać wykonane w przypadku powrotu do przestępstwa w okresie próby.

Szczególnie naganny jest w ocenie Sądu fakt- podkreślony także w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji - iż ostatnie przekroczenie prawa, stwierdzone wyrokiem Sądu Rejonowego dla W. z 3.08.2007 r., miało miejsce już po udzieleniu Skarżącemu po raz ostatni zgody na pobyt na czas oznaczony ( od ....07.2006 do ....07.2007 ). Cudzoziemiec otrzymał ostatnią szansę na wykazanie, że będzie przestrzegał porządku prawnego RP i z szansy tej nie skorzystał. Dlatego też nie może powoływać się na prawo do ochrony życia rodzinnego. Na marginesie należy dodać, że niezrozumiały jest zarzut skargi, że organ nie ustalił kiedy to przestępstwo zostało popełnione – dokładna data jest wymieniona w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W tym stanie rzeczy, Sąd nie znajdując podstaw do uwzględnienia skargi, na podstawie art. 151 cyt. wyżej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.