Postanowienie z dnia 2007-11-21 sygn. II CSK 430/07

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania Pokaż dokument źródłowy

Sygn. akt II CSK 430/07

POSTANOWIENIE

Dnia 21 listopada 2007 r.

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Iwona Koper

w sprawie z powództwa P. B. i in.,

przeciwko W. D.

o uznanie czynności prawnej za bezskuteczną,

na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 21 listopada 2007 r.,

na skutek skargi kasacyjnej pozwanego

od wyroku Sądu Apelacyjnego w […]

z dnia 29 listopada 2006 r.,

odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz powoda P. B. kwotę 1.200,00 zł (jeden tysiąc dwieście) tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Apelacyjny oddalił apelację pozwanego W. D. od wyroku Sądu Okręgowego w S. z dnia 28 lutego 2006 r., którym Sąd ten uznał, że umowa przeniesienia własności zawarta w akcie notarialnym sporządzonym w dniu 5 listopada 2003 r. przed notariuszem D. K. pomiędzy D. Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w S. i pozwanym, dotycząca nieruchomości położonej w S. przy ul. N. 4, stanowiącej działkę nr 122/2 o powierzchni 3.659 m², dla której w Sądzie Rejonowym w S. prowadzona jest księga wieczysta pod nr KW […] jest bezskuteczna co do wierzytelności przysługujących powodom względem dłużnika D. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w następujących kwotach zasądzonych wraz z ustawowymi odsetkami wyrokiem Sądu Okręgowego w S. z dnia 15 kwietnia 2004 r.: 12.780,27 wobec powoda P. B., 23.141,70 wobec powoda G. K., 21.180,19 zł wobec powoda J. N., 9.743,61 zł wobec powoda J. F., 8.886, 05 zł wobec powoda S. P.

Powyższy wyrok zaskarżył w całości pozwany. W skardze kasacyjnej opartej na podstawie naruszenia przepisów postępowania zarzucił naruszenie art. 378 § 1 k.p.c., art. 232 w zw. z art. 3, art. 391 § 1 i art. 378 § 1 k.p.c. oraz art. 384 i 350 § 1 k.p.c. Wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania. Wartość przedmiotu zaskarżenia, określoną uprzednio w apelacji na kwotę 75.731,82 zł, pozwany oznaczył w skardze kasacyjnej na kwotę 131.395 zł. Kwotą tą określona została w umowie przeniesienia własności przedmiotowej działki wierzytelność Spółki D. w stosunku do pozwanego, w celu zwolnienia od zapłaty której, nastąpiło przeniesienie jej własności.

Sąd Najwyższy zważył, co następuje:

W sprawie zachodzi po stronie powodów współuczestnictwo formalne (art. 72 § 1 pkt 2 k.p.c.), co oznacza że mamy do czynienia łącznym rozpoznaniem samodzielnych, chociaż podobnych spraw. W takiej sytuacji jeżeli kilku powodów dochodzi jednym pozwem roszczeń od jednego pozwanego, każdy z nich uiszcza opłatę od swojego żądania tak jakby dochodził roszczenia oddzielnym pozwem (art. 4 ust. 1 ustawy o z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Dz.U. Nr 167, poz. 1398 ze zm.).

Ochrona wierzyciela oparta na podstawie z art. 527 k.c. polega na uznaniu bezskuteczności czynności prawnej dłużnika dokonanej z pokrzywdzeniem wierzyciela, który zaskarżył czynność. Czynność prawna dłużnika może być objęta bezskutecznością jedynie do maksymalnych  rozmiarów wierzytelności

przysługującej wierzycielowi, który ją zaskarżył.

Sprawa o uznanie za bezskuteczna czynności prawnej na podstawie art. 527 kc jest sprawą o prawa majątkowe w rozumieniu art. 398² § 1 k.p.c. Wartość tego prawa określa rozmiar wierzytelności przysługującej powodowi, do ochrony której zmierza jego powództwo.

W wypadku współuczestnictwa formalnego kilku powodów, o dopuszczalności wniesionej przez pozwanego skargi kasacyjnej, skierowanej przeciwko rozstrzygnięciu uwzględniającemu powództwo w odniesieniu do wszystkich powodów decyduje oddzielnie wartość przedmiotu zaskarżenia każdego z połączonych formalnie, wytoczonych przeciwko niemu powództw. W okolicznościach przedmiotowej sprawy jest ona w każdym przypadku niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych, zatem skarga kasacyjna, zgodnie z art. 398² § 1 k.p.c., jest niedopuszczalna.

Pogląd, przyjmujący za podstawę oceny dopuszczalności skargi kasacyjnej łączną wartość wszystkich objętych zaskarżeniem roszczeń prowadziłby do nieuzasadnionego zróżnicowania sytuacji pozwanego w zakresie możliwości wniesienia skargi kasacyjnej w zależności od tego czy powód wytacza powództwo sam czy też łącznie z innymi osobami.

Kierując się powyższym Sad Najwyższy odrzucił skargę (art. 398⁶ § 3 w zw. z art. 398² § 1 k.p.c.). O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 § 1 w z. z art. 391 § 1 i art. 398²¹ k.p.c.