Wyrok z dnia 2009-08-19 sygn. II SA/Gl 41/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Włodzimierz Kubik Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek Sędzia NSA Ewa Krawczyk (spr.) Protokolant Barbara Urban po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi M. G. i P. G. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wykonania określonych robót budowlanych 1. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną przez nią w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Budowlanego w W. z dnia [...] r. nr [...], 2. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. solidarnie na rzecz skarżących tytułem zwrotu kosztów postępowania 500 (pięćset) złotych.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w W. decyzją nr [...] z dnia [...], na podstawie art. 105 § 1 kpa, umorzył postępowanie w sprawie wykonania placu zabaw w G. przy ul. [...] na działkach nr [...] i [...].

Postępowanie w sprawie było prowadzone na skutek pisma z dnia [...] M. i P.G., którzy są właścicielami działki sąsiadującej z działkami na których wykonano plac zabaw, a którzy stwierdzili, że lokalizacja tego placu nie odpowiada warunkom technicznym jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie w zakresie jego odległości od granic, która wynosi mniej niż 10 m.

Organ orzekający ustalił, iż plac zabaw został wykonany na podstawie zgłoszenia z dnia [...], do którego został dołączony projekt zagospodarowania działek z naniesionymi urządzeniami placu. § 40 ust. 3 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie z 2002 roku, reguluje odległość placów zabaw od linii rozgraniczających ulice i okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, ustalając ją na 10 m. Zdaniem organu orzekającego przepis ten dotyczy jednak wyłącznie zabudowy wielorodzinnej a więc nie może być zastosowany w ocenie odległości placu zabaw od budynku jednorodzinnego wnioskodawców (oględziny z dnia [...] wykazały, że odległość ta wynosi [...] m).

P. i M.G. zakwestionowali powyższą decyzję, wskazali iż plac zabaw jest odległy od okien ich budynku o [...] m. Z placu tego nie korzystają tylko dzieci, ale w godzinach wieczornych i późno wieczornych różne osoby, których zachowanie uniemożliwia im normalne korzystanie z budynku.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa w związku z art. 105 kpa utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

Podzielił stanowisko organu I instancji co do realizacji placu zabaw w oparciu o zgłoszenie oraz braku możności zastosowania § 40 ust. 3 rozporządzenia w odniesieniu do zabudowy jednorodzinnej.

W skardze M. i P.G. wyrazili niezadowolenie z decyzji ostatecznej i niezrozumienie stanowiska organów orzekających uznających, że ograniczenie w usytuowaniu placu zabaw w stosunku do okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi (§ 40 ust. 3 rozporządzenia) dotyczy jedynie zabudowy wielorodzinnej.

Organ odwoławczy w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie z przyczyn podanych w decyzji ostatecznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W sprawie jest bezsporne, że plac zabaw został wykonany na działkach nr [...] i nr [...] przy ul. [...] w G. w oparciu o zgłoszenie z dnia [...]. Projekt zagospodarowania terenu dołączony do zgłoszenia wykazuje istnienie szeregu urządzeń rekreacyjnych na tym placu, ścieżek, ławek i oświetlenia. Poza sporem pozostaje także fakt – ustalony w trakcie oględzin w dniu [...] i wynikający z twierdzeń skarżących – odległości tego placu zabaw od budynku jednorodzinnego skarżących usytuowanego na sąsiedniej działce. Odległość ta wynosi [...] m.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy Prawo budowlane z dnia 7 lipca 1994 r. w brzmieniu obowiązującym w dacie dokonania zgłoszenia i wydania decyzji, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31.

Artykuł 30 ust. 1 omawianej ustawy zawiera enumeratywne wyliczenie budów i robót budowlanych, które nie wymagając pozwolenia na budowę obciążone są obowiązkiem dokonania zgłoszenia.

Będący przedmiotem postępowania plac zabaw nie jest obiektem o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 9, ani obiektem małej architektury wymienionym w art. 29 ust. 1 pkt 22, a to w związku z art. 3 pkt 1 litera c i pkt 4 Prawa budowlanego. Przez obiekty małej architektury należy bowiem rozumieć obiekty o niewielkich gabarytach, o ich przykładowe wymienienie w art. 3 pkt 4 uniemożliwia zaliczenie do kategorii obiektów małej architektury (art. 3 pkt 4) zespołu szeregu urządzeń rekreacyjnych, ścieżek, ławek, które zostały usytuowane na odrębnej nieruchomości. W następstwie wykonanie placu zabaw powinno być – zdaniem składu orzekającego – traktowane jako zrealizowanie budowli (art. 3 pkt 3) wymagającej pozwolenia na budowę.

Skutkiem wykonania placu zabaw w oparciu o zgłoszenie jest jedynie niemożność zakwalifikowania robót związanych z realizacją tej inwestycji jako samowoli.

Jednakże wykonanie placu zabaw w oparciu o zgłoszenie, w sytuacji w której wymagane było pozwolenie na budowę, skutkuje zastosowaniem art. 50 ust. 1 pkt 1, a w konsekwencji art. 51 Prawa budowlanego. Uwzględniając fakt, że realizacja przedmiotowego placu zabaw, jak wynika z akt sprawy, została zakończona, postępowanie o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego winno być prowadzone w związku z regulacją art. 51 ust. 7.

Nie podziela także – skład orzekający – wykładni § 40 ust. 3 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych (...).

Zgodnie z tym przepisem place zabaw powinny być odległe od linii rozgraniczających ulice oraz okien pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi o co najmniej 10 metrów.

Brak podstaw do uznania, że pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi, o których mowa w tym przepisie, dotyczą jedynie pomieszczeń w zabudowie wielorodzinnej. Definicje pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi zawiera § 4 rozporządzenia nie dokonujący podziału na pomieszczenia w zabudowie wielorodzinnej i jednorodzinnej. Z kolei odwołanie znajdujące się w § 40 ust. 3 do ust. 1 tego paragrafu dotyczy rodzaju placów zabaw i miejsc rekreacyjnych, a nie rodzaju zabudowy.

§ 40 ust. 3 rozporządzenia – określa wymaganą odległość placów zabaw od okien przeznaczonych na pobyt ludzi zarówno w zabudowie wielorodzinnej, jak i jednorodzinnej. Takie rozumienie § 40 ust. 3 rozporządzenia organy orzekające powinny mieć na uwadze w ponownym postępowaniu zmierzającym do doprowadzenia przedmiotowego placu zabaw do stanu zgodnego z prawem (art. 51 ust. 1 pkt 2).

W świetle powyższych rozważań Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, w związku z art. 135 i art. 152 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 z zm.), orzekł jak w sentencji.

Wskazania co do dalszego postępowania organów (art. 141 § 4 ppsa) wynikają z treści uzasadnienia niniejszego wyroku.

SW