Wyrok z dnia 2009-11-05 sygn. III SA/Gd 348/09

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka, Sędziowie Sędzia NSA Marek Gorski, Sędzia NSA Anna Orłowska (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Anna Zegan, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2009 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej B. K. sprawy ze skargi A.F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami w zakresie prawa jazdy kategorii B oddala skargę.

Uzasadnienie

IIISA/Gd 348/09 Uzasadnienie

Starosta Powiatowy w [...] decyzją z dnia 1 grudnia 2008 roku, powołując przepisy art. 182 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks karny wykonawczy ( Dz. U. Nr 90, poz.557 ze zm.), art. 104 i 108 § 1 kpa, cofnął A. F. uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie prawa jazdy kat. B nr [...] serii [...] o numerze [...] wydane przez Starostę [...] w dniu 17 lipca 2000 r.

W uzasadnieniu do decyzji wyjaśniono:

- wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia 18 kwietnia 2007 roku w sprawie sygn. akt [...] orzeczono w stosunku do A. F. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie prawa jazdy kategorii B na okres dwóch lat, tj. od dnia 28.09.2008 roku do dnia 18.09.2010 roku,

- zgodnie z art. 43 § 2 kk w okresie odbywania kary pozbawienia wolności orzeczony środek karny nie biegnie,

- kompetencja Starosty [...] do wydania niniejszej decyzji wynika z art. 182 § 2 kkw, który to przepis zobowiązuje organ, do którego przesłano orzeczenie zawierające zakaz prowadzenia pojazdów do cofnięcia uprawnień do prowadzenia pojazdów w orzeczonym przez Sąd zakresie.

Na koniec organ dodał, że zgodnie z art. 108 kpa decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności ze względu na interes społeczny wyrażający się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa w komunikacji.

W odwołaniu od decyzji A. F. wniósł o jej uchylenie, napisał, że organy orzekające w sprawie karnej złamały prawo w zakresie zabezpieczania dowodów, odwołujący się wniósł o przywrócenie terminu do wniesienia apelacji w sprawie karnej, zatem - w razie jego uchylenia, wyrok, na którym oparto decyzję, nie będzie prawomocny.

W uzupełnieniu odwołania skarżący opisał okoliczności skazania odwołującego się wyrokiem sądu karnego, a odnośnie okresu cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi napisał, że, jak rozumie, odebranie prawa jazdy na dwa lata oznacza – na 6 miesięcy, bowiem lato trwa trzy miesiące.

Decyzją z dnia 12 maja 2009 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...] działając na podstawie art.138 §1 pkt. 2 w zw. z art.104 § 1 kpa i w zw. z art.182 § 2 kkw oraz art. 43 § 2 kk. uchyliło zaskarżoną odwołaniem decyzję Starosty [...] w całości i orzekło o cofnięciu A. F. uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi w zakresie kat. B wynikających z dokumentu nr [...] serii [...], o numerze [...], wydanego w dniu 17 lipca 2000 roku przez Starostę [...], na okres od dnia 28 września 2008 roku do dnia 28 września 2010 roku.

W uzasadnieniu do decyzji organ wyjaśnił, co następuje:

wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia 18 kwietnia 2007 roku w sprawie sygn. akt [...] orzeczono w stosunku do A. F. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w zakresie prawa jazdy kategorii B na okres dwóch lat. Organ I instancji, będąc związany wyrokiem sądu, miał obowiązek wydania decyzji i określił okres cofnięcia prawa jazdy od dnia 28.09.2008 roku do dnia 18.09.2010 roku.

Zarzuty podniesione w odwołaniu organ odwoławczy uznał za nieuzasadnione, a uchylenie decyzji organu I instancji nastąpiło jedynie z uwagi na to, że w sentencji decyzji organu I instancji nie określono czasu, na jaki uprawnienie do kierowania pojazdami mechanicznymi zostało cofnięte. Naruszało to art.182 § 2 kkw i organ odwoławczy zobowiązany był do skorygowania decyzji organu I instancji.

Podstawą prawną orzeczenia o cofnięciu uprawnień jest przepis art. 182 § 2 kkw, który stanowi, że: " § 1 - w razie orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów, sąd przesyła odpis wyroku odpowiedniemu organowi administracji rządowej lub samorządu terytorialnego właściwemu dla miejsca zamieszkania skazanego. Jeżeli skazany prowadził pojazd wykonując pracę zarobkową o orzeczeniu sąd zawiadamia również pracodawcę, u którego skazany jest zatrudniony." i "§ 2 - organ, do którego przesłano orzeczenie zawierające zakaz prowadzenia pojazdów zobowiązany jest cofnąć uprawnienia do ich prowadzenia w orzeczonym zakresie oraz nie może wydać tych uprawnień w okresie obowiązywania zakazu."

Z kolei art.43 § 2 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 roku – Kodeks karny określa, że pozbawienie praw publicznych, obowiązek lub zakaz obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia; okres, na który środek orzeczono, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo.

Jak wynika z informacji Zakładu Karnego w [...] z dnia 13 października 2008 roku skarżący odbywał karę pozbawienia wolności orzeczoną wskazanym wyrokiem w okresie od dnia 28 września 2006 roku do dnia 27 września 2008 roku.

Jeszcze w czasie odbywania przez A. F. kary pozbawienia wolności organ I instancji zwrócił się do skarżącego o zwrot prawa jazdy lecz skarżący odpowiedział, ze dokument zagubił.

W związku z powyższym wszczęto postępowanie o cofnięcie uprawnień do kierowania pojazdami i orzeczono jak w sentencji decyzji.

A. F. wniósł do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Gdańsku skargę na opisane decyzje organów administracji publicznej – Starosty [...] i Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...].

W skardze wniesiono o uchylenie decyzji w punkcie orzekającym o pozbawieniu skarżącego uprawnień do prowadzenia pojazdów.

Skarżący napisał, ze nie rozumie decyzji, mocą której niby uchylono decyzję organu I instancji, a następnie – cofnięto skarżącemu uprawnienia do kierowania pojazdami. Zdaniem skarżącego takie działanie Kolegium narusza prawo, bowiem kompetencje do cofania uprawnień ma starosta, a nie – SKO, a poza tym – organ II instancji orzekł na niekorzyść skarżącego mimo, że odwołania nie wniósł ani Sąd, ani Prokuratura ani Policja.

Ponadto, zdaniem skarżącego, bezzasadnie odmówiono sprawdzenia jego wniosków dowodowych, powołując się na treść wyroku sądu karnego, do którego doszło na skutek intrygi przeciwko skarżącemu.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...] wniosło o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

W myśl art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. o ustroju sądów administracyjnych ( Dz. U. nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Postępowanie przed sądami administracyjnymi prowadzone jest na podstawie ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Zgodnie z art. 134 § 1 cyt. ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. W świetle powołanych przepisów, sąd administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną lub inne rozstrzygnięcie z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego. Sąd administracyjny nie ocenia przy tym rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, bądź też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy, kierując się zasadami współżycia społecznego.

Skarga nie jest zasadna i jako taka nie mogła zostać uwzględniona.

Z akt sprawy wynika, że skarżący A. F. skazany został wyrokiem Sądu Rejonowego w [...] z dnia 18 kwietnia 2007 roku w sprawie sygn akt [...] między innymi na karę dodatkową – zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (dowód – k-1 akt adm. pkt. III wyroku). W pkt. IV tegoż wyroku Sąd zobowiązał skarżącego do zwrotu prawa jazdy organowi, który wydał dokument ( dowód – jw.).

Odpis wyroku, prawomocnego od dnia 26 czerwca 2007 roku, Sąd przesłał Starostwu Powiatowemu w [...] w dniu 17 lipca 2007 roku (data wpływu),(dowód k-2 akt. adm.).

Wydział Komunikacji Starostwa Powiatowego w [...] wzywał skarżącego bezskutecznie dwukrotnie do zwrotu dokumentu prawa jazdy ( dowód: k- 6, 8 i 12 akt adm.), a po ustaleniu w administracji zakładu karnego, że skarżący odbył karę pozbawienia wolności w czasie od 28.09.2006 r. do 27.09.2008 r. – w dniu 23.10.2008 roku wszczął postępowanie w przedmiocie wykonania kary dodatkowej cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami ( k-15,16 akt adm.).

Decyzją z dnia 1 grudnia 2008 roku organ I instancji orzekł o cofnięciu skarżącemu prawa jazdy, wskazując cechy dokumentu zaświadczającego uprawnienie i zawiadomił skarżącego o wykonaniu środka karnego ( dowód k-19,20 akt adm.).

W zawiadomieniu wskazano, że okres wykonywania kary dodatkowej trwa od dnia 28 września 2008 roku i upływa z dniem 28 września 2010 roku, bowiem orzeczony środek karny nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności przez skazanego ( dowód k-19 akt adm.).

W odwołaniu skarżący podnosił, ze wyrok karny wydany został po przeprowadzeniu nieprawidłowego postępowania karnego (dowodowego) i skarżący czyni starania o jego zmianę, a w skardze – dodatkowo, że o zakazie orzekł organ odwoławczy i że czas, na jaki orzeczono w wyroku karę dodatkową zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych to 6 miesięcy (dwa okresy letnie, każdy po 3 miesiące).

Jak prawidłowo wskazywały organy orzekające w sprawie prawną podstawą orzekania o cofnięciu skarżącemu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi były przepisy art. 182 § 2 kodeksu karnego wykonawczego, art. 43 § 2 kodeksu karnego i przywołane w decyzjach przepisy kpa.

Treść tych przepisów przytoczył w uzasadnieniu do decyzji organ odwoławczy, a z przepisów tych wynika, m. inn., że Starosta [...] , któremu sąd przesłał do wykonania prawomocny wyrok wymierzający skazanemu A. F. karę dodatkową zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres dwóch lat, był zobligowany do wydania decyzji o cofnięciu skarżącemu uprawnień do kierowania pojazdami na określony w wyroku czas.

W tym czasie obowiązuje również zakaz wydania skazanemu uprawnień do kierowania wszelkimi pojazdami mechanicznymi ( zob. art. 182 § 2 kkw : organ, do którego przesłano orzeczenie zawierające zakaz prowadzenia pojazdów, zobowiązany jest cofnąć uprawnienia do ich prowadzenia w orzeczonym zakresie oraz nie może wydać tych uprawnień w okresie obowiązywania zakazu.).

Określenie czasu, na jaki wymierzono karę zawiera art. 43. § 1 kk, który mówi, że jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozbawienie praw publicznych oraz obowiązek lub zakazy orzeka się w latach, od roku do lat 10, oraz, że pozbawienie praw publicznych, obowiązek lub zakaz obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia; okres, na który środek orzeczono, nie biegnie w czasie odbywania kary pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo i - że, orzekając zakaz określony w art. 42, sąd nakłada obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu; do chwili wykonania obowiązku okres, na który orzeczono zakaz, nie biegnie (§ 3 ).

Przesyłając Staroście [...] do wykonania karę zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, sąd winien wskazać czas wykonania tej kary, czego jednak nie uczynił.

Z akt sprawy A. F. wynika, ze organ wykonujący karę określił ten czas prawidłowo i – miał na względzie słuszny interes strony ( art. 7 kpa).

Ponieważ skarżący, mimo wezwań organu ( k-6,8 akt adm.), nie zwrócił dokumentu – prawa jazdy – organowi, który je wydał, a w czasie od 28.9.2006 r. do 27.9.2008 r. odbywał karę pozbawienia wolności, czas wykonywania kary określony został możliwie najkorzystniej dla skarżącego tj. od dnia 28 września 2008 roku do 28 września 2010 roku.

Organ odwoławczy skorygował nieprawidłowe określenie czasu wykonywania kary, zamieszczone w uzasadnieniu do decyzji organu I instancji.

Za nieuzasadnione uznał Sąd zarzuty skargi, w których skarżący podnosił, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...], rozpatrujące sprawę na skutek odwołania skarżącego, orzekło na jego niekorzyść.

Organy wykonujące wyrok sądu karnego są związane jego treścią, a więc – mogą cofnąć uprawnienia do kierowania pojazdami mechanicznymi na ściśle wskazany w wyroku okres.

W sentencji decyzji organu I instancji orzeczono o "cofnięciu A. F. uprawnień....", bez określenia czasu, co można również odczytać jako cofnięcie uprawnień bezterminowo. W uzasadnieniu do decyzji okres ten wskazano, przytaczając treść wyroku sądu, zresztą nieprawidłowo.

W tej sytuacji precyzyjne orzeczenie w sentencji decyzji organu II instancji o okresie cofnięcia uprawnień nie było działaniem na niekorzyść skarżącego.

Za nieuzasadnione sąd uznał również pozostałe zarzuty skargi odnoszące się do zaniechania przeprowadzenia dowodów na okoliczność nieuzasadnionego, zdaniem skarżącego, ukarania Go wyrokiem sądu karnego i wykonywania wyroku, który – być może – zostanie wzruszony.

Wyrok ten – jak wynika z akt – stał się prawomocny z dniem 26.06.2007 r. (dowód k-

1 akt adm.).

Wskazywanej w skardze decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z

dnia 24.09.2007 roku sygn akt [...] nie ma w aktach niniejszej sprawy.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku skargę

A. F., jako nieuzasadnioną, oddalił na podstawie art. 151 cyt. na

wstępie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o czym

orzeczono jak w sentencji.