Postanowienie z dnia 1971-09-16 sygn. II CZ 114/71

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sygn. akt II CZ 114/71

Postanowienie z dnia 16 września 1971 r.

Wezwanie w trybie art. 130 k.p.c. do złożenia w terminie tygodniowym aktu urodzenia dziecka i aktu małżeńskiego w sprawie o zaprzeczenie ojcostwa nie mieści się w dyspozycji tego przepisu, gdyż również bez tych dokumentów sprawie mógł być nadany bieg, a do złożenia tych dokumentów przewodniczący miał prawo wezwać powoda przed rozprawą w trybie art. 208 § 1 ust. 5 k.p.c.

Nie można również wzywać powoda w trybie art. 130 k.p.c. do złożenia oświadczenia, kiedy dowiedział się o urodzeniu dziecka, gdyż braku tego nie można uznać za brak formalny.

Przewodniczący: sędzia W. Bryl (sprawozdawca). Sędziowie: J. Krajewski, Z. Trybulski.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym sprawy z powództwa Józefa Z. przeciwko Weronice Z. o zaprzeczenie ojcostwa, na skutek zażalenia powoda na zarządzenie Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu z dnia 19 maja 1971 r.,

uchylił zaskarżone zarządzenie.

Uzasadnienie

Powód domagał się zaprzeczenia ojcostwa córki Jadwigi Z.

Sąd Powiatowy w Nowej Rudzie uznał się rzeczowo za niewłaściwy i przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu we Wrocławiu. Przewodniczący tegoż Sądu zarządzeniem z dnia 7.IV.1971 r. wezwał powoda do złożenia w terminie 7 dni odpisu pozwu dla prokuratora, aktu małżeństwa, aktu urodzenia dziecka, uiszczenia wpisu w kwocie 100 zł oraz złożenia oświadczenia, kiedy dowiedział się o urodzeniu dziecka. W dniu 8.V.1971 r. Sąd ponowił żądanie co do wykonania przez powoda zarządzenia z dnia 7.IV.1971 r. Następnie zarządzeniem z dnia 19.V.1971 r. Sąd zarządził zwrot powodowi pozwu w trybie art. 130 k.p.c. ze względu na to, że powód nie wykonał wymienionych wyżej zarządzeń.

Na powyższe zarządzenie powód wniósł zażalenie, które Sąd Najwyższy uznał za uzasadnione z następujących przyczyn.

Przewodniczący Sądu Wojewódzkiego, wydając wymienione wyżej zarządzenie, obowiązany był wskazać w nim, jakie są skutki jego niewykonania (por. orz. SN z dnia 27.IX.1952 r. C 1070/52, OSN 1953, poz. 48). Już choćby to uchybienie nie mogło powodować zwrotu powodowi pozwu na mocy art. 130 § 2 k.p.c.

Niezależnie od tego należy zauważyć, że spośród wskazanych przez Sąd Wojewódzki uchybień jedynie wezwanie do złożenia odpisu pozwu dla prokuratora należy uznać za brak formalny, który by uzasadniał zastosowanie art. 130 k.p.c. Powód jednak mimo braku pouczenia go o skutkach niewykonania wezwania uzupełnił ten brak przez przesłanie bezpośrednio prokuratorowi odpisu pozwu.

Również nie mógł Sąd Wojewódzki zwrócić powodowi pozwu na mocy art. 130 § 2 k.p.c. z powodu nieuiszczenia wpisu w kwocie 100 zł, skoro powód żądany wpis w terminie uiścił. W razie nieuiszczenia wpisu zwrot pozwu mógłby nastąpić jedynie na mocy art. 16 ust. 1 przep. o kosztach w postępowaniu cywilnym.

Wezwanie w trybie art. 130 k.p.c. do złożenia w terminie tygodniowym aktu urodzenia dziecka i aktu małżeństwa nie mieści się w dyspozycji tego przepisu, gdyż bez tych dokumentów sprawie mógł być nadany bieg, a do przedstawienia tych dokumentów przewodniczący miał prawo wezwać powoda przed rozprawą w trybie art. 208 § 1 ust. 5 k.p.c.

Wreszcie nie można było również wzywać powoda w trybie art. 130 k.p.c. do złożenia oświadczenia, kiedy dowiedział się o urodzeniu dziecka, gdyż braku tego nie można uznać za brak formalny. Jedynie bowiem całkowity brak przytoczenia przez powoda okoliczności faktycznych w pozwie mógłby być uważany za niezachowanie warunków formalnych wymaganych przez kodeks. Skoro zaś powód podał w pozwie okoliczności faktyczne pozwalające określić w sposób wystarczający podstawę jego żądania (por. orz. SN z dnia 13.V.1953 r. I C 403/53 - OSN 1955, nr 3), to nieuzasadnione było wzywanie go z mocy art. 130 k.p.c. do wskazania jeszcze daty, w której dowiedział się o urodzeniu dziecka.

Z powyższych zasad Sąd Najwyższy na mocy art. 397 i 390 k.p.c. orzekł jak wyżej.

OSNC 1972 r., Nr 2, poz. 39