Wyrok z dnia 2010-08-05 sygn. V SA/Wa 934/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak, Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura (spr.), Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Protokolant - Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2010r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy w ramach programu integracyjnego dla cudzoziemców Oddala skargę.

Uzasadnienie

Starosta [...] decyzją z [...] października 2009r. działając poprzez Dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w P. odmówił udzielenia pomocy finansowej w ramach Indywidualnego Programu Integracji A. B., jego żonie Z. B. oraz małoletnim dzieciom: A. B., M. B., M. B., M. B.

W treści decyzji organ prowadzący postępowanie wskazał, iż w dniu [...] sierpnia 2009r. do Centrum wpłynęła dokumentacja z Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K., powstała w wyniku realizacji programu przez cudzoziemców. Wnioskodawca, jak wskazał Starosta zamieszkał na terenie powiatu [...] w sierpniu 2009r.

Organ I instancji stwierdził, że w dniu [...] sierpnia 2009r. pracownik socjalny przeprowadził wywiad środowiskowy rodziny B. w miejscu ich zamieszkania i sporządził Indywidualny Program Integracji.

Starosta stwierdził, że z informacji uzyskanych z Krajowego Rejestru Karnego, wynika, że cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem z art. 264 § 2, art. 69 § 1 oraz art. 70 § 1 pkt 1 KK czyli za przestępstwo popełnione umyślnie.

Cudzoziemiec nie zgodził się z rozstrzygnięciem organu, w treści wniesionego odwołania podniósł, że mieszkając w K. był wraz z rodziną objęty Indywidualnym Programem Integracyjnym, a przestępstwo nielegalnego przekroczenia granicy RP nie było tam przeszkodą do otrzymywania niezbędnych świadczeń pomocowych. Autor odwołania podał również, iż większość osób otrzymujących świadczenia w ramach integracyjnego programu pomocowego również nielegalnie przekroczyła granicę, lecz mimo to otrzymują pomoc.

Wnoszący odwołanie wskazał również, iż prosi o anulowanie decyzji organu I instancji i wdrożenie wobec niego i jego rodziny programu integracyjnego, gdyż w przeciwnym razie pozbawi go to jakichkolwiek środków do życia i leczenia.

Po rozpatrzeniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (w skrócie: Kolegium) decyzją z [...] stycznia 2010r. utrzymało w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne.

Organ odwoławczy wskazał, iż decyzja w sprawie odmowy przyznania pomocy dla cudzoziemca nie jest decyzją uznaniową, przesłanki jej wydania są ściśle określone przepisami ustawy z 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2008r. nr 115, poz. 728 z późn.zm.). Jednym z powodów, co podkreśliło Kolegium wydania decyzji odmownej jest stwierdzenie zaistnienia przesłanki określonej w art. 95 ust. 4 pkt 2 cyt. ustawy tj. gdy cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie.

Jak podkreśliło Kolegium z załączonej do akt informacji z Krajowego Rejestru Karnego wynika, że cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo określone w art. 264 § 2 KK tj. kto wbrew przepisom przekracza granicę RP, używając przemocy, groźby, podstępu lub we współdziałaniu z innymi osobami, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Decyzja Kolegium z [...] stycznia 2010r. stała się przedmiotem skargi do Sądu, w której cudzoziemiec wniósł o uchylenie zaskarżonej oraz poprzedzającej ją decyzji w całości.

W jego opinii decyzja Kolegium narusza dyspozycję art. 6 i art. 7 k.p.a. poprzez przyjęcie, że wydanie skazującego wyroku wobec niego przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy integracyjnej stanowi przesłankę do jej odmowy oraz naruszenie treści art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej, poprzez przyjęcie błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania wspomnianego przepisu.

Zdaniem autora skargi organy nie wzięły pod uwagę faktu, iż przestępstwo – nielegalne przekroczenie granicy – miało miejsce przed jego przystąpieniem do uczestnictwa w programie. Jego zdaniem art. 95 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy jest ściśle związany z zakończeniem postępowania karnego, o którym mowa w pkt 5 tego przepisu. Podstawą nie udzielenia pomocy finansowej dla cudzoziemca, w opinii wnoszącego skargę jest wyłącznie przesłanka wskazana w treści art. 91 ust. 11 ustawy o pomocy społecznej.

Kolegium w odpowiedzi na skargę, nie podzieliło zarzutów zapisanych w skardze i wniosło o jej oddalenie.

W trakcie rozprawy poprzedzającej wydanie wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z [...] sierpnia 2010 r. sygn. akt V SA/Wa 934/10 dopuścił do udziału w sprawie w charakterze uczestnika postępowania S. z siedzibą w W.

W złożonej przez uczestnika postępowania opinii z [...] sierpnia 2010r. zostało przedstawione merytoryczne stanowisko przyjęte wobec skargi A. B., jak również dodatkowe kwestie, które zdaniem przedstawiciela S. zasługują na ich uwzględnienie. Jak podkreślił uczestnik postępowania organ wydający decyzję dokonał błędnej interpretacji przepisów prawnych, a w szczególności art. 95 ustawy o pomocy społecznej. Autor opinii podał, iż program integracyjny trwa 12 miesięcy, a zatem regulacje dotyczące jego przebiegu mają związek tylko i wyłącznie z tym okresem, co powoduje jego zdaniem, iż przepisy dotyczące odmowy udzielenia świadczenia dotyczą tylko i wyłącznie okresu otrzymywania pomocy integracyjnej.

Przedstawiciel S. w treści pisma podniósł, że odmowa przyznania pomocy integracyjnej dla cudzoziemców może prowadzić do jeszcze większej ich marginalizacji i wykluczenia. W jego opinii nielegalne przekroczenie granicy nie stanowi naruszenia porządku publicznego, tak by miało ono automatycznie przekreślić szansę cudzoziemca na otrzymanie pomocy w jego integracji ze społeczeństwem polskim.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga cudzoziemca nie zasługuje na uwzględnienie, jak również zarzuty podniesione przez uczestnika postępowania nie wpłynęły na ocenę prawidłowo dokonanego przez organy stanu faktycznego.

Organy obu instancji trafnie uznały, iż przyznanie pomocy finansowej dla cudzoziemca na utrzymanie w ramach przyjętego programu integracyjnego następuje na podstawie ustawy z 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz.U. nr 64 poz. 593 ze zm.). Prawo do skorzystania z pomocy mającej na celu wspieranie procesu integracji cudzoziemców w ramach tego programu przysługuje, zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy, cudzoziemcowi, który uzyskał w RP status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą.

Decyzją Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z [...] stycznia 2009r. A. B. uzyskał ochronę uzupełniającą na terytorium RP, którą objęto również żonę cudzoziemca Z. B. oraz ich małoletnie dzieci: A. B., M. B., M. B., M. B. W ocenie Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. pozwoliło to rodzinie B. na przystąpienie do Indywidualnego Programu Integracji przeznaczonego dla cudzoziemców, który ma zapewnić im niezbędną pomoc finansową.

W dniu [...] marca 2009r. A. B. wraz z rodziną podpisał sporządzony Indywidualny Program Integracyjny na okres 12 miesięcy tj. od [...] marca 2009r. do [...] lutego 2010r. W ramach Programu, cudzoziemiec wraz z rodziną otrzymywali wnioskowaną pomoc, na którą składały się m.in. zasiłek na utrzymanie, na pokrycie kosztów związanych z nauką języka polskiego, składki na ubezpieczenie zdrowotne.

W dniu [...] września 2009r. A. B. wraz z rodziną podpisał kolejny program Indywidualnego Programu Integracji dla cudzoziemców, sporządzony przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w P., który miał być kontynuacją poprzednio sporządzonego - lecz nie został on zrealizowany. Odmowa przyznania pomocy finansowej we wspomnianym programie następuje m.in. zgodnie z art. 95 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy w przypadku, gdy cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie.

W istocie rzeczy w przedmiotowej sprawie okoliczność skazania cudzoziemca prawomocnym wyrokiem sądu stała się podstawą do odmowy przyznania mu pomocy finansowej w ramach kontynuacji programu integracyjnego. Okoliczność ta została potwierdzona informacją z Krajowego Rejestru Karnego z [...] września 2009r., z której wynika, że A. B. został skazany przez Sąd Rejonowy w C. prawomocnym wyrokiem sądowym z [...] sierpnia 2008r. (sygn akt: [...]) za przestępstwo popełnione z winy umyślnej - nielegalne przekroczenie granicy RP.

W ocenie Sądu prawidłowo organy przyjęły, że wskazana okoliczność jest samodzielną podstawą odmowy przyznania pomocy finansowej i wyczerpuje dyspozycję przepisu art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej.

Powyższej oceny Sądu nie zmieniają zarzuty podniesione w skardze oraz w opinii S.

Odnosząc się do zarzutu dotyczącego naruszenia przez organy dyspozycji art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej, poprzez nie uwzględnienie faktu, iż przestępstwo zostało popełnione przez cudzoziemca przed przystąpieniem do programu integracyjnego należy stwierdzić, że z treści tego przepisu – jak już wskazano powyżej – jednoznacznie wynika, iż podstawą odmowy jest sam fakt skazania cudzoziemca prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie, bez względu na to, kiedy zostało ono popełnione. Zatem okoliczność, iż cudzoziemiec dopuścił się popełnienia przestępstwa przed przystąpieniem do programu integracyjnego, nie ma znaczenia z punktu widzenia ustawowych przesłanek pozwalających na skorzystanie z pomocy. Zatem błędne jest założenie przyjęte przez uczestnika postępowania, iż przepisy dotyczące odmowy udzielenia świadczenia dotyczą tylko i wyłącznie okresu otrzymywania pomocy integracyjnej.

Cudzoziemiec, podnosi także w treści skargi, podobnie jak przedstawiciel S. wątpliwości związane z wykładnią wspominanego przepisu, który jest jego zdaniem powiązany z zakończeniem postępowania karnego z dyspozycji ust. 1 pkt 5 tego artykułu. Również ten zarzut nie spotkał się z aprobatą ze strony Sądu, gdyż ust. 1 pkt 5 art. 95 ww. ustawy, odnosi się do wstrzymania pomocy dla cudzoziemca w przypadku wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego – do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Wówczas to jeśli cudzoziemiec zostanie skazany zastosowanie ma ust. 3 wspomnianego artykułu. Zatem dyspozycja ust. 1 pkt 5 odnosi się do innego stanu faktycznego, gdy w trakcie korzystania z pomocy integracyjnej zostaje wszczęte postępowanie karne. W sytuacji skarżącego gdy został on skazany wyrokiem, który stał się prawomocny w dniu [...] września 2008r. nie może mieć zastosowania dyspozycja wynikająca z art. 95 ust. 1 pkt 5 ustawy o pomocy społecznej.

Uczestnik postępowania w treści złożonej opinii dzieli się także swoimi obawami dotyczącymi stopniowej marginalizacji i wykluczenia cudzoziemców, którzy pozostają poza programem pomocowym, jego zdaniem przestępstwo popełnione przez cudzoziemca nie może automatycznie przekreślać szansy cudzoziemca na otrzymanie wsparcia w procesie integracji.

Również ten argument nie zasługuje na uwzględnienie ze strony Sądu, gdyż ważnym podkreślenia jest fakt, iż odmowa przyznania pomocy finansowej dla cudzoziemca nie jest decyzją uznaniową organu, lecz obowiązkiem organu po spełnieniu przez wnioskodawcę przesłanek określonych w treści art. art. 95 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie.

Trudno również przyjąć za zasadny kolejny argument tym razem wskazany przez skarżącego, iż jedynym powodem odmowy przyznania pomocy w ramach programu integracyjnego jest przywołany przez cudzoziemca art. 91 ust. 11 ustawy o pomocy społecznej.

Istotnie art. 91 ust. 11 ustawy o pomocy społecznej statuuje zasadę, iż przedmiotowa pomoc nie przysługuje cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego, jednak nie jest to jedyna okoliczność, która powoduje odmowę przyznania środków finansowych. Wspomniany już art. 95 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o pomocy społecznej, określa przyczyny odmowy przyznania pomocy finansowej, ponadto ust. 3 tego artykułu, również obliguje organ do wydania negatywnego dla wnioskodawcy rozstrzygnięcia.

Także ostatni z zarzutów podniesionych przez skarżącego, a dotyczący naruszenia przepisów procedury administracyjnej, tj. art. 6 i art. 7 k.p.a, zdaniem Sądu nie zasługuje na jego aprobatę. Skarżący nie wykazał i nie uzasadnił, na czym konkretnie miałyby polegać owe naruszenia, a Sąd nie dopatrzył się, by w sprawie uchybiono tym przepisom.

Na zakończenie Sąd stwierdza, że zaskarżona przez cudzoziemca decyzja jest prawidłowa, zatem z tych względów na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002r. nr 153, poz. 1270 ze zm) Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.