Wyrok z dnia 2010-08-05 sygn. V SA/Wa 725/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak (spr.), Sędzia WSA - Irena Jakubiec-Kudiura, Sędzia WSA - Joanna Zabłocka, Protokolant - Małgorzata Broniarek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2010r. sprawy ze skargi I.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] lutego 2010r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania pomocy finansowej na utrzymanie w ramach programu integracyjnego dla cudzoziemców oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 2 czerwca 2009 r. I.M. złożył w Powiatowym Centrum Pomocy Rodzinie w P. wniosek o udzielenie pomocy w ramach programu integracyjnego dla cudzoziemców.

Prezydent [...] decyzją z dnia [...] października 2009 r. orzekł o odmowie udzielenia pomocy w ramach programu integracyjnego dla cudzoziemców. Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ I instancji wskazał, iż według informacji z Krajowego Rejestru Karnego z 21 lipca 2009 r. I.M. został skazany przez Grodzki Sąd Rejonowy w Z. prawomocnym wyrokiem sądowym za czyn z art. 264 § 2 k.k., art. 69 § 1 k.k., art. 69 § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. Wyjaśniono przy tym, iż zgodnie z art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz. 728 ze zm.), odmawia się udzielenia pomocy w przypadku, gdy cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem Sądu.

Cudzoziemiec nie zgodził się z rozstrzygnięciem przyjętym przez Prezydenta [...] i pismem z dnia 18 listopada 2009 r. wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji i przyznanie mu wnioskowanej pomocy. Uzasadniając swoje stanowisko wskazał, iż w jego sprawie wyrok Sądu karnego zapadł przed wszczęciem postępowania o udzielenie wnioskowanej pomocy, dlatego też wbrew twierdzeniom organu I instancji, nie może mieć tutaj zastosowania art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej.

Po rozpatrzeniu odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. (w skrócie: SKO) decyzją z [...] lutego 2010 r. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy wskazał, iż cudzoziemcowi, który uzyskał w RP status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą udzielana jest pomoc mająca na celu wspieranie procesu jego integracji. Wyjaśniono, iż przedmiotowej pomocy udziela się na podstawie oceny sytuacji życiowej wnioskodawcy oraz jego rodziny. Pomoc ta realizowana jest w ramach indywidualnego programu integracji uzgodnionego między powiatowym centrum pomocy rodzinie a cudzoziemcem, zgodnie z dyspozycją art. 91 ustawy o pomocy społecznej (Dz.U. nr 175 poz. 1362 ze zm.).

Uzasadniając odmowę uwzględnienia wniosku organ II instancji wyjaśnił, iż przed wydaniem rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie W. Pomocy Rodzinie uzyskało informację z Wydziału Polityki Społecznej [...] Urzędu Wojewódzkiego, że wnioskodawca został skazany prawomocnym wyrokiem sądowym. Tym samym, jak wskazał organ odwoławczy na podstawie art. 95 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy okoliczność ta obliguje organ do odmowy udzielenia zainteresowanemu pomocy finansowej w ramach programu integracyjnego dla cudzoziemców.

Odnosząc się do argumentacji zainteresowanego podniesionej w odwołaniu, SKO wyjaśniło, iż art. 95 ust. 4 ustawy o pomocy społecznej jest samodzielną podstawą do odmowy pomocy, bez względu na to, kiedy przestępstwo zostało popełnione przez cudzoziemca.

Decyzja Kolegium z dnia [...] lutego 2010 r. stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której cudzoziemiec wniósł o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej decyzji organu pierwszej instancji.

Zdaniem skarżącego decyzja SKO wydana została z naruszeniem art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej, poprzez przyjęcie, że nie przysługuje skarżącemu pomoc w ramach programu integracyjnego, pomimo faktu, iż powoływane przestępstwo zostało popełnione przez wnioskodawcę przed przystąpieniem do takiego programu. Ponadto skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji istotne naruszenie przepisów postępowania mające wpływ na wynik sprawy, poprzez niewłaściwe uzasadnienie faktyczne decyzji skutkujące naruszeniem art. 107 § 3 kpa.

Skarżący podniósł także, iż dokonana przez organy administracyjne wykładnia powoływanych przepisów prawa w tej sprawie jest sprzeczna z intencjami ustawodawcy i wypacza cały system integracji uchodźców, pozbawiając prawa do udziału w Indywidualnym Programie Integracji (IPI) przeważającą większość zainteresowanych. W ocenie skarżącego gdyby ustawodawca zamierzał pozbawić prawa do pomocy integracyjnej cudzoziemców skazanych prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo, które nastąpiło przed rozpoczęciem IPI, uwzględniłby to w treści art. 91 ustawy o pomocy społecznej. Skarżący podkreślił tutaj, iż w treści ust. 11 tego przepisu jest natomiast mowa wyłącznie o jednej przesłance nie udzielenia pomocy tj. zawarciu małżeństwa z obywatelem polskim. Zdaniem skarżącego art. 95 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy jest zatem ściśle związany z zakończeniem postępowania karnego, o którym mowa w pkt 5 tego przepisu.

Odpowiadając na skargę SKO podtrzymało w całości stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji wnosząc o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga cudzoziemca nie zasługuje na uwzględnienie, ocena stanu faktycznego dokonana przez organy nie budzi zastrzeżeń Sądu.

Organy obu instancji trafnie uznały, iż przyznanie pomocy finansowej dla cudzoziemca na utrzymanie w ramach przyjętego programu integracyjnego następuje na podstawie ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. nr 64 poz. 593 ze zm.). Prawo do skorzystania z pomocy na utrzymanie w ramach tego programu przysługuje, zgodnie z art. 91 ust. 1 ww. ustawy który stanowi, iż cudzoziemcowi, który uzyskał w RP status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą udziela się pomocy mającej na celu wspieranie procesu jego integracji.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż decyzją Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] marca 2009 r. I.M. uzyskał ochronę uzupełniającą na terytorium RP. Umożliwiło to zainteresowanemu cudzoziemcowi przystąpienie do Indywidualnego Programu Integracyjnego przeznaczonego dla cudzoziemców. Realizując swoje uprawnienie Cudzoziemiec w dniu 2 czerwca 2009 r. złożył wniosek o uzyskanie pomocy finansowej w ramach wspominanego programu, jednakże z uwagi na uzyskane w toku postępowania wyjaśniającego informacje o karalności cudzoziemca, wniosek ten nie został uwzględniony. W ocenie skarżącego przyjęta przez organy administracyjne obu instancji wykładnia przepisu art. 95 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy jest jednak błędna, bowiem przedmiotowa karalność miała miejsce przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy w ramach IPI.

Istotę sporu w przedmiotowej sprawie jak również kwestię kluczową dla wydanego rozstrzygnięcia stanowi zatem wpływ karalności zainteresowanego na ocenę złożonego wniosku. Wskazać tutaj należy, iż niesporna okoliczność skazania cudzoziemca na terytorium RP potwierdzona została informacją z Krajowego Rejestru Karnego z dnia 22 lipca 2009 r. Z informacji tej wynika, iż I.M. został skazany przez Sąd Rejonowy w Z. VI Wydział Grodzki prawomocnym wyrokiem sądowym za czyn z art. 264 § 2 k.k., art. 69 § 1 k.k., art. 69 § 2 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k., na karę 9 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat 2.

Wskazać tutaj należy, iż zgodnie z treścią przepisu art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej w przypadku, gdy cudzoziemiec został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie odmawia się przyznania pomocy finansowej w ramach uczestnictwa w IPI. Mając zatem na uwadze treść tego przepisu w ocenie Sądu prawidłowo organy administracyjne przyjęły, iż stwierdzenie karalności wnioskodawcy nawet przed złożeniem przedmiotowego wniosku stanowi samodzielną podstawę odmowy przyznania pomocy finansowej i wyczerpuje dyspozycję tego przepisu.

Odnosząc się do prezentowanego przez skarżącego stanowiska wyjaśnić należy, iż powyższej oceny Sądu nie zmieniają także zarzuty podniesione w skardze.

W zakresie zarzutu dotyczącego naruszenia przez organy dyspozycji art. 95 ust. 4 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej, poprzez nie uwzględnienie faktu, iż przestępstwo zostało popełnione przez cudzoziemca przed przystąpieniem do programu integracyjnego stwierdzić należy, że z treści tego przepisu jednoznacznie wynika, iż podstawą odmowy jest sam fakt skazania cudzoziemca prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo popełnione umyślnie, bez względu na to, kiedy zostało ono popełnione. Zatem okoliczność, iż cudzoziemiec dopuścił się popełnienia przestępstwa przed przystąpieniem do programu integracyjnego, nie ma znaczenia z punktu widzenia ustawowych przesłanek pozwalających na skorzystanie z pomocy. Podkreślić zatem należy, iż w świetle aktualnego stanu prawnego poza zainteresowaniem ustawodawcy pozostaje moment popełnienia przestępstwa przez wnioskodawcę.

Cudzoziemiec, podnosi także w treści skargi, swoje wątpliwości związane z wykładnią wspominanego przepisu, który jest jego zdaniem powiązany z zakończeniem postępowania karnego z dyspozycji ust. 5 tego artykułu. Również ten zarzut nie spotkał się z aprobatą ze strony Sądu, gdyż ust. 5 art. 95 ww. ustawy, odnosi się do wstrzymania pomocy dla cudzoziemca w przypadku wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego – do czasu prawomocnego zakończenia postępowania. Wówczas to jeśli cudzoziemiec zostanie skazany zastosowanie ma ust. 3 wspomnianego przepisu. Zatem dyspozycja ust. 1 pkt 5 omawianego przepisu odnosi się do innego stanu faktycznego, gdy w trakcie korzystania z pomocy integracyjnej zostaje wszczęte postępowanie karne. Skarżący, ubiegał się o przyznanie pomocy finansowej, zatem ust. 5 wskazanego artykułu nie może dotyczyć sytuacji, w jakiej znalazł zainteresowany.

Po drugie, trudno również przyjąć za zasadny argument skarżącego, iż jedynym powodem odmowy przyznania pomocy w ramach programu integracyjnego jest zawarcie małżeństwa z obywatelem polskim. Istotnie art. 91 ust. 11 ustawy o pomocy społecznej statuuje zasadę, iż przedmiotowa pomoc nie przysługuje cudzoziemcowi będącemu małżonkiem obywatela polskiego, jednak nie jest to jedyna okoliczność, która powoduje odmowę przyznania środków finansowych. Wspomniany już art. 95 ust. 4 pkt 1-3 ustawy o pomocy społecznej, określa przyczyny odmowy przyznania pomocy finansowej, ponadto ust. 3 tego artykułu, również obliguje organ do wydania negatywnego dla wnioskodawcy rozstrzygnięcia.

Po trzecie, kolejny zarzut skarżącego, dotyczący istotnego naruszenia przepisów postępowania poprzez niewłaściwe uzasadnienie faktyczne decyzji, nie znalazł odzwierciedlenia w zaskarżonej decyzji. Organy zgodnie z nałożonym na nich obowiązkiem z art. 107 § 3 kpa, opracowały zwięzłe uzasadnienie faktyczne i wyjaśniły adresatowi podstawę prawną przyjętego rozstrzygnięcia.

Reasumując zatem, w ocenie Sądu zaskarżona przez cudzoziemca decyzja jest prawidłowa a argumentacja prezentowana przez skarżącego w świetle powyższych wywodów nie zasługuje na uwzględnienie. Z tych względów na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2002r. nr 153, poz. 1270 ze zm) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji wyroku.