Postanowienie z dnia 2010-10-28 sygn. I SA/Rz 697/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Surmacz po rozpoznaniu w dniu 28 października 2010 r., w Wydziale I Finansowym, na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. W. i W. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia (...) sierpnia 2010 r., nr (...), w przedmiocie określenia podatku od czynności cywilnoprawnych, w związku z wnioskiem skarżących o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji postanawia: oddalić wniosek.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) sierpnia 2010 r., nr (...), Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia (...) maja 2010 r., nr (...), określającą M. W. i W. W. podatek od czynności cywilnoprawnych od przeniesienia w drodze umowy o dożywocie prawa własności lokalu mieszkalnego, w wysokości 3 308 zł.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnieśli M. W. i W. W.domagając się jej uchylenia oraz uchylenia poprzedzającej ją decyzji organu I instancji.

W dniu 22 października 2010 r. skarżący złożyli wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji stwierdzając, że jest on zasadny do czasu rozpoznania skargi. W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku podnieśli, że organ egzekucyjny wszczął egzekucje opierając się nie na decyzjach zaskarżonych do Sądu, ale na decyzji z dnia (...) grudnia 2009 r., nr (...), która została uchylona w całości decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w R. z dnia (...) marca 2010 r., nr (...), ponieważ jedynym upomnieniem jakie otrzymali było upomnienie oparte na uchylonej decyzji z dnia (...) grudnia 2009 r. W tej więc sytuacji prowadzone w stosunku do skarżących czynności egzekucyjne są, w ich ocenie, bezpodstawne.

Skarżący podkreślili także, że zupełnie niezrozumiałe dla nich jest zajęcie świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego M. W., bez uprzedniego podjęcia czynności egzekucyjnych wobec W. W., który był jedynym adresatem tytułu wykonawczego.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako P.p.s.a./, wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Jednakże, jak stanowi § 3 wyżej wymienionego artykułu, po przekazaniu skargi sądowi może on, na wniosek skarżącego, wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu.

Przesłanką wstrzymania wykonania decyzji jest więc uprawdopodobnienie, iż zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody; co do zasady chodzi tutaj o szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, lub też uprawdopodobnienie możliwości zaistnienia innych, trudnych do odwrócenia skutków, przy czym ocena tych przesłanek pozostawiona jest uznaniu Sądu. Obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji obciąża wnioskodawcę (postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego: z 7 kwietnia 2005 r., sygn. II OZ 201/05 i 13 grudnia 2004 r., sygn. FZ 496/04 (zamieszczone w systemie informatycznym "Lex Polonica")).

Skarżący (wnioskodawcy) w niniejszej sprawie nie przedstawili argumentów przemawiających za tym, że wykonanie zaskarżonej decyzji grozi im wyrządzeniem znacznej szkody lub niesie za sobą ryzyko wywołania innych, trudnych do odwrócenia skutków. Argumenty przytoczone w treści wniosku o wstrzymanie dotyczą bowiem kwestii merytorycznych, związanych z prowadzonym postępowaniem egzekucyjnym, które nie stanowią jednak przesłanek udzielenia ochrony tymczasowej, w postaci wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, o których mowa art. 61 § 3 P.p.s.a. Nie sposób także na ich podstawie ocenić rzeczywistego wpływu wykonania zaskarżonej decyzji na sytuację skarżących. Brak jest więc podstaw do uwzględnienia wniosku.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd na podstawie art. 61 § 3 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.