Wyrok z dnia 2011-01-26 sygn. III SA/Kr 343/10

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kremer (spr.) Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Tadeusz Wołek Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi S. G. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia 1 marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego I. skargę oddala, II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na rzecz adwokata T. F. Kancelaria Adwokacka [...] w K. kwotę 240,00 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług obowiązującą dla tego rodzaju czynności w dniu orzekania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną przez S. G. decyzją z dnia 01 marca 2010r. znak [...] Komendant Wojewódzki Policji utrzymał w mocy decyzję Komendanta Miejskiego Policji z dnia [...] 2009r. Nr [...] znak [...] wzywającą S. G., M. G. i P. G. do opróżnienia z osób i rzeczy lokalu mieszkalnego przy ul. A w B.

Podstawą prawną decyzji był art. 127 § 2, 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) i art. 95 ust. 3 pkt 3 i ust. 4, art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji (Dz. U. z 2007r., Nr 43, poz. 277 ze zm.).

Decyzja zapadła na tle następującego stanu faktycznego sprawy:

Na podstawie przydziału lokalu mieszkalnego nr [...] z dnia 06.01.1968 r. Kwatermistrz Komendy MO przydzielił S. G. lokal przy ul. A w B. Do wspólnego zamieszkania w tym lokalu zostali uprawnieni: żona J. G. i córki: K. G., L. G. i S. G. (obecnie S. G.). W dniu [...] 1985r. S. G. zmarł a lokal zajęła jego żona, która zmarła z kolei w dniu [...] 2006r. W mieszkaniu pozostali skarżąca z mężem M. G. i synem P. G.

W dniu 09.10.2009r. Komendant Miejski Policji na podstawie art. 95 ust. 3 ustawy o Policji wszczął postępowanie administracyjne w sprawie opróżnienia w/w lokalu mieszkalnego. Wszczęcie postępowania poprzedziło uzyskanie przez organ Policji informacji od Zarządu Budynków Komunalnych, z której wynikało, że lokal przy ul. A w B jest zajmowany przez skarżącą bez tytułu prawnego. Jednocześnie wykazano, że na lokalu ciąży zaległość czynszowa w wysokości 36.430,70 zł.

Komendant Miejski Policji wydał w konsekwencji decyzję Nr [...] znak [...] na podstawie art. 104 § 1 Kpa w zw. z art. 90 ust. 1, art. 95 ust. 3 pkt 3 i ust. 4, art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji i § 14 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 18 maja 2005r. w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów (Dz. U. z 2005r., Nr 105, poz. 884 ze zm.) wzywającą S. G., M. G. i P. G. do opróżnienia z osób i rzeczy lokalu mieszkalnego przy ul. A w B.

Organ uzasadnił decyzję w ten sposób, że w/w osoby nie są uprawnione do zamieszkania w przedmiotowym lokalu, gdyż nie posiadają uprawnień do świadczeń resortowych. Nie są emerytami lub rencistami policyjnymi ani też nie przysługuje im renta rodzinna po zmarłym funkcjonariuszu. W stosunku do osób nieuprawnionych wydaje się na podstawie art. 95 ustawy o Policji decyzję o opróżnieniu lokalu, którą podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej Policji, w którego dyspozycji pozostaje lokal, w tym przypadku jest to Komendant Miejski Policji.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. G. podniosła niewzięcie pod uwagę przez Komendanta Miejskiego Policji istotnej dla sprawy okoliczności wydania na rzecz jej matki J. G. przez Prezydenta Miasta w dniu 29.08.2000r. skierowania oznaczonego sygnaturą [...] do lokalu przy ul. A w B, w efekcie czego J. G. wynajęła ten lokal jako lokal zamienny na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005r., Nr 31, poz. 266). Zarzuciła organowi, że pomimo posiadania stosownej w tym względzie dokumentacji nie odniósł się do tej dokumentacji, a w konsekwencji wydał wadliwe orzeczenia z uzasadnieniem, które nie odniosło się do wszystkich okoliczności sprawy. W ocenie odwołującej się kwestię jej uprawnienia oraz pozostałych zamieszkujących z nią osób do w/w lokalu należy rozpoznać na podstawie ustawy o ochronie lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego.

Po rozpoznaniu odwołania Komendant Wojewódzki Policji wydał opisaną na wstępie decyzję. Organ ten podzielił ustalenia faktyczne dokonane przez organ pierwszej instancji, precyzując, że po śmierci J. G. skarżąca oraz jej mąż M. G. i syn P. G. pozostali w mieszkaniu na podstawie skierowania Urzędu Miasta, ale też jako osoby nieuprawnione do świadczeń z resortu spraw wewnętrznych i administracji. Jednocześnie organ zauważył, że skarżąca zajmowała lokal przy ul. A wyłącznie w charakterze członka rodziny (córki) S. G., funkcjonariusza MO, który otrzymał to mieszkanie jako lokal służbowy, a następnie córki J. G., zajmującej lokal na podstawie skierowania Urzędu Miasta.

W rozważaniach prawnych organ odwoławczy zwrócił uwagę, że regulacje prawne dotyczące policyjnych mieszkań służbowych stanowią rozwiązania szczególne wobec zasad ogólnych prawa lokalowego, w związku z czym rządzą się odrębnymi zasadami. W ustawie o Policji w art. 97 ust. 5 znajduje się upoważnienie do wydawania decyzji w sprawie przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów. Ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego stanowi w art. 3 ust. 2 , że przepisy tej ustawy stosuje się do lokali będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów (...), jeżeli przepisy odrębne dotyczące tych lokali nie stanowią inaczej. Przepisy odrębne stanowi ustawa do Policji. Organ odniósł się też do regulacji obowiązującej przed wprowadzeniem w/w ustawy to jest do ustawy z dnia 30 stycznia 1959 r. Prawo lokalowe (Dz. U. z 1962r., Nr 47, poz. 227). Z ustawy tej wynikało, że mieszkania przeznaczone dla funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej nie podlegały publicznej gospodarce lokalowej, realizowanej na danym terenie przez jednostki władzy publicznej szczebla podstawowego. Konsekwencją tego stanu rzeczy był z jednej strony fakt, że nie one przydzielały lokale a z drugiej niestosowanie Prawa lokalowego i Kodeksu cywilnego do spraw dotyczących tych mieszkań. Jak zauważył organ, w kontekście powyższych uregulowań należy rozważyć status prawny tych mieszkań, jak też tryb ich przekazywania, przydzielania i opróżniania. Dla rozważanej sprawy istotne znaczenie ma pojęcie dyspozycyjności lokalu. Żaden z mających zastosowanie w sprawie aktów prawnych nie definiuje tego pojęcia, ale w ocenie organu należy przyjąć za wykładnią dokonaną w wyrokach sądów powszechnych, że elementem dyspozycyjności jest uprawnienie dysponenta do wydawania przydziałów mieszkania jako lokalu służbowego, czyli każdorazowego wskazywania jego najemcy. Nie zmienia tego uprawnienia okoliczność władztwa gminy wobec danej nieruchomości. Dyspozycja lokalami służbowymi wynika nie z faktu prawa własności Skarbu Państwa (gminy) ale z możliwości faktycznego dysponowania nimi na potrzeby instytucji. W ocenie organu nie nastąpiło automatyczne pozbawienie instytucji takich jak policja do rzeczywistego władztwa nad lokalami tylko z uwagi na przejście prawa własności tych lokali na inny podmiot. Po przejściu przedmiotowej nieruchomości na własność Gminy Komendant Miejski Policji nie podjął czynności zmierzających do zrzeczenia się posiadanej dyspozycji na rzecz gminy. Z tej uwagi lokal przy ul. A w B nadal pozostaje w dyspozycji Policji i Komendant Miejski Policji miał prawo wydać w sprawie decyzję o opróżnieniu tego lokalu przez osoby nieuprawnione do zajmowania lokalu . S. G., M. G. i P. G. nie są i nigdy nie byli funkcjonariuszami Policji, nie posiadają uprawnień do policyjnej renty rodzinnej i nie są członkami rodziny S. G. w rozumieniu art. 89 ustawy o Policji z uwagi na ukończenie 25 roku życia.

Organ odwoławczy zauważył na koniec, że Komendant Miejski Policji bezpodstawnie przyjął za podstawę prawną art. 90 ust. 1 ustawy o Policji, który

w dacie wydawania orzeczenia już nie obowiązywał. Od dnia 05.08.2009r. w wyniku wejścia w życie ustawy z dnia 21 maja 2009r. o zmianie ustawy o Policji art. 90 otrzymał brzmienie: "na lokale mieszkalne dla policjantów przeznacza się lokale będące w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów". Nie ulega jednak wątpliwości w ocenie organu odwoławczego, że zarówno obecnie obowiązująca podstawa prawna tj. art. 90 ustawy o Policji jak również podstawa faktyczna (brak uprawnień stron do lokalu mieszkalnego pozostającego

w dyspozycji Policji) uprawniają organ pierwszej instancji do wydania zaskarżonej decyzji.

Odnosząc się do zarzutu skarżącej o nieuwzględnieniu w rozważaniach decyzji pierwszej instancji wniosków dowodowych, organ ten zauważył, że brak jest w aktach, które miał do dyspozycji Komendant Miejski Policji jakiegokolwiek dokumentu świadczącego o skierowaniu matki skarżącej przez Gminę do lokalu przy ul. A. Stąd ten zarzut nie podlega uwzględnieniu. S. G. załączyła dokument skierowania dopiero wraz z odwołaniem od decyzji pierwszej instancji.

Decyzja Komendanta Wojewódzkiego Policji stała się przedmiotem skargi S. G. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie. Wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, akcentując, że zawiązanie węzła obligacyjnego w postaci umowy najmu przedmiotowego lokalu pomiędzy jej matką J. G. a Gminą nasuwa przekonanie, że lokal ten pozostaje w wyłącznej dyspozycji Gminy. Tym bardziej, że przydzielono go jako lokal zastępczy. Jest spadkobierczynią matki, stąd kwestia przydziału mieszkania winna podlegać ocenie prawa cywilnego, nie administracyjnego. W jej ocenie organy Policji nie są uprawnione do rozporządzenia tym lokalem. Dodała, że organ odwoławczy poza stwierdzeniem, że lokal pozostaje w dyspozycji organów policji nie wskazał na jakiej podstawie przyjmuje to twierdzenie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko w sprawie, wyjaśniając, że okoliczność, iż lokal przy ul. A pozostaje w dyspozycji organów policji jest to okoliczność wyłącznie faktyczna

i nie wymaga jakiejkolwiek formy ani też podstawy prawnej, cytując w tym względzie wyroki NSA z 28.01.2009r. sygn. OSK 81/08 i wyrok WSA w Warszawie

z 09.11.2007r. sygn. II SA/Wa 763/07.

Pełnomocnik S. G. w piśmie z dnia 27.09.2010r. podniósł, że o ile zgadza się ze stanowiskiem organu, że przedmiotowy lokal stanowi własność gminy, to jednak nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem, że lokal pozostaje w dyspozycji Komendy Miejskiej Policji na podstawie art. 90 ustawy o Policji, biorąc pod uwagę fakt, że ojciec skarżącej otrzymał przydział lokalu od Milicji. W ocenie pełnomocnika na ocenę czy lokal pozostaje w dyspozycji organów Policji powinno mieć wpływ skierowanie matki skarżącej do tego lokalu celem zawarcia umowy najmu. Dodał, że żaden przepis nie wyjaśnia pojęcia dyspozycyjności lokalu i wskazał, że orzecznictwo Sądu Najwyższego akcentuje dyspozycyjność jako uprawnienie, które przysługuje Policji w związku z wydaniem przez ten organ decyzji o przydziale do mieszkania

w lokalu służbowym. W niniejszej sprawie taki przydział został wydany przez Komendę Miejską Milicji na rzecz ojca skarżącej S. G. Zatem z chwilą śmierci ojca skarżącej Komenda Miejska Policji przestała być dysponentem tego lokalu. Tym bardziej, że jego żona uzyskała skierowanie do zawarcie umowy najmu.

Prezydent Miasta, w wykonaniu wezwania Sądu, przedstawił pismem z dnia 26.10.2010r. wyjaśnienia, w których podniósł, że lokal przy ul. A stanowi własność Gminy i pozostaje w dyspozycji Komendanta Miejskiego Policji. S. G. objął mieszkanie na podstawie przydziału z 06.01.1968 r. , zmarł w dniu 29.06.1985r.

a w roku 1991 budynek przy ul. A został skomunalizowany decyzją Wojewody Nr [...]. J. G. złożyła w Urzędzie Miasta w dniu 07.08.2000r. wniosek o regulację tytułu prawnego do zajmowanego lokalu . W realizacji tego wniosku Prezydent Miasta, w oparciu o art. 5 ust. 1 Obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów stanowiącego, że w razie ustania najmu lokalu, zawartego przed dniem 12.11.1994r. na czas trwania stosunku pracy, były najemca lub osoby pozostające w lokalu po śmierci najemcy zachowują prawo do lokalu zamiennego, jeżeli przysługiwało im ono na podstawie przepisów obowiązujących przed tym dniem, w dniu 29.08.2000r. wydał J. G. skierowanie do zawarcia umowy najmu przedmiotowego lokalu na czas nieoznaczony. W skierowaniu do wspólnego zamieszkiwania z najemcą zostali uprawnieni S. G., M. G. i P. G. Na podstawie tego skierowania J. G. zawarła w dniu 19.09.2000r. umowę najmu. W dniu 12.01.2007r. S. G. złożyła do Wydziału Mieszkalnictwa wniosek o uregulowanie tytułu prawnego do zajmowanego lokalu po śmierci najemcy (J. G. zmarła w dniu [...] 2003r.). Urząd odpowiedział jej pismem z dnia 05.02.2007r., że wniosek rozpatrzony jest negatywnie z uwagi na fakt pozostawania lokalu w dyspozycji Komendy Policji. Do wyjaśnień załączona został umowa najmu lokalu przy ul. A w B zawarta przez Gminę i J. G.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Stosownie do przepisu art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Powyższa kontrola, zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269) sprawowana jest pod względem zgodności z prawem. Sąd sprawując tę kontrolę rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną .

Skarga nie jest zasadna.

Należy w pierwszej kolejności odnieść się do wyjaśnienia pojęcia dyspozycyjności organów policji na gruncie ustawy o Policji. Pojęciem "dyspozycyjność" posługuje się art. 90 ustawy, stanowiąc, że: "na lokale mieszkalne dla policjantów przeznacza się lokale będące w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów". Lokale te uzyskiwane są w wyniku działalności inwestycyjnej, albo od terenowych organów rządowej administracji ogólnej, są to lokale stanowiące własność gmin lub zakładów pracy, a także zwolnione przez osoby, które decyzje o przydziale uzyskały z jednostek podległych Ministrowi Spraw Wewnętrznych. Jak wyraził Sąd Najwyższy w tezie wyroku z dnia 20 czerwca 2001r. I CKN 683/00 lokalem będącym w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych w rozumieniu w/w artykułu jest lokal, co do którego decyzja o jego przydziale lub o jego opróżnieniu należy do kompetencji jednostek podległych temu organowi. Dyspozycyjność jest zatem związana z prawem organu policji do decydowania kto jest uprawniony do zamieszkiwania lokalu lub nie, przy uwzględnieniu zapisów ustawy o Policji. Zwraca w sprawie uwagę, że pomiędzy organami policji a Gminą nie ma sporu co do tego w czyjej dyspozycji pozostaje lokal mieszkalny przy ul. A w B. Faktem jest, że lokal ten został skomunalizowany na podstawie decyzji Wojewody Nr [...], w ten sposób stając się własnością Gminy, niemniej jednak jak sama Gmina przyznaje w piśmie wyjaśniającym z 26.10.2010r., skarżąca nie może nabyć tytułu prawnego do przedmiotowego lokalu po śmierci swojej matki, legitymującej się tytułem najmu do lokalu, ze względu na fakt pozostawania przedmiotowego lokalu w dyspozycji Komendy Miejskiej Policji. Dyspozycja organów Policji nie wiąże się automatycznie z prawem własności co do lokalu. Zdaniem Sądu podkreślenia wymaga fakt, że w rozpoznawanej sprawie nie ma sporu pomiędzy organami Policji a Gminą co do tego, że lokal mieszkalny przy ul. A w B pozostaje nadal w dyspozycji organów policyjnych. Nadto podnieść należy, że kwestie dotyczące przekazania lokalu do dyspozycji organom policyjnym, czy też zrzeczenie się przez organ prawa dysponowaniem lokalu nie następuje ani w formie decyzji administracyjnej, ani w formie postanowienia, ani w drodze innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej. W przepisach prawa powszechnie obowiązującego brak bowiem umocowania do rozstrzygania w kwestii przekazania lokalu do dyspozycji organom policyjnym w jednej z wymienionych form przewidzianych w art.3 § 2 pkt 1- 4a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Tym samym do kognicji Sądu Administracyjnego nie należą sprawy dotyczące przekazania lokalu mieszkalnego do dyspozycji organów Policyjnych (np. postanowienie NSA z 03.07.2009. I OSK 834/09), czy też ewentualne spory powstałe na tle w czyjej dyspozycji pozostaje dany lokal mieszkalny. Mając powyższe na uwadze, a także fakt, że w rozpoznawanej sprawie organy Policji i Gmina zgodnie oświadczyły , że przedmiotowy lokal pozostaje w dyspozycji organów Policji, kontrolą Sądu objęta jest decyzja Komendanta Wojewódzkiego Policji w przedmiocie opróżnienia lokalu mieszkalnego. Oznacza to, że Sąd dokonuje kontroli tej decyzji pod kątem jej zgodności z prawem, inaczej rzecz ujmując, dokonuje oceny prawnej czy w danym stanie faktycznym z punktu widzenia ustawy o Policji i rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w sprawie szczegółowych zasad przydziału, opróżniania i norm zaludnienia lokali mieszkalnych oraz przydziału i opróżniania tymczasowych kwater przeznaczonych dla policjantów zaszły wobec S. G. i zamieszkujących z nią P. G. i M. G. przesłanki do wydania decyzji o opróżnieniu lokalu.

W związku z powyższym należy przejść do oceny zaskarżonej decyzji.

Organ II instancji prawidłowo wskazał w uzasadnieniu decyzji, że regulacja prawna dotycząca problematyki mieszkań dla funkcjonariuszy policji, emerytów policyjnych została odrębnie uregulowana w przepisach resortowych i w tym zakresie nie mają zastosowania powszechne rozwiązania dotyczące najmu lokali mieszkalnych, czy też ochrony praw lokatorów. Przepis art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego stanowi, że przepisy tej ustawy stosuje się do lokali będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów, do lokali będących w dyspozycji jednostek organizacyjnych Służby Więziennej oraz lokali pozostających i przekazanych do dyspozycji Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego lub Szefa Agencji Wywiadu, jeżeli przepisy odrębne dotyczące tych lokali nie stanowią inaczej. W przypadku lokali będących w dyspozycji ministra właściwego do spraw wewnętrznych lub podległych mu organów przepisami odrębnymi dotyczącymi lokali mieszkalnych jest rozdział 8 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji. Przepisy te mają bezpośrednie zastosowanie do funkcjonariuszy Policji, a poprzez art. 29 ustawy z dnia 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Wewnętrznej oraz ich rodzin (t.j. Dz.U. z 2004r. Nr 8, poz.67) mają również zastosowanie do emerytów i rencistów policyjnych oraz członków ich rodzin. Powyższe przepisy w sposób szczególny uregulowały status prawny tych lokali, krąg osób, które są uprawnione do uzyskania tytułu prawnego do takiego lokalu, a także zasady postępowania i opróżniania lokali w przypadku gdy lokale zajmowane są przez osoby bez tytułu prawnego. Stąd też do lokali mieszkalnych pozostającego w dyspozycji organów Policji nie ma zastosowania art. 30 ustawy z dnia 21.06.2001r.o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i zmianie Kc. Na podstawie ustawy o Policji tytuł prawny do lokalu mieszkalnego może otrzymać tylko i wyłącznie funkcjonariusz Policji. Osoby wymienione w art. 89 ustawy o Policji, które uwzględnia się przy przydziale lokalu mieszkalnego policjantowi (małżonka, dzieci, rodziców policjanta i jego małżonka będący na jego wyłącznym utrzymaniu lub jeżeli ze względu na wiek albo inwalidztwo, albo inne okoliczności są niezdolni do wykonywania zatrudnienia; za rodziców uważa się również ojczyma i macochę oraz osoby przysposabiające) - nie posiadają samodzielnego tytułu prawnego do lokalu, ich uprawnienie do zamieszkiwania w lokalu wywodzi się z tytułu prawnego jaki posiada policjant. Natomiast na podstawie art. 29 ustawy z dnia 18 lutego 1994r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji (...) tytuł prawny do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji organów Policji zachowują, lub mogą taki tytuł uzyskać emeryci i renciści policyjni. Ten sam przepis art. 29 ustawy powołanej wyżej przewiduje możliwość uzyskania tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego przez członków rodziny, ale tylko i wyłącznie w takim przypadku gdy byliby uprawnieni do renty rodzinnej po funkcjonariuszu, który w chwili śmierci spełniał warunki do uzyskania emerytury lub renty policyjnej, albo już był emerytem lub rencistą policyjnym. A zatem tytuł prawny do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji organów Policji, po śmierci emeryta policyjnego może otrzymać tylko taki członek rodziny, który byłby uprawniony do renty rodzinnej po zmarłym.

W rozpoznawanej sprawie, jest rzeczą bezsporną, że skarżąca S. G. nie była osobą uprawnioną do renty rodzinnej po zmarłym funkcjonariuszu Milicji S. G. Tym samym S. G. nie posiadała tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego przy ul. A w B, a nadto w świetle obowiązujących przepisów nie mogła takiego tytułu prawnego uzyskać. Była zatem osobą zajmującą lokal mieszkalny bez tytułu prawnego. To samo stwierdzenie dotyczy jej męża M. G. i syna P. G. Wskazane przepisy uregulowały w sposób szczególny, możliwość uzyskania tytułu prawnego do lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji organów Policji, przez członka rodziny po śmierci policjanta (milicjanta), wyłączając możliwość stosowania instytucji wstąpienia w najem uregulowanej w art. 691 kc. Konsekwencją zajmowania lokalu mieszkalnego będącego w dyspozycji organów Policji przez osobę, która nie posiada tytułu prawnego do tego lokalu jest wydanie decyzji o opróżnieniu lokalu, a podstawą prawną takiej decyzji przepis art. 95 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji, zgodnie z którym decyzję o opróżnieniu lokalu mieszkalnego wydaje się także w przypadku zajmowania lokalu mieszkalnego, o którym mowa w art. 90 ust. 1 przez policjanta lub członków jego rodziny albo inne osoby - bez tytułu prawnego.

Stąd też, oceniając zaskarżoną decyzję należy stwierdzić, że decyzja ta jest zgodna z obowiązującym stanem prawnym i skarga zostaje na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oddalona.

W pkt II wyroku orzeczono na podstawie art. 250 p.p.s.a w związku z §18 pkt 2 lit b rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. Nr 163 poz. 1348 z późn. zm.).