Wyrok z dnia 2011-03-24 sygn. I SA/Ke 163/11

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Adamiec (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Danuta Kuchta,, Sędzia WSA Mirosław Surma, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 marca 2011r. sprawy ze skargi Zakładu Ślusarsko-Odlewniczego S. O. Spółka jawna w W. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] 2010r. nr [..] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...].roku nr [...].Dyrektor Izby Celnej w K. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. znak: [...].określającą S. O. zobowiązanie w podatku akcyzowym w kwocie 17.506,00 złotych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że pismem znak 34-IZRX=0707-82/10/2 z dnia 09.09.2010 WSP. ds. Zarządzania Ryzykiem Izby Celnej w K. przekazało Naczelnikowi Urzędu Celnego w K. dokumenty dotyczące nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu marki Mercedes Benz o nr VIN WDC1631131A465788, rok prod. 2003. Do pisma dołączono kserokopie m. in. dowodu rejestracyjnego DR/BAB 0401363 wydanego przez Starostę K. w dniu 04.02.2005 r., faktury zakupu nr 12487 z dnia 14.01.2005 wraz z tłumaczeniem z języka niemieckiego.

Jak wynikało, z załączonych dokumentów, firma Zakład Ślusarsko - Odlewniczy Sp. J. S. O., mogła dokonać nabycia wewnątrzwspólnotowego przedmiotowego samochodu osobowego i nie dopełnić obowiązków nałożonych na podatnika przepisami ustawy o podatku akcyzowym.

Mając powyższe na uwadze, postanowieniem z dnia 15.09.2010r. Naczelnik Urzędu Celnego w K. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe mające na celu ustalenie czy w niniejszym przypadku miało miejsce nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego.

Po zgromadzeniu dokumentacji dotyczącej rejestracji przedmiotowego pojazdu, na podstawie danych z Cepik ustalono dane osobowe aktualnego właściciela samochodu i dnia 11.10.2010 r. dokonano oględzin.

W wyniku oględzin ustalono, że pojazd jest wyposażony w pięć miejsc siedzących, pasy bezpieczeństwa dla wszystkich pasażerów. Jest w całości oszklony.

W toku przeprowadzonego postępowania, organ podatkowy na podstawie zgromadzonej dokumentacji oraz dokonanych oględzin pojazdu, ustalił, iż samochód zakupiony przez S. O. to pojazd zasadniczo przeznaczony do przewozu osób, o czym świadczy fakt, iż pojazd w dniu nabycia posiadał dwa rzędy siedzeń, był przeszklony, a jego wnętrze w całości wyposażone zostało w tapicerkę. Ponadto, przedstawiciel marki Mercedes Benz w Polsce, potwierdził, że przedmiotowy samochód był wyprodukowany jako pojazd osobowy kategorii Ml w oparciu o świadectwo homologacji europejskiej dla samochodu osobowego, więc to producent określił zasadnicze przeznaczenie pojazdu. Zmiana rodzaju pojazdu dokonana na terenie Niemiec, a następnie w kraju, polegająca na montażu, a następnie demontażu przegrody i pasa bezpieczeństwa dla piątego pasażera oraz drewnianej skrzyni w części bagażowej nie wymagała zmian konstrukcyjnych pojazdu i nie wpływała na jego klasyfikację do właściwej pozycji CN.

Organ biorąc pod uwagę dane zawarte w katalogu "Eurotax Informator Rynkowy Samochody Osobowe -Wydawnictwa EurotaxGlass Polska Sp. z o.o. - Carwert" dokonał wyceny przedmiotowego pojazdu.

Dyrektor Izby Celnej w K. utrzymując w mocy decyzję organu I instancji wskazał, że w świetle art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym akcyzie podlegają wyroby określone w załączniku nr 1 do ustawy. W pozycji 59 ww. załącznika ujęte są samochody osobowe o kodzie CN 8703.

Ustawa o podatku akcyzowym nie definiuje, jaki samochód jest samochodem osobowym, a jaki ciężarowym. Jednakże w art. 3 ust. 2 ustawy prawodawca wskazuje, iż do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania znakami akcyzy w imporcie oraz w dostawie i nabyciu wewnątrzwspólnotowym stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN).

Nomenklatura Scalona jest stosowaną w krajach Unii Europejskiej nomenklaturą towarów na potrzeby celne oraz statystyki handlu wewnątrzwspólnotowego. Przemieszczanie wyrobu z jednego kraju Wspólnoty na terytorium drugiego kraju powiązane z wystawioną fakturą dokumentującą zawiązanie transakcji między dwoma stronami jest niewątpliwie handlem wewnątrzwspólnotowym.

Rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy sprowadza się zatem do ustalenia czy pojazd wskazany w sentencji decyzji jest pojazdem klasyfikowanym w pozycji 8703, do której klasyfikuje się pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób (inne niż objęte pozycją 8702), włącznie z samochodami osobowo -towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, czy też samochodem ciężarowym klasyfikowanym w pozycji 8704 - pojazdy samochodowe do transportu towarowego.

Zgodnie z notami do Zharmonizowanego Systemu Oznaczania i Kodowania Towarów, pozycja 8704 obejmuje pojazdy samochodowe do transportu towarowego. Niniejsza pozycja obejmuje w szczególności: zwykłe ciężarówki i furgony dostawcze wszelkiego rodzaju; ciężarówki wyposażone w urządzenia do automatycznego wyładunku (wywrotki itp.); cysterny (wyposażone w pompy i bez pomp); ciężarówki - chłodnie i izotermiczne, ciężarówki o dwóch lub więcej platformach ładunkowych do przewozu kwasu w gąsiorach, butli z butanem itp.; ciężarówki przystosowane do dużych obciążeń z ramą kutą ciężarówki specjalnie skonstruowane do przewozu świeżego cementu (inne niż betoniarki transportowe objęte pozycją 8705); śmieciarki wyposażone w urządzenia do załadunku. Pozycja ta obejmuje również: wozy przodkowe, pojazdy samoładujące wyposażone we wciągarki, urządzenia podnośnikowe itp., lecz przeznaczone zasadniczo do celów transportowych; ciężarówki drogowo - kolejowe specjalnie wyposażone do jazdy po drogach i po torach. W pozycji 8704 sklasyfikowano również podwozie pojazdu mechanicznego, wyposażone w silnik i kabinę.

Przy klasyfikacji pojazdów typu kombi/van, które mogą występować w wielu konfiguracjach, co często zmienia ich przeznaczenie, należy kierować się dodatkowo brzmieniem rozporządzeń klasyfikacyjnych Komisji Europejskiej.

W rozpatrywanym przypadku, kryterium rozstrzygającym o zastosowaniu klasyfikacji taryfowej będzie budowa nadwozia pojazdu:

* wyposażenie pojazdu w trwałą przegrodę części pasażerskiej od części towarowej: przegroda zamontowana na stałe, część towarowa przystosowana do przewozu towarów (brak okien, tapicerki, punktu mocowania przewożonego towaru) - pozycja 8704;

* brak przegrody lub łatwość demontażu, część towarowa wyposażona w tapicerkę, okna, punkty mocowania siedzeń - pozycja 8703.

Za samochód osobowy uważa się samochód, którego zasadniczym przeznaczeniem jest przewóz osób (nie więcej niż 9 osób razem z kierowcą). Natomiast za samochód ciężarowy uważa się samochód, który zasadniczo przeznaczony jest do przewozu towarów. Samochód osobowy może również być przystosowany do przewozu towarów, ale o klasyfikacji do właściwego kodu CN decyduje zasadniczy charakter wyrobu.

Nazewnictwo stosowane w różnych obszarach branży motoryzacyjnej, wynikające z ustanowionych w tym zakresie odrębnych regulacji, może odbiegać od sformułowań użytych w nomenklaturze taryfowej taryfy celnej i tym samym nie powinno mieć zastosowania w sprawach dotyczących wymiaru cła czy podatków. Utrwalone w tym zakresie orzecznictwo NSA stwierdza jednoznacznie, że dla potrzeb celnych podstawą prawną wydawanych w tym zakresie decyzji są wyłącznie przepisy prawa celnego, w tym dla potrzeb klasyfikacji taryfowej wiążące są postanowienia dotyczące nomenklatury towarowej taryfy celnej nawet wówczas, gdyby towary traktowane były odmiennie w innych przepisach, publikacjach czy opiniach rzeczoznawców.

O zasadniczym przeznaczeniu pojazdu decyduje jego producent, ponieważ to właśnie on tworzy konstrukcję pojazdu zgodną z normami bezpieczeństwa oraz przepisami o ruchu drogowym, która odpowiadać musi określonemu przeznaczeniu pojazdu po opuszczeniu taśmy produkcyjnej. Użytkownicy samochodów klasyfikowanych w pozycji CN 8703 dokonując przeróbek i adaptacji wnętrza takich samochodów w celu przystosowania ich do indywidualnych potrzeb użytkowych (np. do przewozu towarów), nie zmieniają tymi działaniami konstrukcyjnego przeznaczenia samochodów.

Organ wskazał, że iż pojazd w dniu nabycia posiadał dwa rzędy siedzeń, był przeszklony, a jego wnętrze w całości wyposażone zostało w tapicerkę. Jednocześnie przedstawiciel marki Mercedes Benz w Polsce, potwierdził, że przedmiotowy samochód był wyprodukowany jako pojazd osobowy kategorii Ml w oparciu o świadectwo homologacji europejskiej dla samochodu osobowego, więc to producent określił zasadnicze przeznaczenie pojazdu.

Zmiana rodzaju pojazdu dokonana na terenie Niemiec, a następnie w kraju, polegająca na montażu, a następnie demontażu przegrody i pasa bezpieczeństwa dla piątego pasażera oraz drewnianej skrzyni w części bagażowej nie wymagała zmian konstrukcyjnych pojazdu i nie wpływała na jego klasyfikację do właściwej pozycji CN.

Dyrektor Izby Celnej w K. wskazał, że zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku akcyzowym opodatkowaniu akcyzą podlega nabycie wewnątrzwspólnotowe.

Stosownie do brzmienia art. 80 ust. 1 ww. ustawy o akcyzie podlegają samochody osobowe niezarejestrowane na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym podstawą opodatkowania w przypadku wyrażenia stawki akcyzy w procencie opodatkowania jest kwota jaką nabywca jest obowiązany zapłacić za wyroby akcyzowe, w przypadku nabycia, wewnątrzwspólnotowego. Zasada ta zostaje powtórzona w przepisie szczególnym art. 82 ust. 3 cytowanej ustawy, zgodnie z którym w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego podstawą opodatkowania jest kwota, jaką nabywca obowiązany jest zapłacić.

Stosownie do normy zawartej w art. 21 § 1 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa, zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, jeżeli w postępowaniu podatkowym organ podatkowy stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nie złożył deklaracji, albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego.

Według art. 80 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym obowiązek podatkowy w akcyzie od samochodów osobowych z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania samochodem jako właściciel, nie później jednak niż z chwilą jego rejestracji na terytorium kraju, zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. W przedmiotowym stanie faktycznym jako datę powstania obowiązku podatkowego przyjęto na dzień 25.01.2005 r., tj. datę z umowy kupna - sprzedaży pojazdu.

Zgodnie z art. 75 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym stawka akcyzy na wyroby akcyzowe niezharmonizowane wynosi 65 % podstawy określonej w art. 10 cytowanej ustawy, zaś ust. 3 powołanego przepisu zawiera delegację dla ministra właściwego ds. finansów publicznych, który może w drodze rozporządzenia obniżać stawki akcyzy oraz różnicować je w zależności od rodzaju wyrobu, a także określać warunki ich stosowania.

Korzystając z delegacji zawartej w art. 75 ust. 3, Minister Finansów rozporządzeniem z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia podatku akcyzowego obniżył stawki podatku akcyzowego m.in. na sprzedawane w kraju samochody osobowe. Powołując się na powyższe przepisy organ ustalił, że dla samochodu osobowego wyprodukowanego w roku 2003, o pojemności silnika 2685 cm3, stawka podatku wynosi 25,6% podstawy opodatkowania.

Podstawę opodatkowania przyjęto w oparciu o normę zawartą w art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 82 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym jako kwotę, jaką nabywca jest obowiązany zapłacić za wyroby akcyzowe, w przypadku nabycia wewnątrzwspólnotowego. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe wykazało, iż kwota należna z tytułu sprzedaży wynosiła 33600,00 EUR, co wynika z rachunku z dnia 14.01.2005.

Wartość tę przeliczono wg kursu EURO opublikowanego w tabeli kursów NBP Nr 10/A/NBP/2005 z dnia 14.01.2005r, gdzie 1 EURO = 4,0703 zł.

336000,00 EUR x 4,0703 zł = 136.762,08 zł Należny podatek obliczono w sposób następujący:

136762,00 x 25,6% = 35011,00 zł

Organ wskazał także na wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 18 stycznia 2007r. w sprawie C-313/05, z którego wynika, że pobieranie podatku akcyzowego od nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodów osobowych oraz nałożony obowiązek składania deklaracji nie naruszają przepisów prawa wspólnotowego. Natomiast o naruszeniu prawa wspólnotowego (art. 90 TWE) można mówić w sytuacji, gdy pobrana kwota podatku od tego nabycia, wyliczona zgodnie z § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 ze zm.), jest wyższa od wskazanej powyżej rezydualnej kwoty tego podatku. W przypadku, gdy, wyliczona wysokość podatku przewyższa rezydualną kwotę tego podatku, norma prawa krajowego jest niezgodna z normami prawa wspólnotowego i nie może być stosowana.

Korzystając przy wycenie z elektronicznej wersja katalogu "Eurotax Informator Rynkowy Samochody Osobowe -Wydawnictwa EurotaxGlass Polska Sp. z o.o. - Carwert" wartość rynkowa samochodu osobowego m-ki Mercedes Benz ze standardowym wyposażeniem wynosi 178400,00 zł brutto.

Zatem wartość rezydualna akcyzy, zawarta w cenie podobnego samochodu osobowego sprzedawanego na terytorium kraju wynosi 17506,00 zł.

W celu określenia zobowiązania w podatku akcyzowym w prawidłowej wysokości w związku z dokonanym nabyciem, rezydualną kwotę akcyzy należy porównać do kwoty akcyzy obliczonej na podstawie przepisów obowiązujących w dacie powstania obowiązku podatkowego tj. 35011,00zł. Należy podkreślić, iż art. 90 akapit pierwszy TWE sprzeciwia się podatkowi akcyzowemu w zakresie, w jakim kwota nakładana na pojazdy używane, starsze niż dwa lata, nabyte w państwie członkowskim innym niż to, które wprowadziło taki podatek, przewyższa rezydualną kwotę tego podatku, zawartą w wartości rynkowej pojazdów podobnych, które zostały zarejestrowane wcześniej w państwie członkowskim. Zatem należy przyjąć, iż zobowiązanie w podatku akcyzowym w związku z dokonanym przez Stronę nabyciem wynosi 17506,00 zł wraz z należnymi odsetkami.

Na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. S. O., działając przez swojego pełnomocnika złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w K. wnosząc o jej uchylenie oraz poprzedzającej ją decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K..

Zarzucił naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, poprzez dokonanie przez organ niewłaściwej wykładni treści pozycji nr 59 załącznika nr 1 do ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym (Dz.U.2004.29.257 ze zm.) zawierającego określenie samochodu osobowego jako wyrobu odpowiadającego kodowi 8703 w klasyfikacji wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN), poprzez uznanie przez organ, że o "zasadniczym przeznaczeniu pojazdu" decyduje jego producent oraz fabryczne, konstrukcyjne cechy nadwozia, a nie rzeczywiste przeznaczenie pojazdu w momencie istotnym dla powstania obowiązku podatkowego w akcyzie.

W konsekwencji zarzucał błędne zakwalifikowanie przez organy celne pojazdu samochodowego nabytego przez skarżącego jako samochodu osobowego będącego wyrobem akcyzowym o kodzie CN nr 8703, którego nabycie wewnątrzwspólnotowe rodzi powstanie obowiązku podatkowego w akcyzie.

Skarżący podnosił, że przepisy obowiązujące w chwili powstania obowiązku podatkowego nie przesądzają w jaki sposób należy dokonywać oceny zasadniczego przeznaczenia określonego pojazdu. Wskazywał, że nie ma żadnych normatywnych podstaw twierdzenie organu, że w tym zakresie wiążące są konstrukcyjne (fabryczne) cechy nadwozia oraz cechy pojazdu nadane mu przez producenta. W orzecznictwie sądowym wyrażony został natomiast pogląd, iż dokonując oceny "zasadniczego przeznaczenia" pojazdu jako wyrobu akcyzowego organy podatkowe winny uwzględniać całokształt okoliczności ujawnionych w sprawie (tak: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2008 r. w sprawie sygn. akt lII SA/Wa 272/2008 - wywód uzasadnienia). Zdaniem skarżącego decydujące powinno być rzeczywiste przeznaczenie pojazdu w momencie dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego. Takie stanowisko nie stoi w sprzeczności z określeniem samochodu osobowego przyjętym w pozycji nr 59 załącznika nr 1 do ustawy w tym sensie, że wykładnia taka jest literalnie możliwa. Zauważyć należy, że w klasyfikacji wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym ocalonej Nomenklaturze (CN) obowiązującej w momencie nabycia wewnątrzwspólnotowego pojazdu przez skarżącego nie odniesiono się po żadnych technicznych parametrów pojazdu, czy też jego cech fabrycznych. Z powołanego wyroku WSA w Warszawie wynika natomiast, że sama tylko analiza tychże parametrów nie jest wystarczająca.

Skarżący podnosił, że organy podatkowe pominęły całkowicie okoliczność, na którą powoływał się skarżący, że nabył on pojazd, którego zasadniczym przeznaczeniem w momencie jego nabycia wewnątrzwspólnotowego był przewóz towarów, a nie osób. Świadczy o tym szereg okoliczności ujawnionych w niniejszej sprawie: deklarowany przez skarżącego cel dokonania transakcji, jakim był zakup samochodu ciężarowego na potrzeby działalności gospodarczej, budowa pojazdu w chwili nabycia i jego przystosowanie do przewozu towarów, rzeczywiste wykorzystywanie przez skarżącego pojazdu do transportu towarów i brak jakichkolwiek działań świadczących o zamiarze obejścia prawa celem uniknięcia zapłaty podatku poprzez chociażby dokonywanie przeróbek pojazdu po jego nabyciu. Przedmiotowy pojazd miał w momencie nabycia wewnątrzwspólnotowego cechy pojazdu ciężarowego - był przystosowany do przewozu towarów, tak też był w rzeczywistości wykorzystywany i jako taki pojazd - w oparciu o stosowną dokumentację niemiecką - został przez skarżącego nabyty, Wskazywał, że organy celne nie analizowały pojęcia "zasadniczego przeznaczenia pojazdu" pod kątem jego rzeczywistego zastosowania, koncentrując się wyłącznie na cechach fabrycznych konstrukcji nadwozia pojazdu. Zdaniem skarżącego nie jest to kierunek właściwy, gdyż rozciąga zakres obowiązku podatkowego na pojazdy, których podatnik nigdy nie wykorzystywał do przewozu osób (tak, jak w niniejszym wypadku), lecz ich rzeczywiste przeznaczenie było inne.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej w K. wniósł o jej oddalenia oraz powtórzył argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie skarżący uzupełnił zarzuty skargi wskazując na naruszenie art. 122, 187 i 191 Ordynacji podatkowej poprzez nie zebranie całości materiału dla wyjaśnienia sprawy oraz brak analizy zebranych dowodów;

Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. zważył, co następuje:

Zgodnie z zasadami wyrażonymi w art.1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r.- Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) i art. 134 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm.), określanej dalej jako ustawa p.p.s.a., Sąd bada zaskarżone orzeczenie pod kątem jego zgodności z obowiązującym prawem i nie jest przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W ocenie Sądu zaskarżona decyzja prawa nie narusza, zatem skarga jako niezasadna podlegała oddaleniu

Istota sporu w sprawie sprowadza się do oceny prawidłowości zakwalifikowania do odpowiedniego kodu Nomenklatury Scalonej wprowadzonego na obszar Rzeczpospolitej Polski towaru. W ocenie skarżącego, organ błędnie zakwalifikował pojazd samochodowy nabyty przez skarżącego jako samochodu osobowego będącego wyrobem akcyzowym o kodzie CN nr 8703. Zdaniem skarżącego ocena zasadniczego przeznaczenia określonego pojazdu nie powinna być dokonywana na postawie konstrukcyjnych (fabrycznych ) cechy nadwozia oraz cechy pojazdu nadanych mu przez producenta, ale na podstawie rzeczywistego przeznaczenia pojazdu w momencie dokonania nabycia wewnątrzwspólnotowego. Tak więc w ocenie skarżącego przesądzające w tym zakresie powinno być ustalenie, że pojazdu był przystosowany do przewozu towarów, tak też był w rzeczywistości wykorzystywany i jako taki pojazd został przez skarżącego nabyty i nie był wykorzystywany do przewozu osób. Powyższa argumentacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 23 stycznia 2004r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.), powoływanej dalej jako ustawa akcyzowa, do celów poboru akcyzy i obowiązku oznaczania znakami akcyzy w imporcie oraz w dostawie i nabyciu wewnątrzwspólnotowym stosuje się klasyfikację wyrobów akcyzowych w układzie odpowiadającym Scalonej Nomenklaturze (CN). W nomenklaturze tej wyróżnia się pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób włącznie z samochodami osobowo - towarowymi kombi oraz samochodami wyścigowymi określone kodem CN 8703 oraz pojazdy samochodowe do transportu towarowego, określone kodem CN 8704. Z przepisu art. 2 pkt 1 ustawy akcyzowej i załącznika nr 1 do niej wynika natomiast, że akcyzie podlegają wyroby określone kodem CN 8703 (samochody osobowe i osobowo-towarowe). Wyrobem akcyzowym nie są natomiast wyroby określone kodem CN 8704 (pojazdy samochodowe do transportu towarowego).

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy sprowadza się do ustalenia czy przedmiotowy pojazd jest pojazdem klasyfikowanym w pozycji 8703, do której klasyfikuje się pojazdy samochodowe i inne pojazdy mechaniczne przeznaczone zasadniczo do przewozu osób ( inne niż objęte pozycją 8702) włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, czy też samochodem ciężarowym klasyfikowanym w pozycji 8704.

Z treści pozycji 59 ww. załącznika nr 1, jak też z opisu kodu CN 8703 wynika, że kryterium klasyfikacji pojazdów stanowi ich zasadnicze przeznaczenie do przewozu osób. W unormowaniu zostało użyte określenie "zasadnicze" a nie jak wskazuje skarżący rzeczywiste, czy też zamierzone przez podatnika przeznaczenie pojazdu.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego Wydawnictwo PWN zasadnicze to najważniejszy pod jakimś względem lub dotyczący podstawowych spraw, zagadnień lub cech czy też nieodstępujący od przyjętych zasad. Tym samym zasadnie przyjął organ, że podstawowym, zasadniczym przeznaczeniu pojazdu decyduje jego producent tworzący konstrukcję pojazdu zgodną z normami produkcyjnymi, bezpieczeństwa jak i przepisami ruchu drogowego. Dokonane przez użytkowników przeróbki i adaptacje pojazdów dla ich indywidualnych potrzeb nie zmieniają zasadniczego przeznaczenia pojazdów.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest, że przedmiotowy samochód był wyprodukowany jako pojazd osobowy kategorii Ml w oparciu o świadectwo homologacji europejskiej dla samochodu osobowego. Pojazd ten w dniu nabycia posiadał dwa rzędy siedzeń, był przeszklony, a jego wnętrze w całości wyposażone zostało w tapicerkę.

Zmiana rodzaju pojazdu dokonana na terenie Niemiec, a następnie w kraju, polegająca na montażu, a następnie demontażu przegrody i pasa bezpieczeństwa dla piątego pasażera oraz drewnianej skrzyni w części bagażowej nie wymagała zmian konstrukcyjnych pojazdu.

Tym samym przedmiotowy pojazd, wyprodukowany jako pojazd osobowy, wyposażony w dwa rzędy siedzeń, przeszkloną kabinę wyposażoną w tapicerkę, w którym dokonano zmian nie będących zmianami konstrukcyjnymi, zasadnie został oceniony i zakwalifikowany jako pojazd zasadniczo przeznaczony do przewozu osób.

Tak więc, bezzasadne są twierdzenia skarżącego, że tak wyprodukowany, zbudowany pojazd winien być uznany za pojazd ciężarowy, a nie pojazd zasadniczo przeznaczony to przewozu osób.

Na taką ocenę nie może wpłynąć wskazywany przez skarżącego wywód zawarty w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2008 r. w sprawie sygn. akt lII SA/Wa 272/2008. Wskazać należy, że w trakcie wskazywanego postępowania, w odmiennym stanie faktycznym, Sąd uchylił decyzję organu, albowiem dokonując stosowanej klasyfikacji towaru, organ nie przeprowadził analizy i oceny kwestii podstawowej tj."zasadniczego przeznaczenia pojazdu".

Bezzasadny jest także zarzut naruszenia art. 122, 187 i 191 Ordynacji podatkowej.

Zasada prawy obiektywnej określona w art. 122 Ordynacji podatkowej jest naczelną zasadą postępowania, której rozwinięciem jest przepis art. 187 § 1 tej ustawy. Z zasady tej wynikają dla organu podatkowego dwie istotne powinności, po pierwsze zebranie materiału dowodowego niezbędnego dla podjęcia rozstrzygnięcia, po drugie jego wnikliwe rozpatrzenie. Zgodnie z regułami wskazanymi w art. 191 Ordynacji podatkowej, organy winny ocenić na podstawie całego zebranego materiału dowodowego, czy dana okoliczność została udowodniona. Analiza musi być dokonana zgodnie z normami prawa procesowego zgodnie z zasadami logiki, doświadczenia życiowego, wszechstronności oceny.

W niniejszej sprawie organy uwzględniły wszystkie okoliczności sprawy. Przeprowadził analizę wszystkich zgromadzonych w trakcie postępowania dokumentów, jak również pojawiających się w jego trakcie okoliczności. Dokonał wyczerpującej i prawidłowej oceny całego zebranego w sprawie materiału dowodowego co doprowadziło do prawidłowego rozstrzygnięcia co do zasadniczego przeznaczeniu pojazdu samochodowego, a co za tym idzie jego prawidłowa klasyfikacja taryfowa.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w K. na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekła jak w sentencji.