Postanowienie z dnia 2011-07-20 sygn. II OZ 625/11

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Wojciech Chróścielewski po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. O. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 6 kwietnia 2011 r., sygn. akt II SA/Bd 1371/10 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi S. O. na decyzję Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia [...] września 2010 r., nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 29 grudnia 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy odrzucił skargę S. O. na decyzję Wojewody Kujawsko – Pomorskiego z dnia [...] września 2010 r., w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego.

Odpis postanowienia z uzasadnieniem oraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia środka zaskarżenia został doręczony skarżącemu za pośrednictwem Dyrektora Aresztu Śledczego w B. w dniu [...] stycznia 2011 r. (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 43 akt sądowych).

Postanowieniem z dnia 2 lutego 2011r., skarżącemu przyznane zostało prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów oraz ustanowienie radcy prawnego. Odpis powyższego postanowienia ze stwierdzeniem prawomocności przesłany został Dziekanowi Okręgowej Izby Radców Prawnych w B., który pismem datowanym na dzień 9 marca 2011 r. zawiadomił Sąd o wyznaczeniu dla skarżącego pełnomocnika w osobie radcy prawnego.

Pismem z dnia 30 marca 2011 r. pełnomocnik skarżącego złożyła w jego imieniu skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 29 grudnia 2010r.

Postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił skargę kasacyjną. Jak wskazał Sąd, zgodnie z art. 177 § 1 p.p.s.a. skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie, w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia z uzasadnieniem. W niniejszej sprawie odpis postanowienia z uzasadnieniem został doręczony stronie skarżącej w dniu 13 stycznia 2011 r. zatem trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej upływał z dniem 15 lutego 2009r. Tymczasem skarga kasacyjna została złożona w dniu 1 kwietnia 2009 r. a więc z przekroczeniem ustawowego terminu. Sąd wskazał, że prowadzone po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie w danej sprawie postępowanie w przedmiocie przyznania prawa pomocy nie wstrzymuje biegu terminu do złożenia skargi kasacyjnej, jednakże w takim przypadku, w sytuacji złożenia wraz ze spóźnioną skargą kasacyjną jednoczesnego wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia Sąd, przy spełnieniu innych warunków formalnych wniosku – przywraca termin do wniesienia Skargi kasacyjnej. W przedmiotowej sprawie jednak wniosek taki nie został złożony.

Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie zarzucając:

1. naruszenie art. 87 § 1 i 87 § 4 p.p.s.a. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu przez Sąd, że pełnomocnik skarżącego powinien w terminie 7 dni od otrzymania zawiadomienia o wyznaczeniu go jako pełnomocnika z urzędu złożyć wniosek o przywrócenie terminu wraz ze skargą kasacyjną,

2. naruszenie art. 177 § 1 oraz art. 178 p.p.s.a. w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że skarga kasacyjna została wniesiona po upływie ustawowego terminu, dlatego też podlegała ona odrzuceniu.

W ocenie skarżącego skarga została wniesiona w terminie. Przemawia za tym fakt, że wykładnia funkcjonalna art. 175 p.p.s.a. w związku z art. 177 p.p.s.a. pozwala na przyjęcie stwierdzenia, że termin do wniesienia skargi kasacyjnej rozpoczyna bieg w chwili doręczenia legitymowanemu podmiotowi odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem, którym to podmiotem jest niewątpliwie pełnomocnik skarżącego.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Jak wynika z praktyki orzeczniczej sadów administracyjnych i sądów powszechnych w przypadku ustanowienia pełnomocnika z urzędu po upływie terminu na wniesienie środka zaskarżenia, pełnomocnik ten wraz z tym środkiem zobowiązany jest złożyć wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia. Jak bowiem trafnie zauważył Sad I instancji złożenie wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu nie wstrzymuje biegu terminu na wniesienie środków zaskarżenia.

Przy czym powszechnie przyjmuje się, że przyczyna uchybienia terminu do wniesienia środka zaskarżenia ustaje w momencie, gdy pełnomocnik ma pełną możliwość działania w sprawie (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 października 2009 r., sygn. akt I OZ 996/09, z 30 września 2009 r., sygn. akt II OZ 809/09 czy z dnia 17 lipca 2008 r., sygn. akt II OZ 763/08). W sprawie niniejszej miało to miejsce w dniu, kiedy pełnomocnik dowiedział się o jego wyznaczeniu w sprawie niniejszej

Skoro zatem ustanowiony w sprawie pełnomocnik nie złożył wraz ze skargą kasacyjną wniosku o przywrócenie terminu do jej wniesienia to skarga taka stosownie do art. 177 § 1 w zw. z art. 178 p.p.s.a. podlegała odrzuceniu jako wniesiona po upływie terminu, który upłynął w dniu 15 lutego 2009 r. a zatem po trzydziestu dniach od doręczenia postanowienia z dnia 29 grudnia 2010 r. o odrzuceniu skargi stronie, co miało miejsce w dniu 13 stycznia 2011 r.

Odnosząc się do argumentu podniesionego w zażaleniu powołującego się na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2010 r., (I FZ 324/10), że pełnomocnik ustanowiony z urzędu po doręczeniu wyroku powinien mieć również termin 30 dniowy na wniesienie skargi kasacyjnej należy stwierdzić, że stanowisko takie miałoby normotwórczy charakter, gdyż wprowadzałoby do rozstrzygania w przedmiocie przywrócenia terminu pozaustawowy miesięczny termin na złożenie wniosku o przywrócenie terminu. Tak daleko idącą ingerencję sądu w treść interpretowanego przepisu nie uzasadnia nawet fakt, że w określonej sytuacji pełnomocnik ustanowiony z urzędu ma de facto krótszy termin na sporządzenie skargi kasacyjnej, której terminowi złożenia uchybił nie ze swojej winy.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.