Postanowienie z dnia 2011-08-02 sygn. I OZ 570/11

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Z. R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 maja 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 36/11 odmawiające dokonania wykładni postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 kwietnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 36/11 odrzucającego skargę Z. R. na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie niewłaściwego przekazania zażalenia z dnia 20 grudnia 2010 r. postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 8 kwietnia 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 36/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę Z. R. na Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej we W. w przedmiocie niewłaściwego przekazania zażalenia z dnia 20 grudnia 2010 r.

Pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r. skarżący złożył pismo nazwane "Wezwanie o wykładnię orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 8 kwietnia 2011 r. sygn. akt IV SA/Wr 36/11". Pismo to zostało przez Sąd pierwszej instancji potraktowane, jako wniosek o dokonanie wykładni wskazanego postanowienia.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 20 maja 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 36/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odmówił dokonania wykładni postanowienia tegoż Sądu z dnia 8 kwietnia 2011r., wskazując, że potrzeba wykładni może być wyłącznie wynikiem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające dokonanie wykładni przedmiotowego orzeczenia. Również kwestionowanie nie rozpatrzenia całości żądania oraz rozminięcie się z przedmiotem wniesionej skargi, nie mieści się – w ocenie Sądu – w ramach wykładni, o której mowa w art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Na to postanowienie Z. R. złożył zażalenie, w którym ponownie zażądał "rozstrzygnięcia wątpliwości co do treści orzeczenia z 8 kwietnia 2011r. wobec wadliwego i nieprecyzyjnego sformułowania orzeczenia i jego uzasadnienia (...)". W ocenie skarżącego Sąd w sprawach w zakresie udzielenia pomocy społecznej ma obowiązek ustosunkować się do złożonego wniosku o wykładnię, gdyż "ustawa tak nakazuje i odmowy nie przewiduje".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

zgodnie z art. 158 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd, który wydał wyrok rozstrzyga wątpliwości co do jego treści.

Wykładnia może dotyczyć również postanowień. Wynika to z art. 166 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zgodnie z którym do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Podkreślić należy, że konieczność dokonania wykładni wyroku (postanowienia) zachodzi wówczas, gdy treść wyroku (postanowienia) sformułowana jest w sposób niejasny, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania. Wykładni podlega zarówno sentencja orzeczenia, jak i jego uzasadnienie.

Podkreślić jednak należy, że w ramach dokonywania wykładni sąd nie dokonuje interpretacji przepisów prawa, nie wyjaśnia powodów zajętego stanowiska lub znaczenia zawartych w uzasadnieniu słów, zwrotów, użytych sformułowań. Zaznaczyć także trzeba, że wniosek o wykładnię wyroku (postanowienia) nie może sprowadzać się do polemiki ze stanowiskiem sądu, czy też wyrażaniem wątpliwości co do dokonanych przez sąd ocen, z czym mamy do czynienia w niniejszej sprawie.

Wykładnia orzeczenia nie może również prowadzić do nowego rozstrzygnięcia. Nie może opierać się na nowej ocenie sprawy pod względem prawnym, czy faktycznym. Nie może zatem prowadzić ani do zmiany merytorycznej samego rozstrzygnięcia, ani też zmiany powodów takiego rozstrzygnięcia. Potrzeba dokonania wykładni może być wyłącznie następstwem wadliwego lub nie dość precyzyjnego sformułowania orzeczenia.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że wniosek Z. R. (w którym ograniczono się w zasadzie do polemiki ze stanowiskiem Sądu) o wykładnię postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 8 kwietnia 2011r. jest bezzasadny, zatem prawidłowo Sąd pierwszej instancji odmówił dokonania wykładni postanowienia. Zaznaczyć bowiem należy, że nierozpatrzenie całości żądania oraz rozminięcie się z przedmiotem wniesionej skargi, nie mieści się w ramach wykładni, o której mowa w art. 158 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Zaznaczyć w tym miejscu należy, że przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego w niniejszym postanowieniu jest tylko i wyłącznie kontrola instancyjna postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 maja 2011 r., zatem podniesione w zażaleniu zarzuty dotyczące przebiegu postępowania administracyjnego nie mogły być rozpoznane.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.