Wyrok z dnia 2012-04-03 sygn. I SA/Gd 168/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędzia NSA Joanna Zdzienicka-Wiśniewska, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości w L. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 19 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości kosztów egzekucyjnych 1. uchyla zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 27 sierpnia 2009 r. o numerze [...]; 2. określa, że zaskarżone postanowienie nie może być wykonane; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 19 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu zażalenia [...] "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością

w upadłości z siedzibą w L., utrzymał w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 27 sierpnia 2009 r. w przedmiocie określenia wysokości kosztów egzekucyjnych.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Organ egzekucyjny – Naczelnik Urzędu Skarbowego, będący jednocześnie wierzycielem, wszczął i prowadził administracyjne postępowanie egzekucyjne do majątku "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości z siedzibą w L. – dalej jako "Spółka", na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 25 lutego 2009 r., celem wyegzekwowania zaległych zobowiązań podatkowych Spółki z tytuły podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2008 r. w kwocie 1.794.974 zł.

W dniu 4 marca 2009 r. wobec Spółki zastosowany został środek egzekucyjny

w postaci zajęcia rachunku bankowego. Zawiadomienie o zajęciu rachunku bankowego wraz z odpisem tytułu wykonawczego zostało doręczone Spółce w dniu 9 marca 2009 r.

Na podstawie ww. tytułu wykonawczego organ egzekucyjny zajął rachunek zobowiązanej Spółki, egzekwując: dnia 10 marca 2009 r. – kwotę 30.673,90 zł, dnia

19 marca 2009 r. – kwotę 23.921,20 zł, dnia 23 marca 2009 r. – kwotę 7.025,50 zł i dnia

27 marca 2009 r. – kwotę 8.454,20 zł.

Postanowieniem z dnia 24 marca 2009 r. sygn. akt [...] Sąd Rejonowy ogłosił upadłość likwidacyjną Spółki, skutkującą zawieszeniem postępowania egzekucyjnego

z mocy prawa.

Pismem z dnia 28 lipca 2009 r. Spółka złożyła wniosek o wydanie postanowienia

w sprawie wysokości kosztów egzekucyjnych.

Postanowieniem z dnia 27 sierpnia 2009 r. organ egzekucyjny określił wysokość kosztów egzekucyjnych na łączną kwotę 108.948 zł, stwierdzając jednocześnie, że zostały one częściowo wyegzekwowane wskutek zajęcia rachunku bankowego Spółki,

a w pozostałej części, tj. w kwocie 38.873,20 zł – zgłoszone zostały na listę wierzytelności w postępowaniu upadłościowym.

Na powyższe postanowienie Spółka wniosła zażalenie zarzucając organowi egzekucyjnemu naruszenie przepisu art. 64c § 3 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r.

o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 ze zm.) – dalej jako "u.p.e.a.", poprzez jego niezastosowanie, pomimo że w ocenie żalącej wszczęcie i prowadzenie postępowania egzekucyjnego było niezgodne z prawem oraz przepisu art. 146 § 2 ustawy z dnia 28 lutego 2004 r. Prawo upadłościowe

i naprawcze (tekst jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1361) – dalej jako "P.u.n.", poprzez bezzasadne pobranie kosztów egzekucyjnych po dniu ogłoszenia upadłości, a ponadto poprzez kontynuowanie egzekucji po zawieszeniu administracyjnego postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez ten sam organ egzekucyjny na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] – postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 26 lutego 2009 r.

Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu sprawy w postępowaniu zażaleniowym postanowieniem z dnia 19 października 2009 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie, stwierdzając, że Sąd Rejonowy zawiesił jedynie postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie tytułu wykonawczego nr [...], w związku z czym nie było przeszkód dla prowadzenia egzekucji na podstawie tytułu wykonawczego nr [...]. Ponadto wskazał, iż zajęcie rachunków zostało dokonane dnia 4 marca 2009 r., tj. przed ogłoszeniem upadłości zobowiązanej Spółki, które nastąpiło dopiero dnia 24 marca 2009 r.

Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na powyższe postanowienie organu odwoławczego, w którym powtórzyła zarzuty sformułowane w zażaleniu oraz dodatkowo wskazała na naruszenie art. 7 § 2 u.p.e.a. poprzez zastosowanie środka egzekucyjnego, który nie mógł bezpośrednio prowadzić do wykonania obowiązku.

W uzasadnieniu Spółka podniosła, że w dniu 4 marca 2009 r. organ egzekucyjny zastosował wobec niej środek egzekucyjny w postaci zajęcia rachunku bankowego, natomiast jeszcze przed przystąpieniem przez organ do czynności egzekucyjnych, tj.

w dniu 26 lutego 2009 r., Sąd Rejonowy wydał postanowienie, którym zawiesił m.in. administracyjne postępowanie egzekucyjne wszczęte przeciwko Spółce również przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Zatem, zdaniem Spółki, pomimo posiadania przez organ egzekucyjny wiedzy, iż postępowanie egzekucyjne przeciwko zobowiązanej zostało zawieszone przez sąd upadłościowy, organ przystąpił do kolejnej egzekucji, która mając na względzie postanowienie Sądu, nie mogła przynieść jakiegokolwiek zaspokojenia należności. Zdaniem skarżącej oczywistym być powinno, że o ile wcześniej nie nastąpi upadłość skutkująca umorzeniem postępowania, to postępowanie egzekucyjne zostanie zawieszone przez sąd upadłościowy, tak samo jak poprzednio wszczęte, a dokonane do tego czasu zajęcia zostaną uchylone. Ponieważ zatem wszczęcie i prowadzenie egzekucji było niezgodne z prawem, organ egzekucyjny powinien zwrócić zobowiązanej wyegzekwowane należności wraz z naliczonymi odsetkami ustawowymi – zgodnie

z treścią art. 64c § 3 u.p.e.a., którego naruszenie zarzuciła skarżąca.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wyrokiem z dnia 4 lutego 2010 r. sygn. akt. I SA/Gd 921/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zawieszenie przez sąd upadłościowy konkretnych postępowań egzekucyjnych nie może być postrzegane jako jednoznaczne z tym, iż wszczęcie kolejnego postępowania egzekucyjnego nie może doprowadzić do wyegzekwowania należności i spowodowania jedynie powstania kosztów egzekucyjnych, gdyż w przedmiotowej sprawie w dacie wszczęcia egzekucji nie był jeszcze przesądzony wynik postępowania o ogłoszenie upadłości skarżącej. Sąd pierwszej instancji wskazał, że skarżąca mogła domagać się przed sądem upadłościowym, by ten zawiesił sporne postępowanie egzekucyjne, a dokonane w związku z jego prowadzeniem zajęcia uchylił.

W ocenie Sądu pierwszej instancji nie doszło do naruszenia art. 7 § 2 u.p.e.a., gdyż nie było wówczas wiadomo, że wszczęte postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] będzie bezskuteczne, w związku z czym brak było również podstaw do uznania niezgodności z prawem tego postępowania, co w konsekwencji powodowałoby konieczność zwrotu zobowiązanemu pobranych należności na podstawie art. 64c § 3 u.p.e.a.

WSA w Gdańsku nie podzielił również poglądu skarżącej w kwestii naruszenia

art. 146 § 2 P.u.n., wskazując, iż pomimo zawieszenia z dniem 24 marca 2009 r. postępowania egzekucyjnego na skutek ogłoszenia upadłości, wyegzekwowana w dniu

27 marca 2009 r. część kosztów egzekucyjnych nie powinna być przelana do masy upadłości, gdyż przelaniu temu podlegają tylko te sumy, który są jeszcze niewydane,

a skoro w badanej sprawie organ egzekucyjny był jednocześnie wierzycielem, to należy przyjąć, że w dacie wyegzekwowania tej należności została ona także "wydana".

Z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku nie zgodziła się skarżąca i w złożonej skardze kasacyjnej wniosła o uchylenie tego orzeczenia w całości

i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w całości Sądowi pierwszej instancji oraz zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ na wynik postępowania (art. 172 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia

2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) – dalej jako "P.p.s.a.") poprzez naruszenie przepisów:

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z art. 7 § 2 u.p.e.a. poprzez jego niezastosowanie i nieuchylenie zaskarżonego postanowienia, pomimo, iż doszło do naruszenia zasady celowości prowadzenia egzekucji wskutek zastosowania środka egzekucyjnego nie mogącego prowadzić bezpośrednio do wykonania obowiązku, co winno skutkować uwzględnieniem skargi i uchyleniem postanowienia, a czego Sąd nie uczynił;

- art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. oraz art. 135 P.p.s.a. w zw. z art. 64c § 2 pkt 1 i 3 oraz

§ 3 u.p.e.a. poprzez jego niezastosowanie i nieuchylenie zaskarżonego postanowienia, pomimo, iż wszczęcie egzekucji było niezgodne z prawem na skutek wydania postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 26 lutego 2009 r., którym to postanowieniem Sąd zawiesił również inne prowadzone postępowania egzekucyjne, a następnie postanowieniem z dnia 24 marca 2009 r. ogłosił upadłość zobowiązanej.

Dyrektor Izby Skarbowej w odpowiedzi na skargę kasacyjną, wnosząc o jej oddalenie, podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie, a ponadto wskazał, iż na mocy art. 26 § 4 u.p.e.a. zobowiązany był do wszczęcia egzekucji zaległości podatkowej oraz że w dacie wszczęcia egzekucji nie był przesądzony wynik postępowania w sprawie ogłoszenia upadłości, a zawieszenie innych postępowań egzekucyjnych przez sąd upadłościowy nie stanowiło formalnej przeszkody do wszczęcia i prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...].

Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1182/10 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku.

NSA nie uznał zasadności zarzutu naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z art. 7 § 2 u.p.e.a, wskazując, iż zajęcie rachunku bankowego niewątpliwie jest środkiem egzekucyjnym prowadzącym do bezpośredniego wykonania obowiązku o charakterze pieniężnym. Podkreślił, iż wszczęcie kolejnego postępowania egzekucyjnego nie może zostać uznane za niecelowe, wyłącznie ze względu na fakt, że inne postępowania egzekucyjne zostały zawieszone i toczy się postępowanie w przedmiocie ogłoszenia upadłości zobowiązanego. NSA podkreślił, że wbrew twierdzeniom skarżącej sąd upadłościowy nie zawiesił wszystkich postępowań egzekucyjnych oraz nie uchylił wszystkich zajęć komorniczych, a jedynie te, które wymienił w swoich postanowieniach.

Za chybiony NSA uznał również zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit c) P.p.s.a.

w zw. z art. 135 P.p.s.a. i w zw. z art. 64c § 2 pkt 1 i 3 u.p.e.a. (z uzasadnienia treści skargi kasacyjnej NSA wywiódł, że skarżącej w rzeczywistości chodzi o art. 64e § 2 pkt 1 i 3) oparty na twierdzeniu niedopuszczalności wszczęcia egzekucji wskutek zawieszenia postępowania egzekucyjnego przez sąd upadłościowy, a następnie ogłoszenia upadłości skarżącej. NSA podkreślił, że żadna z przesłanek określonych w art. 64e § 2 pkt 1 i 3 u.p.e.a. nie zachodzi, bowiem dochodzony obowiązek był ściągalny, o czym świadczy skuteczność dochodzonego zajęcia rachunku bankowego, a wyegzekwowanie kosztów egzekucyjnych nie spowodowało niewspółmierności poczynionych w tym celu wydatków egzekucyjnych, ograniczonych do kosztów przesłania do banku zawiadomienia o zajęciu wierzytelności pieniężnej skarżącej z rachunku bankowego.

Za trafny NSA uznał zarzut naruszenia przez WSA w Gdańsku art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. w zw. z art. 64c § 3 u.p.e.a. w zakresie, w jakim odnosi się on do zaaprobowania przez ten Sąd prowadzenia egzekucji po ogłoszeniu upadłości skarżącej. Zdaniem NSA skoro upadłość skarżącej ogłoszono od dnia 24 marca 2009 r., także administracyjne postępowanie egzekucyjne prowadzone na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] uległo z tym dniem zawieszeniu z mocy prawa, w związku z czym niezgodne z prawem było ściągnięcie dnia 27 marca 2009 r. z rachunku bankowego skarżącej kwoty 8.454, 20 zł, a także nieprzelanie jej do masy upadłości –

w tym zakresie skarżone postanowienie w sprawie wysokości kosztów egzekucyjnych jest wadliwe.

W ocenie NSA Sąd pierwszej instancji naruszył art. 145 § 1 pkt 1 lit c) P.p.s.a. poprzez naruszenie przepisów postępowania prowadzących do uznania, że prowadzona przez Dyrektora Izby Skarbowej egzekucja zgodna była z przepisami prawa,

w związku z czym nie były spełnione przesłanki zastosowania art. 64c § 3 u.p.e.a.

w zw. z art. 146 § 1 i § 2 P.u.n.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku ustalił i zważył, co następuje:

Na wstępie rozważań należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia

25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności

z prawem.

Z kolei przepis art. 3 § 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) stanowi, że kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie.

W wyniku takiej kontroli postanowienie może zostać uchylone w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a), b) i c) P.p.s.a.).

Z przepisu art. 134 § 1 P.p.s.a. wynika z kolei, że Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Wykładnia powołanego wyżej przepisu wskazuje, że Sąd ma prawo ale i obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego, nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został w skardze podniesiony.

Rozpoczynając rozważania nad zgodnością z prawem zaskarżonego postanowienia w pierwszej kolejności należy wskazać, że niniejsza sprawa była przedmiotem wyrokowania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyniku złożonej przez [...] "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości układowej z siedzibą w L., skargi kasacyjnej wyrokiem z dnia 10 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1182/10 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku.

W związku z powyższym w rozpatrywanej przez Sąd orzekający sprawie zachodzi sytuacja przewidziana w art. 190 zd. 1 P.p.s.a., zgodnie, z którym sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Powołany wyżej przepis w sposób jednoznaczny wyznacza kierunek postępowania Sądu pierwszej instancji, który nie posiada już, na tym etapie postępowania sądowoadminitsracyjnego, swobody w zakresie wykładni prawa, jak również nie może odstąpić od wskazań, co do dalszego postępowania.

W judykaturze i doktrynie zwraca się również uwagę, że wojewódzki sąd administracyjny może odstąpić od zawartej w orzeczeniu NSA wykładni prawa jedynie w wyjątkowych sytuacjach, w szczególności, jeżeli stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego jej rozpoznania uległ tak zasadniczej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować przepisy prawa odmienne od wyjaśnionych przez Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyrok SN z dnia 9 lipca 1998 r., sygn. akt I PKN 226/98, OSNAP 1999, nr 15, poz. 486), jak również w przypadku, gdy przy niezmienionym stanie faktycznym sprawy, po wydaniu orzeczenia przez Naczelny Sąd Administracyjny, zmienił się stan prawny (tak: H. Knysiak – Molczyk [w:] H. Knysiak – Molczyk, M. Romańska,

T. Woś, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis 2005).

Odnosząc przedstawione powyżej rozważania teoretyczne do okoliczności rozpoznawanej sprawy należało stwierdzić, że NSA dokonał pełnej wykładni mających zastosowanie w sprawie przepisów prawa materialnego.

Przedmiotem sporu w rozpoznawanej sprawie jest kwestia zgodności z prawem prowadzonej egzekucji administracyjnej przeciwko Spółce, prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 25 lutego 2009 r., w momencie, gdy wobec zobowiązanej toczyło się postępowanie w sprawie ogłoszenia upadłości oraz w związku

z zawieszeniem przez sąd upadłościowy innych postępowań egzekucyjnych skierowanych przeciwko zobowiązanej w okresie przed wydaniem postanowienia o ogłoszeniu upadłości.

Zdaniem NSA, wbrew twierdzeniom skarżącej, wszczęcie kolejnego postępowania egzekucyjnego, pomimo iż inne postępowania zostały zawieszone, nie może zostać uznane za niecelowe. Zawisłość wniosku o ogłoszenie upadłości nie niweczy bowiem możliwości egzekwowania ciążących na zobowiązanym obowiązków, ze względu na fakt, że nie jest wówczas znana skuteczność złożonego przez zobowiązanego wniosku. Jak słusznie wskazano, zobowiązany, który złożył wniosek o ogłoszenie upadłości, ma możliwość – zgodnie z art. 39 P.u.n. – złożenia wniosku o zawieszenie prowadzonej przeciwko niemu egzekucji wierzytelności objętej z mocy prawa układem. Orzekając natomiast o zawieszeniu egzekucji, sąd upadłościowy powinien dokładnie rozważyć celowość tego sposobu zabezpieczenia, a zawieszenie powinno dotyczyć konkretnych postępowań egzekucyjnych, wymienionych w treści postanowienia, a nie ogólnie wszystkich egzekucji przeciw dłużnikowi (tak: A. Jakubecki [w:] A. Jakubecki, F. Zedler, Prawo upadłościowe i naprawcze. Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis 2011).

Mając na uwadze powyższe należy uznać, że wszczęcie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego egzekucji, na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 25 lutego 2009 r. było zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.

Odmiennie natomiast odnieść się należy do kwestii prowadzenia przez ww. organ egzekucyjny postępowania egzekucyjnego po dniu ogłoszenia upadłości skarżącej, tj. po dniu 24 marca 2009 r. Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 146 § 1 i 2 P.u.n. postępowanie egzekucyjne wszczęte przed ogłoszeniem upadłości ulega zawieszeniu z mocy prawa po uprawomocnieniu się postanowienia o ogłoszeniu upadłości. Wobec powyższego organ egzekucyjny w okresie zawieszenia nie podejmuje żadnych czynności egzekucyjnych. Czynności egzekucyjne dokonane od dnia ogłoszenia upadłości zobowiązanego egzekwowanego należy uznać za bezskutecznie (niebyłe). Według art. 146 ust. 2 P.u.n. po zawieszeniu postępowania egzekucyjnego sumy wyegzekwowane w tym postępowaniu nie podlegają wydaniu wierzycielowi egzekwującemu, lecz są przekazywane do masy upadłości.

Jak wskazał NSA w wyroku kasatoryjnym, przelanie do masy upadłości dotyczy sum ściągniętych w postępowaniu egzekucyjnym, które po ogłoszeniu upadłości uległo zawieszeniu z mocy prawa, a które nie zostały jeszcze wydane egzekwującemu wierzycielowi.

Wobec powyższego należy uznać, że kwoty wyegzekwowane w przedmiotowym postępowaniu po dniu ogłoszenia upadłości, pobrane zostały przez naczelnika urzędu skarbowego niezgodnie z prawem, w związku z czym została spełniona przesłanka określona w art. 64c § 3 u.p.e.a. zobowiązująca wierzyciela egzekwującego do zwrotu pobranych kosztów postępowania egzekucyjnego zobowiązanemu. Mając jednak na uwadze fakt, że niezgodność prawa nastąpiła poprzez prowadzenie egzekucji po ogłoszeniu upadłości zobowiązanego, należy uznać, iż na podstawie art. 63 P.u.n. zwrot pobranych kwot powinien nastąpić nie bezpośrednio zobowiązanemu, a powinien zostać przekazany do masy upadłości.

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy należy skonstatować, że prowadzenie przez Naczelnika Urzędu Skarbowego egzekucji po dniu ogłoszenia upadłości wobec treści art. 146 P.u.n. w zw. z art. 64c § 3 u.p.e.a. było niezgodne z prawem, w związku z czym wyegzekwowane po tym dniu należności z tytułu kosztów egzekucyjnych, tj. kwota 8.454,20 zł (wyegzekwowane dnia 27 marca 2009 r.) powinna zostać przelana do masy upadłości.

Biorąc pod uwagę przedstawione wyżej okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku, stwierdzając naruszenia przepisu postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) P.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie w całości.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a.[pic]