Postanowienie z dnia 2012-05-16 sygn. II SA/Wa 240/12

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska – Matusiak po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku A. M. o wstrzymanie wykonania decyzji Komendanta [...] Policji z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska i mianowania na stanowisko służbowe p o s t a n a w i a: - odmówić wstrzymania wykonania decyzji-

Uzasadnienie

A. M. (dalej jako skarżąca) w skardze z 9 stycznia 2012 r. na decyzję Komendanta [...] Policji z [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z zajmowanego stanowiska służbowego i mianowania na stanowisko służbowe złożyła jednocześnie wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

W uzasadnieniu wniosku skarżąca podniosła, że pełnienie służby na nowym stanowisku służbowym w Zespole [...] zagraża zdrowiu skarżącej oraz jej nienarodzonemu dziecku, gdyż służba w Zespole [...] z uwagi na paramilitarny charakter oraz pełnione zadania należy do zawodów związanych ze szczególnym ryzykiem i niebezpieczeństwem. Służba ta łączy się z notorycznymi i bezpośrednimi relacjami z osobami z różnych środowisk, dlatego też istnieje niebezpieczeństwo zarażenia się różnymi chorobami niebezpiecznymi dla kobiet w ciąży, z którymi kontakt na ulicy, w czasie pełnienia służby jest większy niż w przypadku wykonywania służby na stanowisku [...] w Zespole [...] . Zdaniem skarżącej, służba na nowym stanowisku jest pracą szczególnie uciążliwą i szkodliwą, bowiem służba [...] związana jest z dużym wysiłkiem fizycznym, który nie jest wskazany dla kobiet w ciąży.

W odpowiedzi na wniosek organ wniósł o jego oddalenie, wskazując, że skarżąca od 24 października 2011 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim i nie pełni służby. Organ wyjaśnił, że skarżąca nie podjęła służby na nowym stanowisku służbowym, jak również nie został jej przedstawiony zakres obowiązków, tym samym nie doszło do realizacji obowiązków służbowych. Dopuszczenie zaś skarżącej do wykonywania obowiązków służbowych na nowym stanowisku może nastąpić tylko po wydaniu opinii lekarskiej w tym zakresie. To zaś świadczy, że w sprawie nie zachodzą okoliczności wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Ponadto organ podniósł, że ciąża jest stanem przejściowym i nie może stanowić przeszkody w mianowaniu na określone stanowisko służbowe.

Pismem z 17 lutego 2012 r. skarżąca podtrzymała swój wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270) – dalej jako "ppsa", wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Stosownie do treści art. 61 § 3 ppsa, po przekazaniu sądowi skargi, sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Należy zwrócić uwagę, iż każda decyzja wywołuje określone skutki prawne. Jednakże wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji możliwe jest tylko wtedy, gdy grozi wyrządzeniem znacznej szkody lub spowodowałoby trudne do odwrócenia skutki. Natomiast, by możliwym było zastosowanie instytucji ochrony tymczasowej, w pierwszej kolejności strona jest zobowiązana wskazać na niebezpieczeństwo wystąpienia szkody i wykazać, że szkoda, która powstanie na skutek wykonania decyzji, będzie znaczna, a skutki jakie wywoła wykonanie decyzji trudne do odwrócenia. Z uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji musi zatem jednoznacznie wynikać istnienie związku przyczynowego pomiędzy jej wykonaniem a pojawieniem się jednej z okoliczności wymienionej w treści art. 61 § 3 ppsa.

W niniejszej sprawie okoliczność pozostawania przez skarżącą w ciąży nie stanowi podstawy do zastosowania ochrony tymczasowej, o której mowa w art. 61 § 3 ppsa. Wskazać należy, że skarżąca w związku ze swoim stanem korzysta z ustawowej ochrony rodzicielstwa przewidzianej w przepisach prawa pracy dotyczących zmiany zakresu obowiązków, rozkładu czasu służby, pracy w porze nocnej. Dodatkowo należy podnieść, że z akt administracyjnych wynika, iż skarżąca nie podjęła służby na nowym stanowisku służbowym, gdyż od 24 października 2011 r. przebywa na ciągłym zwolnieniu lekarskim, a to oznacza, że nie realizuje obowiązków służbowych. W takiej sytuacji zatem nie można uznać, że skarżąca jest narażona na jakiekolwiek niebezpieczeństwo, które wiązałoby się z wyrządzeniem jej znacznej szkody lub spowodowałoby trudne do odwrócenia skutki, w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych na nowym stanowisku.

Brak jest również podstaw do uwzględnienia wniosku o wstrzymanie wykonania, w sytuacji gdy skutki, które wynikają z wykonania decyzji już wystąpiły, bowiem instytucja wstrzymania wykonania określonego aktu lub czynności jest postrzegana jako tymczasowa ochrona osoby, która wniosek taki składa przed ewentualnymi skutkami kontrolowanego przez Sąd działania organu administracji publicznej. Objęcie skarżącej ochroną przewidzianą w art. 61 § 3 ppsa może mieć miejsce tylko i wyłącznie w przypadku zaskarżenia decyzji, która nadaje się do wykonania i która ma być w przyszłości wykonana. Zatem w sytuacji, gdy decyzja została już wykonana, wniosek o wstrzymanie jej wykonania staje się bezprzedmiotowy. Skoro bowiem postanowienie Sądu ma uchronić stronę przed skutkami wykonania decyzji, to jej wykonanie niweczy cel zastosowania instytucji przewidzianej w art. 61 § 3 ppsa (por. postanowienie NSA z dnia 9 czerwca 2010 r., I OZ 410/10). W sytuacji, gdy zaskarżona decyzja określiła datę mianowania skarżącej na stanowisko policjanta Zespołu [...] od dnia 20 października 2011 r., zatem w chwili orzekania, tj. 16 maja 2012 r. zaskarżona decyzja została już wykonana. Skutki tej decyzji mogą być zniwelowane jedynie przez pozytywne dla skarżącej orzeczenie Sądu uwzględniające jej skargę, a nie przez wydanie postanowienia o wstrzymaniu wykonania decyzji (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 grudnia 2008 r. sygn. akt I OZ 896/08).

Wobec powyższego należy uznać, że brak jest podstaw do zastosowania ochrony w postępowaniu sądowoadministracyjnym, przewidzianej w art. 61 § 3 ppsa.

Z tych względów wniosek skarżącej nie mógł zostać uwzględniony i na podstawie art. 61 § 3 i 5 ppsa, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w postanowieniu.