Postanowienie z dnia 2012-08-23 sygn. III SA/Wa 2703/11

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, , po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ustalającej zobowiązanie w podatku od spadków i darowizn postanawia: sprostować oczywistą omyłkę pisarską w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 2703/11 w ten sposób, że w wierszu pierwszym i drugim od dołu na stronie 8 uzasadnienia słowa "wobec naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 O.p." zastąpić słowami "wobec naruszenia art. 245 § 1 pkt 1 O.p."

Uzasadnienie

Wyrokiem z 25 czerwca 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2011 r. w przedmiocie uchylenia decyzji ustalającej zobowiązanie w podatku od spadków i darowizn.

Skarżący złożył wniosek o sprostowanie wyroku przez wykreślenie z wiersza pierwszego i drugiego od dołu na stronie 8 uzasadnienia przepisu art. 145 § 1 pkt 1 O.p.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270) – dalej jako: "P.p.s.a.", sąd może z urzędu sprostować w postanowieniu niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki. Sprostowanie sąd może postanowić na posiedzeniu niejawnym (art. 156 § 2 zdanie pierwsze cyt. ustawy).

Instytucja sprostowania orzeczeń sądowych (wyroków, postanowień), zarówno w postępowaniu przed sądem cywilnym jak i przed sądem administracyjnym (tożsamość unormowań prawnych) służy przywróceniu rzeczywistej woli składu orzekającego, ilekroć zachodzi pewna niezgodność między rzeczywistą wolą i wiedzą, a ich wyrażeniem na piśmie (por. K. Piasecki Kodeks postępowania cywilnego – komentarz, wyd. C.B. Beck, Warszawa 2001 r., s. 1268).

W przedmiotowej sprawie taka okoliczność zaszła.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 stycznia 2012 r. wystąpiła oczywista omyłka pisarska polegająca na błędnym wskazaniu przepisu naruszonego przez Dyrektora Izby Skarbowej w W.. Zamiast bowiem przepisu art. 245 § 1 pkt 1 O.p. wskazano omyłkowo art. 145 § 1 pkt 1 O.p. Omyłka ta jest oczywista, bowiem przepis art. 145 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) – dalej jako: "O.p.", reguluje instytucję doręczania pism stronom, natomiast intencją Sądu było wskazanie, że Dyrektor Izby Skarbowej w W. naruszył przepis art. 245 § 1 pkt 1 O.p. Jak wynika bowiem z poprzedniego wersu uzasadnienia wyroku Sąd uznał, iż Skarżący wykazał istnienie przesłanki z art. 240 § 1 pkt 1 O.p., wobec czego Dyrektor Izby Skarbowej w W.zobowiązany był do działania określonego przepisem art. 245 § 1 pkt 1 O.p.

Na marginesie już Sąd wskazuje, ze oczywistość zaistniałej omyłki wynika również z faktu, że redakcja przepisu art. 145 § 1 pkt 1 O.p. nie przewiduje punktu 1.

W związku z powyższym, wobec zaistniałej oczywistej omyłki pisarskiej, Sąd uwzględnił wniosek i na podstawie art. 156 § 1 i § 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.